20 Δεκ 2010

Τechno

Διακόπτω τη σιωπή ασυρμάτου που επικρατεί στο Blog, για να σας ενημερώσω ότι τεκνοποίησα! 


Ω ναι, εγώ και η Cybergoulionita, αποκτήσαμε σήμερα το μεσημέρι την καταδική μας Cybergoulionitsa, την οποία σε μερικές μέρες θα μας την δώσουν να την πάρουμε στο σπίτι! Να τη χαιρόμαστε, και στα δικά σας!

13 Νοε 2010

Σήμα οξύμωρο

"Keep Standing"
Αυτός που σκέφτηκε να κάνει καμπάνια με το "Keep Walking" σε όλο το μήκος των κυλιομένων διαδρόμων του El Venizelo, είναι Θεός!

"Battery charging station, free of charge"
Σταθμός φόρτισης μπαταριών... χωρίς φορτίο; Θεός και αυτός ο διαφημιστής!

"Do not touch. (Touch the screen to find out more)"
Εδώ θέλει ζουμ, το ζουμί είναι κάτω από την εικόνα. Το έκθεμα ονομάζεται "μην αγγίζετε" και φυσικά έβαλαν τις πληροφορίες σε... οθόνη αφής! Μια ακόμη θέση στο Πάνθεον για τα παιδιά.

12 Νοε 2010

Ανασυγκρότηση


Αγαπητό μου ημεροblogιο, μου έλλειψες. Τόσο καιρό με είχε πιάσει μια βαρεμάρα είναι η αλήθεια. Όχι τόσο το να γράψω, αν και όταν δεν έχεις κάτι να πεις το ρίχνεις στη γκρίνια. Και να γκρινιάξω δεν ήθελα, όχι ότι δεν είχα λόγους. Όχι προσωπικούς, γι' αυτά που γκρινιάζουν όλοι. Όταν όμως έκανα το μεγάλο reset στο blog λίγο πριν το τέλος του 2005, είχα βάλει στόχο να μην κάνω δύο πράγματα. Να μη παριστάνω ότι έχω απαντήσεις σε όλα τα θέματα (a.k.a. γκρινιάζω στο blog) και να μη γράφω ανέκδοτα όταν δεν έχω τι να πω. Περισσότερο η βαρεμάρα είχε να κάνει με την παρατεταμένη περίοδο των μουσώνων που περάσαμε. Εντάξει, να βρέξει μια βδομάδα, έχω να ασχοληθώ στο γραφείο με τις εκκρεμότητες που μου έχουν μείνει. Να βρέξει δυό, θα αρχίσω τις βόλτες. Αλλά αν βρέχει συνέχεια, ο μαχόμενος τοπογράφος ξύνεται. Και όταν το ξύσιμο φτάνει να γίνεται με τσουγκράνα επαγγελματικών προδιαγραφών, αυτή η αδράνεια συμπαρασύρει τα πάντα, με αποτέλεσμα και ο παραπάνω ελεύθερος χρόνος να μην αξιοποιείται. Μουλιάζει το σώμα και βαριέται το μυαλό. Και φυσικά αυτό δεν το καταλαβαίνεις γιατί γίνεται ύπουλα και σιγά χωρίς να δίνει σημάδια. Απλά φτάνεις στο σημείο να σέρνεσαι από το γραφείο στο σπίτι και τούμπαλιν. Και το καταλαβαίνεις φυσικά μόνο όταν βγεις από την αδράνεια, τεντωθείς και συνεχίσεις. Όπως αυτή τη βδομάδα που επιτέλους έβγαλε ήλιο πάνω από μισή μέρα σερί και μπορέσαμε να κάνουμε κάποιες δουλειές που περιμένανε καιρό. Και φυσικά αρχίσαν να στρώνουν τα πάντα. Ξεμπούκωσα τη μηχανή. Ξελαμπικάρισε το μυαλό. Άνοιξα ξανά κάτι προγράμματα που είχα ξεκινήσει να φτιάχνω και τα άφησα στην τύχη τους λόγω έλλειψης συγκέντρωσης. Αποκορύφωμα σήμερα που μετά από ένα μήνα και, ανέβηκα πάλι στο ποδήλατο και πήγα μια βόλτα στα περίχωρα. Αυτό ήταν. Η πρόοδος μαζεμένη! Γύρισα στο σπίτι, έκανα ένα μπάνιο, άνοιξα τον υπολογιστή, έφτιαξα έναν καφέ στην αγαπημένη μου κούπα που αλλάζει χρώμα με τη θερμοκρασία και -ω του θαύματος- βρέθηκα να γράφω στο blog! Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθιες και σκισμένα (λέμε τώρα) προσχέδια. Λες να το κάνω συνήθεια αγαπητέ μου αναγνώστη, εσύ ο ένας, ο επίμονος που έμεινες ακόμη; Να κάνω μια προσπάθεια να γράφω κάθε μέρα κι ας είναι κάτι λίγο μεγαλύτερο από tweet, ή έστω μια εικόνα; Δεν υπόσχομαι, γιατί όπως ξέρεις το blog είναι γεμάτο από πρώτα μέρη, χωρίς αντίστοιχα δεύτερα. Αλλά το πονάω το σκασμένο και δε μου πάει η καρδιά να το παρατήσω. Γύρισα πάλι, το νιώθω... Και τώρα σε αφήνω για να κάνω τις ασκήσεις μου γιατί έχω μάθημα ρωσικών το βράδυ. Είπαμε. Η πρόοδος μαζεμένη!

Ваш друг кибэргулион


Υ.Γ. Τι πάει να πει γιατί μαθαίνω ρώσικα; Γουάι δε φακ νοτ; Ας έχουμε μεταναστευτικές επιλογές. Μετά σειρά έχουν αραβικά και κινέζικα!

27 Σεπ 2010

Στους δρόμους


Κυριακή απόγευμα, είπα να βγω να ξεμπουκώσω λίγο τον Αστραπόγιαννο. Και είχα και την έμπνευση να πάρω κάμερα μαζί για να τραβήξω βίντεο τη βόλτα. Μόνο που το σχέδιο μου κόλλησε σε δύο λεπτά σημεία. Πρώτον νυχτώνει νωρίς πια. Δεύτερον επέλεξα να δέσω την κάμερα με tie wrap στο αριστερό κάγκελο για να είναι χαμηλά σχετικά και να είναι πιο δραματικά τα πλάνα από τα πλαγιάσματα στις στροφές. Το κακό είναι ότι δε σκέφτηκα ότι το κάγκελο εδράζεται (τσσσσ) πολύ κοντά στον κινητήρα με αποτέλεσμα να έχει μπόλικους κραδασμούς και η κάμερα να χτυπήσει tilt. Κυριολεκτικά! Αφού τελείωσα τη γρήγορη ανάβαση με τις κλειστές στροφές και μια δύο προσπεράσεις, διαπίστωσα ότι η κάμερα σταματούσε και έσβηνε, μάλλον από τους κραδασμούς στην κάρτα μνήμης και τη μπαταρία απ' ότι κατάλαβα με αποτέλεσμα να χάσω το πλάνο. Κατάφερα να τραβήξω λίγο βίντεο συνεχόμενο μόνο όταν δεν ανέβαζα πολύ στροφές και είχα ένα μάτι στην οθόνη. Κοντολογίς ότι έχω ντρέπομαι να το ανεβάσω τελικά, οπότε βάζω μόνο ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο του δρόμου. Δεν πειράζει όμως, όσο δεν κοιτούσα τι και αν τραβούσα, ήταν μια καλή βόλτα. Επιφυλάσσομαι για το μέλλον. Έχει κανείς σχέδια για καμιά καλή αντικραδασμική βάση;

25 Σεπ 2010

Ο δαίμων του twitter

Τι μπορεί να συμβεί, όταν η άμεση ενημέρωση του twitter, μπλέξει στην timeline με επερχόμενο διαφημιστικό μήνυμα. Το είχα κάνει tweet, αλλά το twitter πετά, το blog μένει και ήταν κρίμα να πάει χαμένο!


Τα ονόματα δε μπήκα στον κόπο να τα σβήσω, έτσι κι αλλιώς όλο το περιεχόμενο είναι δημόσιο...

23 Σεπ 2010

Άλλα δέκα

Δεν έπαιζα μπλογκοπαίχνιδα τότε που ήτανε της μόδας, αλλά τώρα με τις αναδουλειές καλά είναι για να γράφουμε και κάτι. Το παρόν το πήρα πάσα μόνος από τον Apos, και υποθέτω είναι συνήθειες; Αγάπες; Κάτι τέτοιο. Εγώ αυτό κατάλαβα πάντως και αυτά έγραψα! Παρακάμπτοντας τα προφανή (οικογένεια ας πούμε), ορίστε 10 από τα πράγματα που αγαπάω. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι όλα. Όσα μου ήρθαν στο μυαλό με τη σειρά που ήρθαν.

1. Η μοτοσυκλέτα. Μπορεί να μην κάνω πια τα χιλιόμετρα που έκανα όταν ήμουν μικρότερος με περισσότερο χρόνο, αλλά και μόνο η σκέψη ότι είναι εκεί, έτοιμη, αρκεί. Μέχρι να βρω χρόνο και να καταλάβω για μια ακόμη φορά ότι τελικά η σκέψη μόνο δεν αρκούσε.

2. Το Φθινόπωρο. Τα χρώματα, οι μυρωδιές, η δροσιά και ο μουντός καιρός είναι ότι πρέπει για να φύγει από επάνω σου η ένταση του καλοκαιριού (ένταση το καλοκαίρι; ε, ναι).

3. Η δουλειά μου. Παραδόξως. Είμαι από τους τυχερούς που κάνουν αυτό που τους αρέσει. Ή τους αρέσει αυτό που κάνουν. Έχει να κάνει με τη γη, μαθηματικά, ταξίδια, πεζοπορία, σκαρφάλωμα, περίεργα μηχανήματα, υπολογιστές, καινούρια μέρη και διάφορους ανθρώπους. Και πάνω απ' όλα με τη φύση. Τι να μη σου αρέσει;

4. Η φύση. Ένα μονοπάτι στο δάσος. Ένα ξημέρωμα στο βουνό. Περπάτημα σε χώμα και γρασίδι. Πέρασμα μέσα από ποτάμια. Περπάτημα σε μια κορυφογραμμή. Καρύδια, κάστανα, αγριοφράουλες και ότι άλλο μπορείς να βρεις να βοσκήσεις (ντομάτες, καρπούζια κλπ τυχερά των τοπογράφων συμπεριλαμβανομένων). Η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή. 

5. Το διάβασμα. Διαβάζω τα πάντα. Λογοτεχνία, επιστημονική φαντασία, τεχνικά εγχειρίδια, περιοδικά, εφημερίδες, φυλλάδια από πιτσαρίες, ότι πέσει στα χέρια μου θα του δώσω μια ευκαιρία. Αγαπημένος μου συγγραφέας, υποθέτω ο Ιούλιος Βερν. Έχω διαβάσει ότι έχει γράψει, εκτός από τις λίστες με τα ψώνια του.Γενικά αν δεν έχω κάτι άλλο, θα διαβάσω μέχρι τις οδηγίες φαρμάκων και συσκευασίες απορρυπαντικών. Τα κινητά με ίντερνετ ευτυχώς έχουν αραιώσει το τελευταίο φαινόμενο :-P. 

6. Να μαθαίνω πράγματα και να φτιάχνω πράγματα. Αν κάτι μου κάνει εντύπωση θα προσπαθήσω να μάθω πως γίνεται ή πως δουλεύει. Θα το ανοίξω να δω τι έχει μέσα και στις περισσότερες περιπτώσεις θα το κλείσω κιόλας! Άσχετο αν θα μου χρειαστεί ποτέ. Κάπως έτσι, ξέρω μέχρι και πως δουλεύει ο αργαλειός, ας είναι καλά η γιαγιά μου...

7. Η άθληση. Κάτι που έχω οικτρά παραμελήσει τα τελευταία... αρκετά χρόνια. Ευτυχώς κάνω λίγο ποδήλατο τελευταία.

8. Υπολογιστές, μηχανήματα, εργαλεία, gadgets, internet, video games, προγραμματισμός. Όχι απαραίτητα αυτά που αρέσουν και στους άλλους, όχι απαραίτητα για τους ίδιους λόγους και όχι απαραίτητα με τον ίδιο τρόπο. Αλλιώς τι cybergoulion θα ήμουν...

9. Η μουσική. Δεν είμαι ο παλιός hi-fi τύπος, αλλά ότι και να κάνω, έχει soundtrack. Μου αρέσουν διάφορα, από πολλά είδη. Τα είδη αυτά βέβαια τείνουν να έχουν μεγάλη ένταση, σκληρό ήχο και γρήγορο ρυθμό. Κανείς δεν είναι τέλειος. Μεγάλη μου ευτυχία είναι το ραδιόφωνο, κυρίως μέσω ίντερνετ...

10. Τα ταξίδια. Όχι ο τουρισμός, τα ταξίδια. Βέβαια το ένα μπλέκει με το άλλο, αλλά ένα μέρος δεν είναι μόνο τα αξιοθέατα, τα μαγαζιά και οι ταβέρνες. Καλά να είμαστε, ελπίζω να μπορέσω να κάνω αρκετά...

Αν θέλει κανείς συνεχίζει.

17 Σεπ 2010

Φυσική επιλογή

Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών του θείου Ντάρβιν, όλα τα είδη του πλανήτη εξελίσσονται. Αυτό σημαίνει απλά ότι μικρομεταλλάξεις σε χαρακτηριστικά που τυχαίνει να ευνοούν ένα είδος στο περιβάλλον το οποίο βρίσκεται, οδηγούν σε αυξημένη πιθανότητα επιβίωσης και κατά συνέπεια αναπαραγωγής, με αποτέλεσμα τα νέα χαρακτηριστικά να περνούν στους απογόνους του. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να πει κανείς ότι συμβαίνει και με τις ανθρώπινες συμπεριφορές αν και δε χαράσσονται στο DNA, αλλά είναι επίκτητες. Μια ομάδα ανθρώπων που ζει σε μέρη που πλημμυρίζουν συνεχώς ας πούμε, θα μάθει να φτιάχνει καλύβες σε στύλους (με pilotis δηλαδή, και ας μην έχει αυτοκίνητα να παρκάρει) και θα συνεχίσει να το κάνει για αρκετές γενιές ακόμη και αν η περιοχή στο μεταξύ γίνει έρημος. Στο παράδειγμα μας, αυτό θα οδηγήσει ένα είδος προσαρμοσμένο να ζει σε έλη να βρεθεί εκτεθειμένο και ορατό από παντού σε περιοχές με λίγη τροφή και σκληραγωγημένα αρπακτικά. Τώρα θα μου πεις τι σε κόφτει εσένα. Ε, πως! Σκέψου το εξής. Σκέψου στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ποία είδη έχουν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης; Τα λαμόγια θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, αλλά αυτό το είδος τείνει να μην αναπαράγεται πολύ. Σκέψου πιο έντονα. Ποιο είδος είναι αυτό που έχει σίγουρη δουλειά, σίγουρο μισθό (το αντίστοιχο της τροφής στη σύγχρονη κοινωνία), ψυχική ηρεμία; Ποιο είδος είναι αυτό που δεν (θα έπρεπε να) έχει άγχος οπότε του σηκώνεται συχνότερα για να αναπαραχθεί; Ποιο είδος είναι αυτό το οποίο όσο περισσότερο αναπαράγεται τόσο αυξάνονται οι πόροι που έχει στη διάθεση του για να ζήσει αντί να μειώνονται λόγω της αύξησης του πληθυσμού της αγέλης; Ποιο είδος αντί να αναγκαστεί να τρέξει περισσότερο για να ζήσει τα μικρά του, με το που γκαστρώνεται κάνει δυο χρόνια διακοπές; Έλα, σε βλέπω, το έχεις. Ναι. Αυτό που σκέφτηκες είναι. Το κυρίαρχο είδος στην Ελλάδα. Το alpha male και το πιο περιζήτητο θηλυκό:

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ!

Αυτό προφανώς, εξηγεί πολλά. I rest my case* που λένε και στις αμερικάνικες σειρές...


*ξεκουράζω τη βαλίτσα μου

14 Σεπ 2010

Χαρές και πανηγύρια

35 χρόνια στον πλανήτη.
34 χρόνια Σταύρος.
17 χρόνια Cybergoulion.
8 χρόνια Blog.

Όλο μαζί; 3534178. Τυχαίο; Μάλλον, γιατί τηλέφωνο που τους πήρα δε με ξέρανε...


Γενέθλια όμως και γιορτή την ίδια μέρα που ανοίγει το πανηγύρι στην πόλη που γεννήθηκα;



Τυχαίο; Δε νομίζω! Άντε, να με χαίρεστε :-P

4 Σεπ 2010

The second coming of Duke Nukem


Το παιχνίδι που είναι στην παραγωγή 13 χρόνια. Το παιχνίδι που είναι ο ορισμός του vaporware. Το παιχνίδι που είναι η συνέχεια του θρυλικού Duke Nukem 3D, για το οποίο στα νιάτα μου ήμουν ότι ο Νίο για το Matrix. Το παιχνίδι το οποίο περιμένω τόσο καιρό, το Duke Nukem Forever, ΥΠΑΡΧΕΙ! Παρουσιάστηκε σήμερα στο Penny Arcade eXpo. Και όχι μόνο αυτό αλλά κυκλοφορεί μέσα στο 2011! Προσοχή λοιπόν στα ιπτάμενα γουρούνια όπως θα περνάτε από την παγωμένη κόλαση. Ο άνθρωπος που τόλμησε να κλέψει τις ατάκες του Ash Williams, επιστρέφει πραγματικά. Μπορεί να πήρε forever, αλλά επιστρέφει!

Hail to the king Baby!

Που κάνω προπαραγγελία;

1 Σεπ 2010

Απαγορεύεται το πτύειν

1 Σεπτεμβρίου 2010, Ελλάδα, σε μια εναλλακτική πραγματικότητα.

Πρώτο θέμα στις ειδήσεις σήμερα η απαγόρευση του φτυσίματος. Το υπουργείο υγείας λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα ερευνών παγκοσμίως, αποφάσισε να απαγορεύσει το αλληλοφτύσιμο σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους. Τα οφέλη από αυτή την απόφαση είναι πολλαπλά. Κατ' αρχήν μειώνεται ο κίνδυνος μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών όπως η γρίπη και η φυματίωση, το κοινό κρύωμα από το γεγονός ότι τα ρούχα των θαμώνων θα παραμένουν στεγνά και φυσικά τα κατάγματα λόγω του ότι χωρίς το παχύ στρώμα σιέλου στο πάτωμα του καταστήματος, αυτό καθίσταται λιγότερο γλιστερό. Οργή βέβαια και αντιδράσεις έχει ξεσηκώσει η απόφαση αυτή στις τάξεις των θεριακλήδων του φτυσίματος, οι οποίοι θεωρούν ότι μια τέτοια απόφαση είναι φασιστική και ενάντια στις συνήθειες του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, που στη συντριπτική του πλειοψηφία φτύνει όπου βρει. Δε μπορεί αντίθετα στο τι θέλει η πλειοψηφία, επειδή μερικοί μυγιάγκιχτοι θέλουν να μείνουν στεγνοί, να κρατήσει ο Έλλην τη ροχάλα μέσα του. Κάτι τέτοιο είναι αντιδημοκρατικό και μια οργανωμένη κοινωνία ωφείλει να καταπατήσει οποιοδήποτε νόμο πάει κόντρα στις καθιερωμένες συνήθειες της πλειοψηφίας. Γιατί πως να απολαύσεις τον καφέ σου αν δε φτύσεις τη χλέπα σου μέσα; Πως να απολαύσεις τον αγώνα αν δε φτύσεις την τηλεόραση και όλους όσους βρίσκονται ανάμεσα; Πως να ευχαριστηθείς το φαΐ σου στην ταβέρνα αν δεν αρχίσεις να φτύνεις ροχάλες εμποτισμένες με τζατζίκι και σκορδαλιά στα γύρω τραπέζια για να κάνεις λίγο ατμόσφαιρα; Γίνεται; Δε γίνεται! Άσε τα μαγαζιά που θα κλείσουν. Αν δε μπορεί να φτύσει ο άλλος μέσα, θα τραβήξει ένα φτύσιμο στην πόρτα, θα αφήσει τους ξενέρωτους κομπλεξικούς μέσα μόνους τους και θα φύγει. Μα... να πάει που; Αφού παντού θα απαγορεύεται το φτύσιμο; Δεν έχει σημασία! Εμείς οι μαγαζάτορες καταστρεφόμεθα! Πρέπει να αντιδράσουμε! Θα μειωθεί η πελατεία και θα αναγκαστούμε να ανεβάσουμε τον καφέ στα 8€ για να βγούμε! (2700 δρχ. btw Αρκούδε). Ελάτε στο μαγαζί μας κύριε πελάτα και φτύστε μας. Στη μάπα. Στο στόμα. Πατόκορφα. Εμάς, τους υπαλλήλους μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους ξενέρωτους κομπλεξικούς πελάτες μας που δε φτύνουν, δεν έχει σημασία, πληρώστε μας και φτύστε μας, γουστάρουμε. Φτάνει να νικήσει η δημοκρατία και η ελεύθερη αγορά. Φτύστε γιατί χανόμαστε.

Υ.Γ. Σου φάνηκε γελοίο και σιχαμένο; Αν καπνίζεις, λάβε υπόψη ότι για τους υπόλοιπους, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ διαφορά...

2 Αυγ 2010

God save the queen...


Καλό μήνα. Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία, θα είμαι εγώ σε λίγες ώρες και για λίγες μέρες! Όσοι αναγνώστες του blog βρίσκεστε στον τόπο προορισμού και την ευρύτερη περιοχή, στείλτε mail! Ενημέρωση και φωτογραφίες από τα γνωστά κανάλια...

30 Ιουλ 2010

Της τρελής το πανηγύρι (Mad Max)

Εντάξει, αυτή η χώρα δεν υπάρχει. Και δεν το λέω με την χιπ έννοια της φράσης. Το λέω κυριολεκτικά. Η χώρα, δεν υπάρχει! Ή πιο σωστά, χώρα -προς το παρόν- υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι κράτος, αλλά μια φτηνή απομίμηση. Ένας απλός και βασικός κανόνας για τα όπλα: όταν βγάζεις ένα όπλο από τη θήκη, πρέπει να είσαι έτοιμος να το χρησιμοποιήσεις. Αν βγάλεις πιστόλι, είναι για να πυροβολήσεις. Αν βγάλεις μαχαίρι είναι για να σφάξεις. Αν κατεβάσεις απειλητικά το σώβρακο, είναι για να πηδήξεις. Αν επιτάσσεις εργασία, είναι για να κάνεις τη δουλειά σου, δεν είναι για να πιάσεις κουβέντα. Αν όμως δεν είσαι ικανός να κάνεις τίποτα από αυτά και σε πάρουνε χαμπάρι, τον ήπιες. Το πιστόλι πυροβολεί και προς τα πίσω, το μαχαίρι θα βρεθεί στο δικό σου το λαιμό. Και ας μην αναφέρω καν τι μπορείς να πάθεις με κατεβασμένο σώβρακο άνευ στήσης ανάμεσα σε φορτηγατζήδες. Γιατί οι φορτηγατζήδες και οι μηχανόβιοι σύμφωνα με τις συμβάσεις του χόλυγουντ είναι μερακλήδες άνθρωποι. Δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Συνεχίζεται λοιπόν η απεργία. Και εγώ κάθομαι και γράφω και ας έχουν φύγει όσοι προλάβανε για διακοπές μειώνοντας το αναγνωστικό μου κοινό, ώστε να μείνει η άποψη μου για τις επόμενες γενιές που θα κατοικήσουν αυτό τον τόπο όταν εμείς θα έχουμε αλληλοκατασπαραχθεί...


Υπερβάλω; Ποσώς! Έχουμε βάλει σκοπό να καταστραφούμε μεταξύ μας. Η κοινωνία έχει χωριστεί σε ομάδες που μισούν η μια την άλλη. Ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι έχουν καταστρέψει τη χώρα και πρέπει να πληρώσουν. Μόνο εμείς είμαστε αδικημένοι. Μόνο εμείς πληρώνουμε. Εμείς δημιουργούμε και εσείς τα ρημάζετε. ΚΑΘΗΚΙΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΜΕ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΙ! Συγγνώμη, παρασύρθηκα. Έτσι που λέτε. Πάμε από το κακό στο χειρότερο... ώπα, λάθος, αυτό το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Πάμε από το χειρότερο στο μη χειρότερα και ακόμη δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτα. Στοιχειώδη πράγματα. Ότι έχουμε κοινό εχθρό ας πούμε και πρέπει να συγκεντρώσουμε συντεταγμένα τις αντιδράσεις μας εκεί. Το "διαίρει και βασίλευε" θα έπρεπε να ήταν γραμμένο στη σημαία μας από πάντα, αλλά πλέον το βλέπεις στους δρόμους. Το βλέπεις στα ταμεία. Το βλέπεις στα περίπτερα. Όλοι μισούμε αλλήλους. Όλοι ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους άλλους να κάνουν θυσίες, αλλά ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να εξαιρεθούμε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να καταστρέψουμε ή έστω να δυσκολέψουμε τον άλλο προκειμένου να γίνει το δικό μας. Σαν κακομαθημένα πιτσιρίκια που είμαστε, χτυπάμε το πόδι κάτω και σκούζουμε μέχρι να γίνει το δικό μας. Ας πάρουμε τους φορτηγατζήδες π.χ. (και Δ.Χ.). Μπορεί να έχουν δίκιο. Μπορεί να έχουν χίλια δίκια. Αλλά να σου πω την αμαρτία μου, δε με ενδιαφέρει να μάθω. Ειδικά όταν βλέπω την αυτάρεσκη χαμογελαστή φάτσα του προέδρου να μιλάει στα κανάλια. Αυτό που ξέρω είναι κρατάνε τη χώρα όμηρο μέχρι να γίνει το δικό τους. Ο άνθρωπος που θέλει να κάνει τη δουλειά του τι φταίει; Ή ας αφήσω τον λαϊκισμο στα κανάλια και να το ρωτήσω προσωπικά. Τι σου φταίω εγώ ρε μαλάκα και θα μου πεις μην κάνεις τη δουλειά σου; Τι σου φταίω και θα μου πεις μην πας διακοπές; Τι σου φταίω και με αναγκάζεις, παρέα με τα δελτία ειδήσεων να τρέχω να βρω βενζίνη γιατί ακούσανε όλοι που μετακινούν το αυτοκίνητο κάθε Κυριακή για καφέ και πήγανε και φουλάρανε αυτοκίνητα, μηχανάκια, μπιτόνια και τεντζερέδες και άδειασαν τα πρατήρια το ίδιο απόγευμα; Θίγεσαι; Κάτσε στην άκρη του δρόμου και ψόφα. Δικαίωμα σου. Αλλά να μην αφήνεις ενναλακτική και να κυνηγάς όποιον μπαίνει στα διυλιστήρια, δεν έχεις δικαίωμα. Αλλά έλα όμως που έτσι δεν μπορείς να εκβιάσεις. Και μη μου πεις ότι η κυβέρνηση νοιάζεται για εμάς και τους επίταξε. Χέστηκε. Αλλά με τα δύο τρίτα της τιμής των καυσίμων να είναι φόροι, ε, τους νοιάζει όσο να πεις. Όχι επίταξη, όχι επιστράτευση, για σκηνάκια και βολές ήταν ικανοί να τους στείλουν. Είπα ικανοί; Λάθος λέξη. Αν ήταν ικανοί θα είχαμε βενζίνη. Γιατί όταν παίρνεις ακραία μέτρα, πρέπει να μπορείς και να τα εφαρμόσεις. Το πιστόλι και το μαχαίρι που λέγαμε. Αν σε πάρουν στο χαβαλέ τελείωσες. Σαν ανίκανος διαιτητής θα παρακολουθείς τον αγώνα και θα μοιράζεις κάρτες, αλλά θα είναι αργά. Ο έλεγχος έχει χαθεί. Προ πολλού. Και για πολύ...

Υ.Γ. Και μη μου πει κανείς, πάρε ποδήλατο. Με ποδήλατο κυκλοφορώ, βαριά με τη μηχανή. Αυτοκίνητο θα πάρω για τη δουλειά μου μόνο και από εκεί και πέρα στην ύστατη ανάγκη, κανένα γάμο και καμιά βάφτιση.

14 Ιουλ 2010

Εφ όλης της ύλης

Και έτσι περνάνε οι μέρες του καλοκαιριού. Το μουντιάλ τελείωσε, οι  βουβουζέλες σταμάτησαν και η ζωή γυρνάει στον κανονικό της ρυθμό. Κανονικό, λέμε τώρα, γίνονται διάφορα, αλλά αν δεν παρακολουθείς τηλεόραση μπορείς να είσαι τουλάχιστον ήρεμος. Και η αλήθεια είναι ότι βλέπω πολύ ηρεμία. Όχι τόσο από δουλειά που ήταν λίγο χαλαρά αυτές τις μέρες. Έτσι κι αλλιώς αυτό το έχω προσέξει κι άλλες φορές. Όταν υπάρχουν μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα τα πάντα ηρεμούν. Απόδειξη ότι αυτή τη βδομάδα έχουν αρχίσει και πάλι να χτυπάνε τα τηλέφωνα με τους παλιούς ρυθμούς. Η ηρεμία που βλέπω είναι γενική. Η πόλη έχει ψιλοαδειάσει. Δύο ενδεχόμενα υπάρχουν. Ή πήγαν διακοπές νωρίς για να τους έρθει φθηνότερα ή άρχισαν ήδη να μεταναστεύουν. Θα δείξει. Προς το παρόν έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ποδοσφαιρικό hangover και την επιστροφή στην πραγματικότητα. Δεν είναι ΔυΝαΤόν αυτό το πράγμα. Ευτυχώς έχουμε τα μεγάλα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο δρόμο για το Europa League από νωρίς φέτος. Και φυσικά τα καμώματα της ομάδας με σήμα τη ζωοτροφή για να γελάμε και λίγο. Μα καλά, πήγανε και βάλανε πρόεδρο τον Κωνσταντόπουλο;
Όχι αυτόν ρε! Αν ήταν αυτός θα ήταν καλά. Τέλος πάντων, υπήρχαν και χειρότερα ενδεχόμενα. Όπως ας πούμε... χμ... ε, όλο και θα υπάρχουν. Κατά τ' άλλα το καλοκαίρι συνεχίζει καυτό,  ο υπολογιστής εκπέμπει ζέστη, το πληκτρολόγιο απαιτεί να κάτσεις στη ζεστή καρέκλα για να γράψεις και η θάλασσα είναι αρκετά χιλιόμετρα μακρυά. Χρειάζεται κανείς τοπογραφικό σε παραθαλάσσιο μέρος; Αν ναι πείτε μου, μην ντρέπεστε! Δέχομαι και το παραθαλάσσιο μέρος μόνο του! Και οι διακοπές φέτος είναι αρκετά φλου από πλευράς μέρους και ημερομηνίας. Προς το παρόν πρέπει να τελειώσουμε μια διπλωματική για να τοποθετήσω χρονικά την πρώτη δόση τους! Ακούτε οι διπλωμάτες; Για την επικαιρότητα δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Ότι βρέξει θα κατεβάσει. Με το δρόμο που έχουν χαράξει οι πολιτικοί μας, πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε. Ας αρχίσουμε για εξάσκηση να τρώμε όλο και λιγότερο για να μη μας έρθει ξαφνική η νηστεία και πάθουμε σαν το γάϊδαρο του Χότζα, να περπατάμε περισσότερο για να είμαστε φιτ και να κάνουμε οικονομία στα καύσιμα (δύο σε ένα), και φυσικά να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Κυρίως σε ξένες γλώσσες και πολεμικές τέχνες. Για να τους δείρουμε και να φύγουμε. Και μια που το έφερε η κουβέντα αν ακολουθήσετε την τελευταία συμβουλή, να ξέρετε ότι δε μπορείτε να βρείτε σχολή νίντζα στο google. Αν βρείτε, δεν είναι πραγματική. Τη σχολή νίντζα, δε μπορείς να τη βρεις, σε βρίσκει αυτή. Και μην ξεχνάτε. Ο νίντζα δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα.

18 Ιουν 2010

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα είδανε το χθεσινό αγώνα της Ελλάδας με τη Νιγηρία. Επιτέλους, για πρώτη φορά η ομάδα μας κατάφερε να σκοράρει σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλου. Και μάλιστα δις. Και πήρε και την πρώτη της νίκη. Πράγμα σημαντικό, γιατί με αυτό τον τρόπο, επιστρέφει και πάλι στο παιχνίδι της πρόκρισης με όσες ελπίδες έχει ακόμη. Και φυσικά δε θα είναι και περίεργο κάτι τέτοιο, αν δει κανείς κάποια από τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Η Γαλλία έχασε από το Μεξικό, η Ισπανία από την Ελβετία, αυτή την ώρα η Γερμανία χάνει προς το παρόν από τη Σερβία, Ιταλία, Αγγλία, Πορτογαλία έχουν πετάξει βαθμούς με ισοπαλίες. Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι όταν κάποιες από τις παραδοσικά δυνατές ομάδες δυσκολεύονται τόσο, είναι άδικο να δέχεται κριτική η εθνική μας για ένα άσχημο αποτέλεσμα. Μεταξύ αυτών που το υποστηρίζουν είναι και οι παίκτες της εθνικής μας. Αυτή βέβαια είναι η μία άποψη και φυσικά δε μπορείς τη μία να μπινελικώνεις τους παίκτες και τον προπονητή και την άλλη να βγαίνεις και να πανυγηρίζεις το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής! Το πρόβλημα -ως συνήθως- είναι ότι δεν έχουμε μέτρο σε τίποτα. Φυσικά και όταν βλέπεις σε διάστημα μιας βδομάδας δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες δε μπορείς να μη σχολιάσεις. Από τη μία η ομάδα του παιχνιδιού με την Κορέα, χωρίς ισοροπία, ασύνδετη, αψυχολόγητη, υπεροπτική και ηττοπαθή και από την άλλη τη χθεσινή, πιο ορθολογικά στημένη και τουλάχιστον με ψυχολογία να το παλέψει. Όταν παίζεις έτσι, η τύχη είναι μαζί σου. Όχι σε μεταφυσικό επίπεδο, αλλά από την άποψη ότι όσο επιμένεις οι αστάθμητοι παράγοντες τείνουν να σε βοηθήσουν. Αν δε νιώθαν πίεση οι νιγηριανοί, μπορεί να μην έκανε αυτή την αψυχολόγητη ενέργεια ο Καϊτά που καταδίκασε την ομάδα του να παίζει με 10 παίκτες όλο τον αγώνα. Αν παρατούσαν εύκολα τις προσπάθειες ο Σαλπιγγίδης και ο Τοροσίδης δε θα είχαμε κερδίσει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να πανυγηρίζουμε; Φυσικά, αλλά όχι για τη νίκη. Γιατί επιτέλους μετά από τόσο καιρό η ομάδα άρχισε να δείχνει στοιχεία φυσιολογικής ομάδας. Για το ότι επιτέλους άρχισε να κάνει τα αυτονόητα και όχι να είναι ή του θριάμβου ή της καταστροφής. Αυτό που πρέπει να κάνει δηλαδή. Ας το κάνει και όλοι θα είναι μαζί τους, ανεξάρτητα αποτελέσματος. Αλλιώς η κριτική είναι αναπόφευκτη. Και αν τους φαίνεται σκληρή και άδικη, ας δούνε τι ακούνε ομάδες που έχουν λιγότερα πράγματα από τη δική μας να αποδείξουν. Οπότε; Οπότε δυνατά και απέναντι στην Αργεντινή και έχει ο Θεός που λέει και ο Πουρουπουπουζέλας!

16 Ιουν 2010

Σούπα με βουβουζέλα


Κοντεύουμε στο εν τρίτο της φάσης των ομίλων του φετινού μουντιάλ και δύο πράγματα είναι το χαρακτηρίζουν μέχρι στιγμής. Το ένα είναι ότι τα περισσότερα παιχνίδια μέχρι στιγμής είναι χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με χαμηλά σκορ και λίγο θέαμα. Κοινώς σούπα. Από μια μεριά ίσως είναι λογικό σε αυτή τη φάση να έχει περισσότερο σημασία η τακτική, αλλά αν βλέπεις μέχρι και τη βραζιλία να παίζει άμυνα στα τελευταία λεπτά για να κρατήσει το σκορ, εντάξει, κάτι πάει στραβά. Όπως και να το κάνουμε αυτή τη στιγμή αναμετρώνται οι κορυφαίες ομάδες του πλανήτη και η Ελλάδα. Δεν κάνει να τελειώνουν τα περισσότερα παιχνίδια με σκορ στο δυαδικό σύστημα! Μόνη εκτροπή μέχρι στιγμής από τον κανόνα η Αυστραλία που άρπαξε μια αξιοσέβαστη τεσσάρα από τη Γερμανία. Και λέω μέχρι στιγμής, διότι αύριο ξαναπαίζει η εθνική μας, με τη Νιγηρία αυτή τη φορά. Όσο και να θέλω να είμαι αισιόδοξος, μετά την εμφάνιση μας απέναντι στην Κορέα, των οποίων οι παίκτες ήταν και κοντοί σε αντίθεση με τα δικά μας ντερέκια, δε μου βγαίνει. Δηλαδή έτσι όπως παίξαμε στον πρώτο αγώνα, όπου ήταν και ο αντίπαλος στα μέτρα μας, πως θα προφταίνουν τους παίκτες της Νιγηρίας που μου φανήκαν λίγο γρήγοροι; Με σκουτεράκια; Τέλως πάντων, θα το δούμε αυτό αύριο. Και μετά ακολουθεί και το παιχνίδι με το Μαραντόνα και την ομάδα του. Αν έχει δηλώσει ότι αν πάρει τον τίτλο θα βγει και θα τρέχει γυμνός στους δρόμους, σε περίπτωση που χάσει από την Ελλάδα, τι είναι ικανός να κάνει άραγε; Σιγά μη μάθουμε! Τέλως πάντων και να αποκλειστούμε θα έχουμε μικρή παρηγοριά ότι θα σταματήσουμε τουλάχιστον να ακούμε πόσους πρώην παίκτες του παναθηναϊκού έχει η εθνική μας (πρώην παίκτες, όχι πρώην του παναθηναϊκού). Ενώ τα γράφω αυτά, η Ελβετία μόλις έβαλε γκολ στην Ισπανία! Άρα όλα γίνονται! 2010 χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού να αρχίσουν πάλι τα θαύματα. Να κόψουν κανένα αντίπαλο οι ανάπηροι πίσω δεξιά, να τρέξουν οι ηλιοκαμένοι, να αποκρούσουν οι πυροβολημένοι και να ξεκινήσει η ομάδα χωρίς το Χαριστέα! Praise the Lord!
Το άλλο (από τα δύο πράγματα που χαρακτηρίζουν το μουντιάλ, αν θυμάστε) είναι οι βουβουζέλες. Αυτός ο διαολεμένος θόρυβος που ακούγεται στα γήπεδα και δε θα αναλύσω εδώ μια που όλοι ξέρουν τι είναι. Αν δε μπορείς να τους κερδίσεις, πήγαινε μαζί τους. Διαβάστε εδώ τον οδηγό για να μάθετε τουλάχιστον πως να παίζετε σωστά το πολύπλοκο αυτό μουσικό όργανο που είναι διασταύρωση κλαρίνου με σφηκοφωλιά. Βέβαια ίσως να είμαστε η μόνη χώρα που οι τηλεθεατές θα ήταν ευχαριστημένοι αν οι βουβουζέλες ακουγόταν ακόμη πιο δυνατά, με την προϋπόθεση να καλύπτουν τους εκφωνητές της ΝΕΤ. Αν πιάσει, μπορούμε να τις καθιερώσουμε πρώτα στις ειδήσεις και μετά και στα υπόλοιπα προγράμματα. Ίδωμεν, έχουμε δρόμο ακόμη!

Υ.Γ. Το σκίτσο για άλλη μια φορά δεν είναι δικό μου, είναι του Κουρσό.
Υ.Γ.2. Ένα πολύ καλό πρόγραμμα των αγώνων από τη Marca.com.
Υ.Γ.3. Αν θέλετε να παρακολουθήσετε τον αγώνα χωρίς αυτόν τον εκνευριστικό επανλαμβανόμενο θόρυβο που ακούγεται σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ: http://www.eurovisionsports.tv/ . Πλέον θα μπορείτε να παρακολουθήσετε τον αγώνα χωρίς εκφωνητές, συντροφιά μόνο με τις βουβουζέλες.

10 Ιουν 2010

Epic! Crossroads (1986) Εναλλακτικό τέλος

Έψαχνα υλικό στο youtube για μελλοντική ανάρτηση και ανακάλυψα το παρακάτω διαμάντι. Εναλλακτικό τέλος της ταινίας Crossroads με τον Κιθάρα Κιντ. Αν και κολλούσε με τα υπόλοιπα βίντεο που μάζευα, δε μπορούσα να το χαραμίσω έτσι, οπότε το βάζω εδώ μόνο του. Χωρίς να αποκαλύψω κάτι άλλο από την υπόθεση, δείτε:

9 Ιουν 2010

Hocus Pocus


Το εκπληκτικό τραγούδι Hocus Pocus των Focus, σε (αν είναι δυνατόν) ακόμη καλύτερη εκδοχή κατά τη γνώμη μου, cover από τους Helloween στο δίσκο τους Metal Jukebox. Τα αρχικά σχέδια ήταν να γυρίσουν τη γνωστή διαφήμιση με αυτό το κομμάτι, αλλά ήταν πολύ σκληρό για το Ρονάλντο και τον έπιαναν τα κλάμματα...

Ζώα με δίπλωμα


Το άρθρο της φωτογραφίας μιλάει για την απόφαση του Αρείου Πάγου που αναγκάζει τα κοπάδια που κινούνται το βράδυ να έχουν φώτα, φλας, αλάρμ και διζωνικό κλιματισμό. Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι γιατί να μπούμε στον κόπο και τα έξοδα να κάνουμε καινούριες σχολές οδήγησης για τετράποδα. Αυτές που έχουμε για τα δίποδα δηλαδή τι έχουν; Τόσα ζώα με δίπλωμα κυκλοφορούν στους δρόμους ήδη, τα καινούρια θα μας πειράξουν;

7 Ιουν 2010

Disorder in the American Courts

Μια στις τόσο, βρίσκει το δρόμο του για το mailbox μου και κάποιο καλό spam. Αυτό είναι ένα από αυτά!

Τα ακόλουθα είναι από το βιβλίο 'Disorder in the American Courts', και έχουν ειπωθεί από ανθρώπους σε δικαστήρια - έχουν καταγραφεί κατά λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική, οι οποίοι μετά βίας παρέμεναν σοβαροί την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις....

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε ο άντρας σας εκείνο το πρωί;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είπε "Πού βρίσκομαι, Κάθριν;"
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και γιατί σας αναστάτωσε τόσο; 
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Το όνομά μου είναι Σούζαν!

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ:  Είστε σεξουαλικά ενεργή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι, απλώς μένω ξαπλωμένη.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ:  Αυτή η μυασθένεια σας επηρεάζει τη μνήμη σας;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Ναι..
ΔΙΚ:  Και με ποιους τρόπους σας επηρεάζει τη μνήμη;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ξεχνάω..
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ:  Ξεχνάτε; Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα για κάτι που έχετε ξεχάσει;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Τώρα, γιατρέ, δεν αληθεύει ότι, όταν ένας άνθρωπος πεθάνει στον ύπνο του, δεν το γνωρίζει ως το άλλο πρωί;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Τώρα, στ' αλήθεια περάσατε τις εξετάσεις  για άσκηση νομικού επαγγέλματος; 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ήσουν παρών όταν πάρθηκε η  φωτογραφία σου; 
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα με δουλεύετε; 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ:  Ώστε η ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού ήταν η 8η Αυγούστου;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ:  Και τι κάνατε εκείνο τον καιρό;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Έκανα σεξ.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κύριε Δικαστά, νομίζω χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να πάρω  άλλον;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:Για μαντέψτε;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Ήταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένεια.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ. Ήταν άντρας ή γυναίκα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Αν δεν είχε έρθει κανα τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα...


ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Γιατρέ, πόσες από τις αυτοψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  ΌΛΕΣ σας οι αντιδράσεις και απαντήσεις ΠΡΕΠΕΙ να είναι με λέξεις. Οκέι; Σε ποιο σχολείο πήγατε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Σε ένα με λέξεις.


ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το σώμα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 πμ.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω.


Και τελος:

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία, ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ελέγξατε την πίεση του αίματος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  'Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ελέγξατε την αναπνοή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Όχι..
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ:  Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε την αυτοψία;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ:  Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα. 
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ' όλα αυτά, να είναι ακόμα ζωντανός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν- θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να ασκεί τη  δικηγορία.


via Dr. Antonis

Στέλιος Βάσκος: η επιστροφή

Τέσσερις μέρες, τρεις νύχτες, τρεις χώρες, 1600 χιλιόμετρα. Δε σταμάτησε παρά μόνο στα σύνορα με την Τουρκία όπου κόλλησε στη γραφειοκρατία και στην Ασπροβάλτα μέχρι να περάσει η πλυμμήρα. Σε πείσμα των στοιχείων της φύσης, βροχή και αέρα που του πήγανε κόντρα. Κόντρα στη στενόμυαλη απόφαση της τροχαίας να μην τον αφήσει τελικά να γυρίσει από τα Τέμπη, αλλά τον έστειλε και πάλι από τις ανηφόρες της εγνατίας. Σε πείσμα όλων, ο Στέλιος Βάσκος τα κατάφερε και Κυριακή απόγευμα κατάφερε αυτό που δεν είχε μπορέσει να κάνει πέρυσι. Γύρισε στα Τρίκαλα απ' όπου και ξεκίνησε έχοντας κάνει μια βόλτα σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Τουρκία. Άυπνος πάνω στο ποδήλατο, και πιθανώς σε καλύτερη κατάσταση από τους υπόλοιπους τον συνοδεύανε με αυτοκίνητα, άλλοι για να τον βοηθήσουν, άλλοι για να του συμπαρασταθούν, άλλοι για να μας ενημερώνουν για τον άθλο του και ελάχιστοι... ετερόφωτοι για να λάμψουν δίπλα του. Αυτό που κατάφερε να κάνει είναι εκπληκτικό και αξίζει να το διαδώσουμε για να εμπνεύσει και άλλους. Γιατί για όσους τον παρακολουθήσανε, ο Βάσκος είναι πηγή έμπνευσης και έκανε την πόλη του περήφανη. Και ας μην ασχολήθηκε κανένα από τα μεγάλα μέσα μαζικής εξημέρωσης μαζί του. Επίσης έκανε και τους οπαδούς της ΑΕΚ της οποίας ήταν αθλητής να νιώσουν χαρούμενοι για κάτι μετά από πόσα χρόνια. Και του άξιζε η αποθέωση που έζησε πλησιάζοντας στο τέρμα, συνοδευόμενος από κόσμο σε κάθε πεταλιά, από τη Καλαμπάκα και μετά. Μέχρι και ο καιρός φάνηκε στο τέλος να του κάνει το χατήρι, αφήνοντας κοντά στους 2000 κόσμου που μαζεύτηκε να τον υποδεχτεί να τον ζητωκραυγάσουν. Προφανώς ο καιρός δεν είχε την ίδια άποψη και για τους υπόλοιπους που ήθελαν να μιλήσουνε μετά. Περίμενε να φύγει πρώτα το ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο, όπου θα πρέπει να συνέλθει από την υπερπροσπάθεια, και κατόπιν άρχισε η πλημμύρα! Εγώ αυτό που έχω να πω, είναι ένα μεγάλο μπράβο. Μπράβο και ευχαριστώ!



3 Ιουν 2010

Βάσκος: Τρίκαλα - Βουλγαρία - Τουρκία με ποδήλατο (πάλι)


...χωρίς στάση και πίσω πάλι. Ποιός άλλος θα μπορούσε να ήταν; Μα φυσικά ο Στέλιος Βάσκος. Ξεκίνησε σήμερα στις 12 το μεσημέρι από το δημαρχείο της πόλης και θα προσπαθήσει να επαναλάβει τον άθλο που ξεκίνησε πέρσι (δείτε εδώ και εδώ) και για λίγο δε μπόρεσε να ολοκληρώσει, σταματώντας κατά την επιστροφή, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Με ελαφρώς διαφορετική διαδρομή αυτή τη φορά, αλλά με την περσινή εμπειρία και ακόμη περισσότερους φίλους που είναι σίγουροι ότι αυτή τη φορά θα είμαστε εδώ να πανυγηρίσουμε την επιστροφή του πάνω στο ποδήλατο. Βάσκο γερά, η Πόλη είναι κοντά! Οι φωτογραφίες φέτος δικές μου, τον ακολουθήσαμε για μερικά χιλιόμετρα στο ξεκίνημα του για να τον ξεπροβοδίσουμε. Καλό ταξίδι και καλή επιστροφή! Αν έχω νεότερα, θα ενημερώνω από εδώ ή το twitter.






Bonus: Μια φωτογραφία σε full HD ανάλυση για φόντο στην επιφάνεια εργασία σας.



Ενημέρωση: Μπορείτε να παρακολουθείτε εδώ κατά διαστήματα ζωντανό βίντεο από την πορεία του Στέλιου, μέσα από την κάμερα του trikalaola. Αυτή τη στιγμή, γύρω στις 1:30 πλησιάζει τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

1 Ιουν 2010

Μυρόφυλλο - Ανήλιο

Μερικές φωτογραφίες από τις εξορμήσεις για δουλειά την προηγούμενη εβδομάδα. Πρώτα Μυρόφυλλο:

Όχι και τόσο καλή επιλογή ο δρόμος από το Πολυνέρι το πρωί

Παρακολουθώντας την ταινία (pun intended)

Συννεφάκια

Η πλατεία του Μυρόφυλου

Μπουγάδα στο βουνό. Άλλη αίσθηση!

Ο πολύπαθος Αχελώος

Στην αυλή του Αη Γιώργη

Στο εσωτερικό του Άη Γιώργη

Η γέφυρα του Αχελώου στο Γκολφάρι

Και τώρα Ανήλιο:

Στο μεγάλο τούνελ του Μετσόβου

Εγνατία. Η γέφυρα του Μετσόβου

Το Μέτσοβο όπως φαίνεται από το Ανήλιο

27 Μαΐ 2010

Που στον κόρακα...

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή ψάχνοντας να βρούμε κάτι, "που στον κόρακα είναι". Από εδώ και πέρα, τουλάχιστον θα ξέρουμε που εννοούμε.

Εδώ:

25 Μαΐ 2010

Η κοινωνική δικτύωση κι εγώ

Το ίντερνετ σήμερα, πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι, είναι και μέσο επικοινωνίας. Ή πιο σωστά είναι η βάση για πολλά διαφορετικά μέσα επικοινωνίας. Η ακόμα πιο σωστά τη δικαιολογία να χασομεράμε ακόμη πιο δημιουργικά. Γιατί όπως και να το κοιτάξεις ή λίγο ή πολύ, στο τέλος η κοινωνικότητα εκεί ανάγεται. Από τα πρώτα χρόνια που άρχισε να διαδίδεται στον πολύ κόσμο το ίντερνετ, κατά καιρούς είχαμε την άνοδο και την πτώση διαφόρων μορφών επικοινωνίας, όπως ας πούμε τα IRC, ICQ, MSN, forums και φυσικά το e-mail και οι προσωπικές ιστοσελίδες. Όσο παιρνούσε ο καιρός, σιγά σιγά έμπαινε το μάρκετιν στη μέση και τα geeky αρκτικόλεξα δώσανε τη θέση τους σε πιο πιασάρικα ονόματα που κρύβανε σχεδόν τους ίδιους τρόπους επικοινωνίας αλλά εμπλουτισμένους με πιο πολλές multimedia δυνατότητες. Στις μέρες μας έχουμε λοιπόν τα blogs, το facebook, to twitter, το youtube και φυσικά πολλά που πέρασαν χωρίς να μπορέσουν να κάνουν το τεράστιο μπαμ του facebook και άλλα που πέρασαν και δεν έκαναν ούτε κιχ. Τρανά παραδείγματα της τελευταίας περίπτωσης οι αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες της Google και της Microsoft να ενσωματώσουν υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης στα gmail και hotmail αντίστοιχα. Γιατί αποτυγχάνουν; Για να το βρούμε αρκεί να κοιτάξουμε τι θέλει ο μέσος χρήστης από μια τέτοια υπηρεσία. Μια συντριπτική πλειοψηφία, θέλει αυτό που οδηγεί στην κοινωνικότητα και τον offline κόσμο: να πηδήξει! Ναι, τόσο απλά. Άλλοι ευγενείς στόχοι είναι: να κάνει μαγκιά, να αποδείξει σε όλο τον κόσμο ότι έχει δίκιο και γιατί, να διαδώσει την αλήθεια που μας κρύβουν όλοι οι άλλοι, να ευαισθητοποιήσει το κόσμο απέναντι στα προβλήματα του πλανήτη και όχι μόνο και εν τέλει να διαδώσει τις απόψεις του κερδίζοντας δόξα και γκόμενες (ή γκόμενους) στη διαδρομή. Κοινώς; Ματαιοδοξία. Αυτό οδηγεί το δίκτυο. Εκεί απέτυχαν τα blogs. Σίγουρα ήταν ωραίες οι εποχές που έγραφες κάτι και στα σχόλια γινόταν κοινωνικός διάλογος, αλλά ήταν ταλαιπωρία. Για να σχολιάσεις έπρεπε να έχεις στοιχειώδη έστω άποψη και αυτό ήταν κουραστικό. Άσε που όλοι είχαν ψευδώνυμα και δεν σου έδιναν παραπάνω πληροφορίες για να μπορέσεις να πουλήσεις σαν εταιρία βρε αδερφέ. Όλοι αυτοί βρήκαν καταφύγιο στο facebook. Μη μου πείτε συνμπλόγκερς ότι ο σχολιασμός (αν όχι η κίνηση) στα blogs σας δεν έχει μειωθεί από τότε που έγινε της μόδας! Από τα blogs που παρακολουθούσα, τα 8 στα 10 είναι πλέον ανενεργά. Μεγάλο ρόλο ίσως έπαιξε και το ότι είχαν μπουζουριάσει έναν blogger πριν κάτι χρόνια για άσχετο λόγο και όλοι οι virtual επαναστάτες κλάσαν μαλλί και τα κλείσανε (από τότε μου έμεινε η ενότητα με τα ψιλά γράμματα). Τραγικό δε είναι ότι μεγάλη άνθηση έχουν μόνο κάτι blogs τύπου τρωκτικού. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι αυτοί που τα διαβάζουν νομίζουν ότι ενημερώνονται καλύτερα από ότι αν βλέπαν τηλεόραση! Σημεία των καιρών είναι επίσης ότι έχουν αρχίσει να ξαναγράφουν η γάτα του Δήμου και πασίγνωστός bloger που τον διώξανε προσφάτως από το ραδιόφωνο.
 Στα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα στην Ελλάδα, το σκηνικό έχει σήμερα ως εξής: Είναι σχεδόν όλοι στο facebook και μοιράζουν απλόχερα προσωπικά δεδομένα δικά τους και των φίλων τους (είναι δεν είναι μέσα). Το facebook όμως έχει και μια ευχάριστη παρενέργεια: Δε δέχομαι πλέον ηλίθια fwd:fwd:fwd:re mail με κουνέλια στο ηλιοβασίλεμα, χιλιοαντιγεγραμένα προϊστορικά άρθρα που δεν είχαν βάση ούτε πριν 20 χρόνια που αρχίσαν να κυκλοφορούν και ανέκδοτα τόσο παλιά που τα ξέρει μέχρι και ο Λαζόπουλος! Ότι μαλακία έχει ανακαλύψει ο κάθε πικραμένος το κολλάει στον τοίχο του και του κάνει και like μόνος του για να μας δείξει το δρόμο. Ευχαριστώ γι'αυτό τουλάχιστον Ζούκερμαν.
Επίσης έχουμε και το twitter, το οποίο αν και δε μου είχε αρέσει στην αρχή, τελικά είναι ωραίο μέσο. Λιτό, περιεκτικό και αν παρακολουθείς ενδιαφέροντα άτομα, ενδιαφέρον. Μπορείς ας πούμε να πας στην #poreia και να κάνεις αναμετάδοση από το κινητό, ενίοτε και με φωτογραφίες. Μεγάλο όνειρο να σε μπουζουριάσουν για γίνει το όνομα σου hash tag (ξέρετε τώρα, αυτό: # διέση, κάγκελο, όπως το λέει ο καθένας). Μεγάλο πλεονέκτημα επίσης ότι δε χρειάζεται να είναι αμφίδρομη η επικοινωνία.
Φυσικά το πως θα χρησιμοποιήσει ο καθένας όλα αυτά δεν επιδέχεται συμβουλές. Είναι επιλογή του. Μπορώ όμως να σας πω πως τα χρησιμοποιώ εγώ. Για αρχή έχουμε το blog που φαντάζομαι έχετε προσέξει ότι έχει δύο ταχύτητες: Ή θα γράφω συνέχεια ή καθόλου. Ή δύο γραμμές ή σεντόνι. Ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν έχω θέμα. Το ξεκίνησα για να κάνω πλάκα με τους φίλους μου και το συνεχίζω για τον ίδιο λόγο, με άλλους φίλους. Blogs για να διαβάσω βρίσκω από διάφορες πηγές. Παραπομπές αλλού, κάποιο ενδιαφέρον σχόλιο που με οδηγεί σε ενδιαφέρον blog, σχόλια στο δικό μου και φυσικά ψάχνοντας άσχετα θέματα στο google. Όλα αυτά κερδίζουν μια θέση στο google reader μου, χάρη στο οποίο μπορώ να παρακολουθώ με μια ματιά όλα τα sites που με ενδιαφέρουν. Σχόλια ο ίδιος κάνω σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις όταν έχω κάτι να πω. Εξαίρεση ελάχιστα "αδελφά" blog, low profile σαν το δικό μου, που φαντάζομαι ξέρουν ήδη ποιοί είναι. Αυτό που κέρδισα από το blog τόσα χρόνια, είναι η επαφή με μερικούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και είναι από τους λόγους που συνεχίζω.
Για το facebook τώρα, τι να πω; Ο μοναδικός λόγος που έχω παρουσία εκεί, είναι επειδή βρίσκονται άπαντες και κατά συνέπεια είναι το πιο ενεργό social network. Η παρουσία μου βασικά συνίσταται σε ένα στοιχειώδες προφίλ, να κάνω hide τις ενημερώσεις σχετικά με το τι κάνουν τα σπαρτά των φίλων μου και τα συναφή, να λέω καμιά κουβέντα με παλιούς φίλους, να γράφω εξυπνάδες στο status και να σχολιάζω των άλλων. Αυτό τελευταίως το κάνω με αναμετάδοση από το twitter, οπότε περιορίζομαι και εκεί στους 140 χαρακτήρες, αλλά με σωστή χρήση αρκούν. Επίσης στο facebook δε θα κάνω φίλους άτομα τους οποίους δε γνωρίζω ή προσωπικά ή αρκετά καλά δικτυακά. Είναι ήδη αρκετά τρύπιο από ασφάλεια, δε χρειάζεται παραπάνω ενθάρυνση. Άσε που έχει γεμίσει όλο το internet με τις "υπηρεσίες" του, πράγμα που έχει προβληματίσει αρκετό κόσμο. Και ίσως αυτό ωθήσει μελλοντικά τον κόσμο κάπου αλλού, όπως εδώ για παράδειγμα. Για το twitter τα είπαμε, κυρίως το χρησιμοποιώ γιατί είναι καλή πηγή για γρήγορη ενημέρωση. Η συνεισφορά μου είναι οι ίδιες εξυπνάδες που γράφω και στο facebook και ίσως links πoυ θα βρω ενδιαφέροντα. Περισσότερο ξεκίνησα να γράφω όταν ενσωμάτωσα το αντίστοιχο κουτάκι στο blog μου, αλλά μου άρεσε και έμεινα. Και φυσικά με αυτό τον τρόπο είναι ο πιο έυκολος τρόπος να εκφραστώ από το κινητό σε τριά μέρη ταυτόχρονα. Αν θέλετε, μπορείτε να με ακολουθήσετε εδώ: http://twitter.com/cybergoulion ή και στο πλάι του blog, αν δεν έχετε λογαριασμό. Καλή δικτύωση...

20 Μαΐ 2010

Ότι να'ναι

Όταν έχω καιρό να γράψω κάτι στο blog, πάντα έχω πρόβλημα πως να ξαναρχίσω. Η λύση είναι πάντα η ίδια: Σα να μη συμβαίνει τίποτα!


Επιτέλους ολοκλήρωσα το τρενάκι στο κοινωνικό μου δίκτυο (προσέχτε ότι έγραψα τρενάκι και όχι τραινάκι, άρχισα να εκσυγχρονίζομαι). Πλέον ότι γράφω στο twitter, εμφανίζεται στο blog και στο facebook, ότι γράφω στο blog μπαίνει σαν παραπομπή στο facebook και στο twitter και στο facebook έτσι κι αλλιώς ότι και να γράψεις αργά ή γρήγορα μπαίνει παντού. Ο κρίκος που μου έλλειπε ήταν η εφαρμογή του twitter για το facebook που δεν έλεγε να εγκατασταθεί. Πλέον μπορώ με μια κίνηση να γράφω την παπαριά που μου ήρθε παντού. Τώρα θα μου πεις τι σε νοιάζει; Φυσικά και σε νοιάζει! Απλώς δεν το ξέρεις ακόμη. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο το facebook θα έχει εισβάλει σε όλες τις σελίδες. Τι κακό κι αυτό. Πατάς να δεις μια σελίδα, τσουπ το κουμπί. "Like"; Η μπλε ίλαρα. Κι αν δε μου like; Πως θα εκφραστώ; Τι να πατήσω; Έτσι με τα κοινωνικά δίκτυα! Τι άλλο θέμα; Κρίση; Καλά, ο επόμενος παρακαλώ. Χορτάσαμε κρίση στην tv. Α, ναι. Έχουμε και την αποενοχοποίηση της τσόντας. Μετά τη Τζούλια και τη Μαριάννα, ο τσόντα έφυγε από το σκοτεινό δωμάτιο και πέρασε στο σαλόνι. Με το καλό και στην κουζίνα. Για να κλείσει ο κύκλος. Πως είπαμε τη θέλει ο Έλλην τη γυναίκα; Νοικοκυρά στην κουζίνα, κυρία στο σαλόνι και πουτάνα στο κρεβάτι; Παλιά! Τώρα έχουμε ένα shift για τους γνωρίζοντες γλώσσα μηχανής. Κυρία στην κουζίνα, πουτάνα στο σαλόνι και νοικοκυρά στο κρεβάτι. Δράμα! Βγάλατε άκρη με αυτά που γράφω; Ούτε κι εγώ! Stream of consciousness. Με άλλα λόγια ότι μου'ρθει. Κάτσε, μου ήρθε και τίτλος! Εσείς τον είδατε πιο πριν αλλά εγώ τον έβαλα μόλις. Σαν ταξίδι στο χρόνο ένα πράγμα. Ή σαν το lost! Μη νομίζεις, κι αυτό κάπως έτσι το γράφανε. Τελειώνει κι αυτό, άλλο κακό να μη μας εύρει. Άντε μπας και τους φάει όλους στο τέλος ο χοντρός να ησυχάσουμε. Δύσκολη μέρα σήμερα. Από το πρωί με έχουν ζαλίσει, φαίνεται πιστεύω. Αυτά για την ώρα. Το σημερινό ήταν για να ξεμπουκώσει το σύστημα. Ήταν λίγο περίεργη περίοδος από τότε που σταμάτησα να γράφω, με διάφορα γεγονότα να συμβαίνουν γύρω μου offline, άλλα πολύ καλά, άλλα πολύ κακά. Άλλα θα τα μοιραστώ, άλλα όχι. Πάντως ένα είναι σίγουρο: γύρισα. ΜΟΥΑΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑ (<- σατανικό γέλιο)

3 Μαΐ 2010

Σχετικότητα για αρχάριους


Το καμάρι μου, ο μικρός Κωνσταντίνος, δεν έχω καλά καλά μια βδομάδα που τον βάφτισα και ήδη δείχνει να συμμερίζεται την αγάπη του νονού για τις φυσικές επιστήμες! Αν και μεταξύ μας, με τον πατέρα του λέμε να αναπτύξουμε περισσότερο την κλίση που φαίνεται να δείχνει προς το ποδόσφαιρο :-P

27 Απρ 2010

Dr. StrangeSpread (Ή πως σταμάτησα να ανησυχώ και έμαθα να αγαπάω το ΔΝΤ)


Ξεκίνησα να γράφω αυτή την ανάρτηση, με σκοπό να ειρωνευτώ λίγο τη διαχείριση του ξεμπροστιάσματος της οικονομίας μας από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που μας οδηγήσανε εκεί. Μου βγήκε λίγο σεντόνι αλλά κάπου στο δρόμο, το έχασα και μου παραβγήκε σοβαρό. Το έσβησα πάραυτα. Δε θέλω να κάνω σαν τους άλλους εξυπνάκηδες. Θέλετε να μάθετε τι γίνεται και τι συμβαίνει; Κάντε ότι προσπαθώ κι εγώ. Ξεστραβωθείτε να διαβάσετε. Διαβάστε τα πάντα. Μέχρι και ειδήσεις να βλέπετε. Αλλά φιλτράρετε αυτά που ακούτε. Η αλήθεια υπάρχει και είναι χαμένη κάτω από τόνους παρλαπίπας. Όσο για μένα, αρνούμαι να φοβηθώ. Δε θέλω ρε παιδί μου, κουράστηκα. Βαρέθηκα. Πως το λένε; Δε γουστάρω. Τι να φοβηθώ δηλαδή; Που ήρθε το ΔΝΤ; Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο πρωθυπουργός μας αρμενίζει (με το κανό), αυτό θα μας πειράξει; Η εναλλακτική μας ήταν η χρεοκοπία και δε νομίζω να το θέλατε αυτό. Το μόνο που ελπίζω, είναι να εκμεταλευτούμε αυτή την πρώτης τάξης ευκαιρία να καθαρίσουμε τη χώρα και να γυρίσουμε μπας και μάθουμε ποτέ στην τι είναι ανάπτυξη. Και αν είμαστε τόσο κορόιδα και εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμαστε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ, έ τι να πω. Σταματήστε να κατέβω. Θα αποδεχτώ το γεγονός ότι είμαστε κανίβαλοι και θα δω τι θα κάνω. Αλλά μέχρι τότε, είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει. Θα πέσει ξύλο; Αν ναι, ποιός θα το φάει; Θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα μας απασχολήσουν. Μέχρι τότε να θυμάστε το εξής. Μιλάμε για λεφτά. Δε θα μας πάρουν το ψωμί, θα μας πάρουν τα iPhone και τις louis vuitton. Όταν αρχίσουν φεύγουν οι λαθρομετανάστες, για να γυρίσουν στις χώρες τους μπας και δούνε μια άσπρη μέρα, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν και δουλειές για όλους. Γιατί θα αναγκασούμε να χτίσουμε μόνοι μας, να οργώσουμε μόνοι, να δουλέψουμε γενικά. Φτάνει να ξεπεράσουμε το κόμπλεξ ότι δουλεία είναι μόνο το να κάθεσαι και να σε πληρώνουν. Και για τους δημοσίους υπαλλήλους που μπήκαν από το παράθυρο και περισσεύουν, κρίμα είναι, γιατί να απολυθούνε; Ξέρετε τι ελλείψεις υπάρχουνε σε προσωπικό καθαριότητας; Σε ακριτικά νησιά; Ας πάνε εκεί! Εγώ πάντως δε φοβάμαι. Μπορεί η αγορά να πάει σκατά, μπορεί η κατάσταση να είναι περίεργη, αλλά όπως έλεγε και ο Βέγγος, γερός είμαι, και τα χέρια μου βαστάνε και τα πόδια μου βαστάνε και τα μυαλό μου κόβει εμένανε. Και τα γράμματα τα ξέρω όλα, όχι όπως ο Βέγγος που ήξερε τα 12. Για καλό και για κακό όμως, όσο περιμένουμε να δούμε πως θα πάει, ας μάθουμε καμιά καινούρια γλώσσα... Και μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό. Την υγειά μας να έχουμε και να βρίσκουμε που και που κάποιο λόγο να είμαστε χαρούμενοι. Γιατί αν τα χάσουμε κι αυτά και να μας τα χαρίζανε τα δανεικά, τι θα τα κάναμε;

24 Απρ 2010

The rockfather


Μια γρήγορη ανάρτηση, με ένα επίκαιρο κομμάτι, μια που αύριο γίνομαι νονός :-)

Don Goulion

22 Απρ 2010

Για μια θέση στον ήλιο


Αυτή είναι μια από τις φωτογραφίες που τράβηξε το Solar Dynamics Observatory (SDO). Είναι μια πραγματική φωτογραφία της επιφάνειας του Ήλιου. Μόλις συνέλθετε, μπορείτε να πατήσετε τις παραπομπές για να διαβάσετε και τα υπόλοιπα.

Το βρήκα εδώ.

19 Απρ 2010

Τρίκαλα

Μερικές φωτογραφίες που έβγαλα σε διάφορα σημεία της πόλης παίζοντας με την καινούρια μου φωτογραφική μηχανή...

Καρότσι - ζαρντινιέρα στο φρούριο

Το πέρασμα της Πύλης, όπως φαίνεται από το φρούριο

"Άραγε κάνω για μοντέλο;"

Κοτετσόσυρμα heavy duty

Η 28ης Οκτωβρίου άδεια την Κυριακή του Πάσχα.
Τις καθημερινές δεν μπορείς να περάσεις λόγω της λαϊκής...

Το άγαλμα του Ασκληπιού στην πεζογέφυρα - πίστα skateboard

Ο Ληθαίος από την κεντρική Γέφυρα

Ο Νικολάκης, με αναπαλαιωμένο το τσουτσούνι,
κατουράει και πάλι

Στο σταθμό

Όπως και να το κάνεις, το ποτάμι είναι καλό
για το φένγκ σούι της πόλης!

Ιδανική πόλη για ποδήλατο (και αγώνες trial)

Τι ρομαντική ψυχή...

Μα πόσο ρομαντική ψυχή πια...

Και φυσικά η απαραίτητη φωτογραφία του ρολογιού

Το τραίνο της ασφάλτου

Speed of light