Καλή Χρονιά

Λίγες ώρες πριν φύγει το 2006 αποφάσισα να κάνω την έκπληξη και να σας γράψω τις ευχές μου για τον καινούριο χρόνο. Ο χρόνος που πέρασε είχε αρκετά γεγονότα, ευχάριστα και -δυστυχώς- δυσάρεστα για εμένα, αλλά με την αλλαγή του χρόνου είναι πάντα μια καλή ευκαιρία να τα αφήσεις όλα πίσω και να ξεκινήσεις από την αρχή. Έτσι λοιπόν, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες του ταπεινού αυτού blog (ή όσους χρησιμοποιούν το feed, γιατί οι άλλοι θα το έχουν παρατήσει από καιρό) καλή χρονιά και το 2007 να τους βρει και να τους αφήσει υγιείς και ευτυχισμένους.

Καλή Χρονιά!

Αυτό είναι look...

Το νέο look της εθνικής μας Παπαρίζου. Δεν είναι πολύ κούκλα;

Oh my God! He killed Kenny!

Ότι οι τύποι που φτιάχνουν το South Park είναι θεόμουρλοι είναι γνωστό. Αλλά αυτό πια είναι εκπληκτικό, ειδικά αν ο θεατής έχει καλή γνώση Αγγλικής και εμπειρία online gaming!

World of warcraft Southpark - Google Video

Totaly cool dude, überpwnage!

Χαρές και πανηγύρια

Εδώ στα Τρίκαλα κάθε χρόνο στις 14 του Σεπτέμβρη έχουμε την τοπική εμποροπανήγυρη ή κοινώς πανήγυρη ή πιο κοινώς πανγύρ'. Εκεί έχει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα όπως σουβλάκια, λουκάνικα και χαλβά. Επίσης έχει κι άλλα πολλά και λιγότερο ενδιαφέροντα πράγματα όπως πραγματευτάδες με πάγκους που πουλάνε ρολόγια SFIKO, παπούτσια PILA και NICE, ζώνες Gamel και φόρμες Abibas, Abidas, Adipas και άλλες γνωστές μάρκες. Πλούσιο οπτικοακουστικό υπερθέαμα με φωτάκια και γαϊδουροφωνάρες που συμπληρώνεται με μυρωδιές τσίκνας και γεύσεις από τα προϊόντα που τσικνίζονται. Αν σας πιάσουν δε και τον κώλο μέσα στο γενικό χαμό έχετε από κάτι και για τις πέντε αισθήσεις!

Κι εκεί που έκοβα βόλτες χθές στο λούνα παρκ (ε, τι, λούνα παρκ δε θα είχε) προσπαθώντας να πείσω του άλλους να επισκεφτούμε την κύρια ατραξιόν (είπαμε, τα λουκάνικα) και χαζεύοντας τους ζουλού πολεμιστές που πουλούσαν τα τόξα τους, είδα το παρακάτω θέαμα ζωγραφισμένο στο τραινάκι -στα νεότερα ελλήνικος τρενάκι- του τρόμου (τρομάρα του):

Τώρα δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα αυτός η χαριτωμένος τύπος που είναι ζωγραφισμένος εις τριπλούν σε εύκολα (ανάλογα και με το eye του beholder βέβαια) αναγνωρίσιμες πόζες κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει...

...

Μαύρα μάτια

Δυο βδομάδες έχω να γράψω κανένα άρθρο στο ρημαδοβlog μου! Μικρό το κακό βέβαια, αλλά δεν έχει να κάνει, είναι θέμα συνέπειας, αλλιώς του βάζω λουκέτο και το κλείνω όπως το παλιό που στο τέλος μόνο ανέκδοτα έγραφα (επιλεγμένα όμως!). Δε φταίω όμως, με αυτή τη ζέστη ή πιο σωστά ζέστα (λόγω γεωγραφικής τοποθέτησης) με τι κουράγιο να καθήσει κανείς μπροστά στον υπολογιστή περισσότερο απ' όσο χρειάζεται; Η τελευταία περίοδος είναι γενικά λίγο περίεργη. Έχει πέσει μια γενική ηρεμία σε όλες τις δραστηριότητες. Αν ήταν τοπικό μόνο το φαινόμενο θα το απέδιδα στη θερμοκρασία και ένα μέρος του εκεί οφείλεται. Αλλά ακόμη και στο internet όπου παρακολουθώ αρκετές ιστιοσκελίδες βλέπω ένα μουδιασμα και μια χαλάρωση. Τείνω να πιστέψω ότι οφείλεται στο μουντιάλ με την έναρξη του οποίου όλοι χαλαρώσανε. Ή απλώς πήγανε διακοπές, αλλά δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι το μουντιάλ κάτι έχει να κάνει...

<σε αυτό ακριβώς το σημείο υπάρχει μια παύση που δε φαίνεται, μια που έγειρα λίγο στο κρεβάτι, κοιμήθηκα και συνεχίζω την επόμενη μέρα μετά από 24 ώρες>

Πολύ ζέστη όπως έλεγα και χθές. Αύριο είναι μια ημέρα που την περίμενα για δύο λόγους (υλικά αγαθά και οι δύο, αλλά δεν μπορεί να μιλάμε συνέχεια για ιδέες). Ο ένας είναι ο καινούριος δικτυωμένος υπερσουπερντούπερ ανθυπολογιστής μου του οποίου τα εξαρτήματα τα παιδιά στο aktive συγκέντρωναν μέχρι σήμερα. Την οθόνη ακόμη τη συγκεντρώνουν αλλά που θα μας πάει θα έρθει και αυτή! Χαρά θα μου πεις, αλλά θα τον χαρώ περισσότερο όταν δροσίσει. Προς το παρόν αυτό που περιμένω περισσότερο είναι ο δεύτερος λόγος! Μάλλον αύριο θα φθάσει ο πιθανός αντικαταστάτης του (περιέργως) ανώνυμου αντικαταστάτη του θρυλικού (για μένα τουλάχιστον) Thunderjohn, ελληνιστί Astrapogiannos :-). Περισσότερα για τον Thunderjohn και τους λοιπούς δίτροχους αντικαταστάτες του μόλις ξέρω περισσότερα, γιατί αλλιώς θα ισχύει κυριολεκτικά το "ακόμη δεν το είδαμε Γιάννη το βαφτίσαμε".

Ελπίζω αύριο να έχω πιο πολλά νέα να σας πω αγαπητοί και εκλεκτοί (=λίγοι) αναγνώστες μου! Προς το παρόν έχω το εξής δίλημμα: Να κοιμηθώ ιδρωμένος ή να (ξανά-)κάνω μπάνιο νυσταγμένος; Θα το σκεφτώ στον ύπνο μου μάλλον...

Μπιλάκια!

Καλημέρα

Τα καλά του ελεύθερου επαγγέλματος: χθές χρειάστηκε να μην πάω ολόκληρη τη μέρα για δουλειά για προσωπικούς λόγους. Δεν πήγα. Γύρισα κουρασμένος, οπότε κοιμήθηκα και ξύπνησα πριν από λίγο. Αντί να φύγω με την ψυχή στο στόμα επειδή άργησα, κάθομαι και σας λέω και καλημέρα.

Τα κακά του ελεύθερου επαγγέλματος: τελικά ΘΑ ΠΑΩ για δουλειά και ΘΑ ΚΑΝΩ ότι ανέβαλα από προχθές... Τι να κάνεις, δεν μπορείς να τα έχεις όλα, ε;

Βενέδικτος, πως;

Αυτός είναι ο φίλος μου ο Βενέδικτος (πως;) σε μια φωτογραφία που τον τράβηξα στην Ορεστειάδα μέσα στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής του φίλου μας Δημήτρη. Να σημειωθεί ότι η πόζα είναι τελείως αυτόρμητη και δεν έβλεπα τι τραβούσα γιατί ήταν πίσω μου... Σιγά τον πολυέλαιο θα μου πείτε, αλλά δεν του πάει όμως, ε, ε;

Ο Βένος που λέτε είχε με το όνομα του το ίδιο πρόβλημα που είχα κι εγώ με το επίθετο μου, κανένας δεν το έπιανε με την πρώτη, εξ ου και το "πως;" από δίπλα, έτσι συστηνόταν. Ακόμη θυμάμαι το σκηνικό όταν τον γνώρισα στον Mitsako και του λέω "από εδώ ο Βένος" και απαντάει ο αθεόφοβος "χαχα, από πού βγαίνει από το Βενέδικτος" και όταν του είπε ναι γελούσε ένα πεντάλεπτο! Τελικά δεν τις έφαγε διότι παρ'όλο που ο Βen είναι 2 μέτρα ακριβώς είναι και πολύ φιλόζωος... Το καλύτερο όμως έγινε σε ένα πάρτυ (ξέρετε, εκεί που συχνάζουν τα παρτάλια) όπου λέω σε μια κοπέλα "από εδώ ο φίλος μου ο Βενέδικτος" και με ρωτάει αυτή απόλυτα φυσικά "καλά και πως τον φωνάζετε;". Ε της λέω κι εγώ εξίσου φυσιολογικά με αρκετά db δυνατότερη όμως ένταση: "ΒΕΝΕΔΙΚΤΕΕΕΕΕΕΕ"

Goul and Ghosts

Αυτή η παλιά φωτογραφία που βρήκα σκαλίζοντας στο δίσκο μου είναι μια απόδειξη του τι τραβάει ένας τοπογράφος (στην προκειμένη δύο, ο άλλος τραβάει τη φωτογραφία) προκειμένου να βγάλει το ψωμάκι του. Κοιτάξτε σε τι συνθήκες δουλεύουμε... Ευτυχώς τουλάχιστον δεν είχε και ζέστη...

Μα πως ζώ ακόμη;

Μέσα στην ατελείωτη σαβούρα που γεμίζει το mailbox μου κάθε μέρα πήρα ένα πολύ βγαλμένο απ΄τη ζωή mail από το φίλο μου το Δήμο (Δε ξέρω αν είναι δικό του, θα μπορούσε). Είχα σκοπό να σχολιάσω το συγκεκριμένο θέμα κάποια στιγμή (σα γνωστός γκρινιάρης που είμαι) αλλά αυτό με καλύπτει πλήρως! Χωρίς άλλο σχόλιο το παραθέτω αυτούσιο...

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε….

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε. Ξέρω πολλούς φίλους που τις Κυριακές έπρεπε να μείνουν νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουν. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε οτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε

ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδάρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.

Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για

να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί

μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Δεν θα πρέπει να μας προβληματίσει τι ακριβώς συμβαίνει με τα σημερινά παιδιά; "

Εντάξει δεν άντεξα θα το σχολιάσω. Εγώ θα το τελείωνα αλλιώς: Δε θα πρέπει να μας προβληματίσει τι ακριβώς συμβαίνει με τους σημερινούς γονείς;

Rally Acropolis

Την Κυριακή πήγαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο να δούμε τη 2η υπερειδική. Πολύ ωραίο πράγμα να είσαι μέσα σε ένα γήπεδο και να βλέπεις αυτοκίνητα να κάνουν κόντρες. Έχω και άλλες φωτογραφίες πιο εντυπωσιακές (με αυτοκίνητα) αλλά είναι τραβηγμένες με τη μηχανή του Γιάννη και δεν τις έχω ακόμη στα χέρια μου, οπότε αρκεστείτε σε αυτή με εμένα μπροστά από την πίστα. Κατά τ'άλλα ήταν πολύ καλή η διοργάνωση, αλλά ως συνήθως το εισπρακτικό μυαλό του Έλληνα(-ρα) έκανε το θαύμα του (2 υπερειδικές, αυξημένο εισητήριο) με αποτέλεσμα το γήπεδο στο μεγαλύτερο μέρος του να είναι άδειο. Εμάς δε μας πείραξε γιατί το θέαμα ήταν πολύ απολαυστικό τόσο από τους μεγάλους όδηγους, όσο και από τις μικρότερες συμμετοχές που έδειξαν να το φχαριστιούνται. Προσωπικά μου άρεσε ο Μοσχούτης που μπήκε -με την πρώτη και τη δεύτερη ταχύτητα να λείπουν από το κιβώτιο- για να τελειώσει το ράλλυ και τερμάτισε με το evo να βγάζει φλόγες! Επίσης πάρα πολύ ο Χαλκιάς που έβγαλε όλη τη διαδρομή με τις μπάντες και τερμάτισε και μισό αυτοκίνητο μπροστά από τον αντίπαλο του.

Στα χάιλάιτς της διοργάνωσης να σημειώσουμε τη υπέροχη (αν και άσχετη με το θέμα) εθνική μας Έλενα Παπαρίζου η οποία είμαι σίγουρος πλέον ότι ταυτίζεται σαν πρόσωπο με τον θρυλικό Ασπρομπουμπούλη, το γνωστό αρνάκι που εμφανίζεται σε άσχετα ανέκδοτα. Απορία: Οι φιλανδοί αναλογικά, για τα επομενα 2-3 χρόνια ότι εκδήλωση κάνουν δε θα πρέπει να καλούν και τους Lordi; Δεν τους χαλάει. Τώρα θα μου πεις μπορούσαμε να είμαστε και χειρότερα, να είχε κερδίσει η Βίσση! Να σημειωθεί επίσης ότι έγινε αισθητή η απουσία του Αρχιεπίσκοπου Χριστοδουλόπουλου, ο οποίος θα μπορούσε να κάνει πολλές διδακτικές δηλώσεις μπροστά σε τόοοοσο (λέμε τώρα) κόσμο που παρακολουθούσε το ιβέντ! Ή ακόμη θα μπορούσαμε να βγάλουμε και το Ντατσούν με τα καρπούζια από την τελετή λήξης των ολυμπιακών να κάνει μπαντιλίκια στην πίστα!

Πέρα από την γκρίνια μου πάντως, αλήθεια μου άρεσε. Ήταν σαφώς πιο ξεκούραστο και εντυπωσιακό σε σχέση με τις ειδικές διαδρομές που έχω πάει, αν και εκεί είναι τελείως άλλη φάση. Βέβαια εκεί που τις μαζέψανε όλες γύρω από την Αθήνα δεν είναι πλέον και τόσο εύκολο να τις φτάσω από τα Τρίκαλα, οπότε ήταν καλή εναλλακτική. Άντε και του χρόνου!

Don't Panic!!!

Towel Day

Hard Rock Hallelujah!

Όσοι με ξέρουν λίγο καλύτερα θα απορούν που ασχολούμαι με τη Γυροβίζιον δεύτερη φορά στο φετινό blog, αλλά θα σας πω μια ιστορία και θα καταλάβετε γιατί.

Είχα ακούσει το τραγούδι του τίτλου από το ραδιόφωνο, μου άρεσε και μου είχε κολλήσει. Μέχρι που εκεί που το τραγουδούσα μου είπανε ότι αυτή είναι η φετινή συμμετοχή της Φιλανδίας! Έμεινα μενούνος. Πρώτον διότι μου άρεσε τραγούδι που συμμετέχει στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό αγγλικού τραγουδιού και δεύτερον που συμμετέχει στο διαγωνισμό τέτοιο συγκρότημα. Κύλησε καιρός από τότε, μέχρι που σήμερα σε μια ψιλοάσχετη αναζήτηση που έκανα βρήκα έναν υπερσύνδεσμο (ellhnika link) για το βίντεοκλιπ του τραγουδιού. Ε λοιπόν το δηλώνω ότι πρώτη φορά φέτος θέλω πραγματικά να νικήσει τραγούδι και αυτό δεν είναι το δικό μας! Πριν με απελάσουν (με νταλίκα), θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω το γιατί. Αν κάνατε τον κόπο να δείτε το βίντεο ίσως είχατε την ίδια αίσθηση με εμένα ότι είναι αλληγορικό (τι είπε ρε το άτομο). Αντικαταστήστε όπου το κοριτσάκι με το γουόκμαν τη συμμετοχή της φιλανδίας, όπου οι (κούκλες πλην ξενέρωτες και ομοιόμορφες κυρίως) μαζορέτες τις υπόλοιπες συμμετοχές και θα καταλάβετε τι θέλει να πει ο ποιητής! Γενικά επειδή έχω άσχημη γνώμη για το θεσμό της Eurovision (το γράφω κανονικά για να μας βρει και καμιά μηχανή αναζήτησης να κάνουμε τζίρο) μου αρέσει οτιδήποτε δεν κωλώνει να της πάει κόντρα, ειδικά εκ των έσω. Αλλά και πάλι αν ω μη γένειτω κερδίσουν, του χρόνου πάλι τα ίδια θα είναι...

Οπότε... Finland ντουζ πουάντ!!!

Πριν και Μετά

Πριν και μετά από τι; Μετά από περίπου 25 χρόνια. Έχετε ακούσει που λένε "Όταν ήμουνα μικρούλης ήμουνα πολύ γλυκούλης, τώρα που μεγάλωσα, α στο διάλο, χάλασα!". Έ, από κάτω το έχετε σε φωτογραφία (αριστερά είναι ο γλυκούλης, δεξιά πως έγινε).

Πάντως δεν μπορώ να πω, διακρίνω ομοιότητες, κυρίως στο βλέμα και το χαμόγελο, το μαλλί δε μετράει, μόλις έχω βγάλει το καπέλο που φορούσα στη δουλειά και είναι σκ@τ@...

Διαολάκι

Σε όσους τα έχω πρήξει που αλλάζω συνέχεια τη φωτογραφία του προφίλ μου, έχω καλά νέα: αποφάσισα να αφήσω τη φωτογραφία με το σπόρο που βλέπετε δίπλα. Στην πραγαματικότητα είναι ο γιορς τρούλι καμιά 25αριά χρονάκια πιο πριν! Πάω να κάνω ένα μπανάκι και μετά θα κάνω ένα πριν-μετά για να δείτε πως κατάντησα. Αν αργήσω δεν πνίγηκα, βαρέθηκα :-)

Ki omws blogarei!

To PSP einai h kalyterh konsola olwn twn epoxwn alla gia logous poly diaforetikous apo autous pou nomizei h SONY. Apodeiksi auto to post pou egine me to PSP mou ekdoshs 1.5 pou den exei kan browser (official:). Perissotera meta giati to plhktroloi den einai stis aretes tou!

Wi Fi hotspot

Θέλω να ευχαριστήσω τη forthnet που πουλάει ασύρματα router σε άτομα που νομίζουν ότι η ασφάλεια είναι μόνο υπηρεσία της αστυνομίας...

Καλή Ανάσταση

Έχω καιρό να γράψω τίποτα και αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι δεν έιχα τίποτα να πω. Κάθε άλλο, από την τελευταία καταχώρηση, κλάταρε το λάστιχο στη μηχανή (την ίδια ημέρα) και μετά χάλασε το ανεμηστηράκι της κάρτας γραφικών (την επόμενη). Έφυγα για Θεσσαλονίκη τη μεθεπόμενη μηχανοκίνητος παρά το εμφανές ενδεχόμενο να βρέξει -δεν είχα αυτοκίνητο αν θυμάστε και δεν το ήθελα αν με ξέρετε :-P . Πήγα στην ορκομωσία της ξαδέρφης μου της Ναταλίας (σας έχω πρήξει με τα ξαδέρφια μου το ξέρω, αλλά είναι πολλά τα άτιμα!) και να παραθέσω και τα συγχαρητήρια μου ον-λάιν τώρα που το θυμήθηκα. Έκανα τη βολτίτσα μου και γύρισα. Στο δρόμο (και πήγαινε και έλα) έφτιαξε η πεσμένη μου διάθεση κυρίως λόγω της μουσικής που άκουγα (και που αναγκαζόμουν να κόβω χιλιόμετρα για να εξακολουθώ να ακούω) και του ότι δεν με έπιασε τελικά (πολύ) βροχή. Αφού γύρισα πλάκωσα την παρατημένη μου δουλειά και μετά από δύο μέρες μυστηριωδώς άρχισε να γυρίζει και το νομιστεράκι! Βέβαια θέλει μανιβέλα για να πάρει μπρος και αν κλείσω τον υπολογιστή ξανακολλάει, αλλά τέλως πάντων μέχρι να βρω τον αντικαταστάτη του δουλεύει το έρμο.. Τι άλλο, πήρα το αυτοκίνητο το οποίο τελικά δουλεύει (για την ιστορία -που θα σας πω άλλη φορά- ο πιο μαλάκας της υπόθεσης ήταν ο ηλεκτρολόγος) οπότε εντάξει κι από εκεί. Τι άλλο, πάω που λέτε το Σάββατο το βράδυ να παίξω μπάλα και αφού τελικά βρήκαμε το γήπεδο (!) σε κάποια φάση που έκλεινα έναν άλλο μπαλαδόρο έφαγα μια γαμάτη αγκωνιά στο δεξί βυζί, που μου πέρασε προχτές. Αν είναι να σου έρθουν αναποδιές σου έρχονται όλες μαζί. Τελικά όλα πλέον είναι σε μία σειρά και είμαστε έτοιμοι να πάρουμε το άγιο φώς.

Αυτά τα συνοπτικά προς το παρόν και γυρνάμε στο θέμα μας, οπότε εύχομαι σε όλους καλή ανάσταση και καλή όρεξη για το γεύμα αύριο!!!

0.10 Α μέρος Δεύτερον - Ο θείος

Παρασκευή. Πας στο συνεργείο και λες πέφτει η μπαταρία να δούμε τι πρόβλημα υπάρχει. Ευγενέστατος ο μάστορας σου λέει μίλα με τα ανταλλακτικά. Μιλάς με τα ανταλακτικά, σου λέει πρέπει να δει ο μάστορας αν φταίει η μπαταρία. Σήμερα δεν προφταίνουμε, αύριο δε δουλεύουμε, πέρνα τη Δευτέρα. Πάει καλά no problem, βάζεις με εξωτερική βοήθεια εμπρός το αυτοκίνητο και πας στο συνεργείο. Πάς βόλτα με το μάστορα σε ένα ηλεκτρολόγο. Βγάζει τον πόλο και αποφαίνεται ότι φταίει ο Cobra της Deloghi συναγερμός που σου δώσανε δώρο, όπως δίνανε χάντρες παλιά στους ινδιάνους, ένα τέτοιο πράμα. Επιστροφή στο συνεργείο σου λένε πέρνα από τον ηλεκτρολόγο που το είχαμε στείλει να τον περάσει να δείτε. Δεύτερος ηλεκτρολόγος, έχει δουλειά, πέρνα αυρίο. Πάει καλά, Τρίτη. Πας πρωί, σου λέει περίμενε λίγο, έχω ένα ταξί και το ταξί είναι πιο βιαστικό απ' όλα. "Ξέρω, τους βλέπω στις διασταυρώσεις" του λές... Το πιάνει το καλαμπούρι τουλάχιστον, κάτι είναι κι αυτό. Παίρνεις καφέ, βάζει το πολύμετρο εν σειρά στον πόλο να μετράει, διαροή (εξ ου και ο τίτλος) βγάζει τον συναγερμό, δε φταίει, βγάζει το ηχοσύστημα, δε φταίει, ο αισθητήρας τρακαρίσματος δεν τραβάει λέει ρεύμα. Τι φταίει μάστορα; Το trip computer λέει, ένα άλλο που έκανε έτσι, αυτό έφταιγε.. Φλασμπακ Γκιωνάκης: "Τι έχει; Είναι άρρωστο;", "Ναι!", "Σκουληκοειδίτη (όχι σκω-, σκου-) θα έχει, ένα άλλο άρρωστο που ήξερα, σκουληκοειδίτη είχε!". Κλείνει το φλασμπακ, συνέχεια. Βγάζει τα όργανα. Κατά το απόγευμα που έσωσε από τις άλλες δουλειές μαθαίνεις ότι ανακάλυψε από τα κεντρικά της εταιρίας ότι είναι η ασφαλειοθήκη. Χώνεις ένα φίλο σε πηγαίνει, το παίρνεις, σου λέει το παράγγειλα. Πας από την αντιπροσωπεία σου λέει το παραγγείλαμε. Μένεις ήσυχος, δεν πας Τετάρτη, σιγά μην ήρθε. Πας σήμερα το μεσημέρι μετά τη δουλειά, ρωτάς "ήρθε;". Α, δεν είναι εδώ ο ανταλλακτικά, δεν ξέρουμε. "Παρτε με τηλέφωνο", φεύγεις. Πας σπίτι, ω ποία έκπληξις, πάλι δεν παίρνει. Το αμάξι, έτσι; όχι ο αντιπρόσωπος! Αυτός παίρνει και λέει "Να ξέρεις, χεχε δεν το παραγγείλαμε, δεν ήρθε ο ηλεκτρολόγος να μας πει ποιό είναι!"
...

Ευγενικός εσύ "Τι λέτε ρε πλάκα μου κάνετε, δεν το είχατε παραγγείλει;" και υπ'όψιν μιλάς απ' ευθείας με τον υπεύθυνο που άφησε για λίγο το κινητό για να σε πάρει, έτσι;
"Ε, να έγινε μπέρδεμα είπε θα έρθει και δεν ήρθε. Έχεις το αυτοκίνητο...".
"Το αυτοκίνητο δεν παίρνει, πες του να τσακιστεί να έρθει να σας το δείξει σε άλλο και πες μου τι έγινε".
"Εεε, καλά."

Τρως και παίρνεις εσύ. "Που είναι;"
"Έφυγε."
"Ο άλλος που είναι;"
"Μισό λεπτό ... (μουσική) .. Εμπρός;"
Αναφέρεις όνομα μοντέλο και κυβικά. "Τι απέγινε;"
"Ε να μας κρέμασε ο ηλεκτρολόγος, έρχεται τώρα"
Αυτό δεν είναι τίποτα, εγω να μη σας πιάσω. "Πότε θα είναι OK;" (OK, εννοούμε το να περάσει τη καινούρια ασφαλειοθήκη)
"Τη Δευτέρα"
"..." Εδώ εξιστορείς την παραπάνω ιστορία λεπτομερώς και αφού συμφωνήσουν ότι όντως έτσι έγινε άλλα παρ' όλο που τους είχες πει ότι χρειαζόσουν το αυτοκίνητο το ΣΚ, αυτοί τι να κάνουν τώρα, τους λες "Ευχαριστώ" με το κατάλληλο ύφος και το κλείνεις.

Τώρα έγω τι πρέπει να κάνω; Δεν πρέπει να κάνω αυτό που απαιτείται για να με λένε θείο μετά;

Θα επανέλθω....

0.10 Α

Ένα πράγμα έχω να πω με βάση την εμπειρία τόσων ετών σε συνεργεία αυτοκινήτων και κυρίως μοτοσυκλετών:

Ευτυχώς στις εγχειρίσεις σου κάνουνε αναισθησία...

Γατίσια ζωή

Μη μου πείτε ότι αυτό δεν είναι καλοπέραση; Άνεση, ήλιος και το φαί από δίπλα!

Κύκνος εναντίον κόκκορα

Όταν ξεκίνησα το blog από την αρχή έιχα πει να μην ξαναπέσω στην ίδια τακτική να γράφω ανέκδοτα όποτε δεν είχα να πω κάτι. Μέχρι στιγμής το έχω κρατήσει και γι'αυτό και βρίσκω και από κάτι να γράψω σχετικά συχνά. Αλλά μέσα από τους τόνους junk mail με γατιά, κουνέλια καθώς και πολύ ωραία τοπία και ωκεανούς για να τα πνίξεις, παίρνω σπανίως και κανένα ανέκδοτο που αξίζει και ακόμη πιο σπάνια κανένα που δεν ξέρω. Αυτό πληρεί και τις δύο πιο πάνω συνθήκες:


Ένας κύκνος μπαίνει σ' ένα κοτέτσι
κι αρχίζει να πηδάει στη σειρά όποια κότα βρίσκει μπροστά του..


Τον παίρνει χαμπάρι ο κόκκορας και διαμαρτύρεται :
"Ρε μαλάκα, πας καλά;; Τι συμπεριφορά είναι αυτή σε ξένο κοτέτσι;;"


O κύκνος : "Φίλε, άκου δώ, κάνε μόκο γιατί δεν τόχω σε τίποτα να πέσω κάτω,
να κάνω τον ψόφιο και να σας σφάξουν όλους στο πιτς-φυτίλι....!!!"

Ο κώλος του επενδυτή...

Ο τίτλος ήταν προσωρινός, αλλά λέω να τον αφήσω τελικά, είναι πιασάρικος. Είμαι που λέτε στη Θεσσαλονίκη και νομίζατε ότι θα γλυτώσετε; Χε, μικροί μου αναγνώστες, σας βρήκα κι από εδώ. Αφού επέστρεψα στο φοιτητικό τσαρδί που με φιλοξενεί, καθόμουν σε μια χαλαρή κατάσταση μετά την μπουγάτσα που κατασπάραξα και παρακολουθούσα το εκπληκτικό εναλλακτικό κανάλι και βάζει πουλέτε μια διαφήμιση, μα τι διαφήμιση! Παρουσίαζε τα θέματα της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή», αλλά με εκπληκτική λεπτομέρεια, σε σημείο που να μην χρειάζεται να πάρεις μετά την εφημερίδα. Αναλυτικά, αφου μάθαμε για τις επενδύσεις, τον κόσμο, τα πολιτικά, εικαστικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά και άλλα δρώμενα στα πέντε πρώτα λεπτά, περάσαμε στα αθλητικά, παρααθλητικά, το δελτίο καιρού για τους αγρότες, μάθαμε για το δάκο τη μουχρίτσα και το ζιζανιοκτόνο «καράτε». Φτάσαμε στα εννέα λεπτά και κάτι ψιλά. Μετά μάθαμε για τα ζώδια, το πρόγραμμα της τηλεόρασης και κατόπιν έδειχνε επί ένα τέταρτο Sudoku. Αλήθεια, εάν δείτε την τηλεόραση ακόμη έχει νούμερα ζωγραφισμένα επάνω... Και εκεί που έφτανα στη λύση του γρίφου, τσιααακ, μου πετάει ο άτιμος (μην την ψάχνετε ποιός, θα σας πω μία εταί(!)ρα φορά) μια κάρτα που έγραφε «Οι εφημερίδες γράφουν». 'Εμεινα μενούνος! Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ντάξ δικέ μου, οι εφημερίδες γράφουν, τα ραδιόφωνα μιλάνε και οι τηλεοράσεις δείχνουν (κώλους κυρίως, εδώ κωλλάει και ο τίτλος, είδατε που όλα κάνουν τον κύκλο τους;), εσείς γιατί να μένετε αδρανείς; Ξυπνήστε τις αισθήσεις σας (και την Έλενα μπάι δε γουέι): Τσαμπουάν Herbal Hessenses, στα ιθπανικά Jessenses αν και τωρα που το σκέφτομαι αυτό διαβάζεται χέθενθις.

Τώρα θα μου πείτε γιατί κάθομαι και τα γράφω αυτά; Απλά πρέπει να περιμένω να πάει τρεις για να γυρίσω το ρολόι μια ώρα μπροστά, δεν πρέπει να περάσω με κάτι την ώρα μου;

Πάει το στοίχημα!

Είχα κάνει μια ηρωική προσπάθεια, είχα πει με τον εαυτό μου να κρατήσω όσο μπορώ και να μη δω το τραγούδι που θα στείλουμε στην Γιουροβίζιον φέτος. Καλά πήγαινα, έτσι κι αλλιώς από τηλεόραση μόνο τις ειδήσεις της ΝΕΤ το μεσημέρι βλέπω στις οποίες δεν θεωρούν το κουτσομπολιό είδηση (Το σωστό να λέγεται. Σωστό, σωστό, σωστό, σωστό, σωστό... έλα ξεκόλλα)
Που λέτε μέχρι πριν από λίγο όλα πήγαιναν καλά... Έλα όμως που την πάτησα εκεί που δεν το περίμενα! Όλα κι όλα που βλέπω από την TV είναι επιλεγμένες εκπομπές που παλιότερα έγραφα στο βίντεο, τώρα πλέον τις γράφουν άλλοι κι εγώ απλώς τις κατεβάζω στον υπολογιστή μου, τι σου είναι η τεχνολογία κλπ. Στο Θέμο μας πάλι (hint: το προηγούμενο δεν ήταν ορθογραφικό, ήταν "έξυπνο" λογοπαίγνιο), κατέβασα τη συνέντευξη της Έλλης με τα μάτια από τον Τζίμη Πανούση. Και πριν τον ρωτήσει την άποψη του για το ευρωπαϊκό διαγωνισμό αγγλικού τραγουδιού, έβαλε ένα διαφημιστικό ρεπορτάζ με τη Βίσση που όπως έμαθα κέρδισε όλους του άλλους υποψοφίους και θα είναι είναι αυτή που θα μας εκπροσωπήσει φέτος στο πανυγήρ (<-δε λείπει γράμμα) της ευρωπαϊκής μουσικής. Και μην ακούσω χαζομάρες για ζουμιά και τέτοια, λίγο σεβασμό στην εκπρόσωπο μας. Πρόκειται για την κυρία που εισήγαγε νέα πολυμερή υλικά στην ελληνική μουσακά μουσική (άκυρο, τώρα που το σκέφτομαι αυτή η καινοτομία ανήκει στους Σπυριδούλα αλλά τέλως πάντων), την κυρία που έδωσε νέα διάσταση και νόημα στη λέξη πατομπούκαλο, γνωστό μέλος της αδερφότητας πρώην του Καρβέλα aka Μάγισσα Φούρκα. Είδα όλες της δηλώσεις μαζεμένες και πήγε στράφι η εγγράτεια. Το μόνο που διαπίστωσα είναι το ορθό της προσπάθειας μου, αφού άκουσα το άσ(θ)μα και είδα το τουπέ της αηδού μας (να επισημάνω ακόμη μια φορά ότι παρ' όλα αυτά ξέρω ωρθωγραφεία).
Κλασσική νέολληνική (και αρχαίο-, γιατί όχι) νοοτροπία. Μια φορά καλά και την ψωνίσαμε για δεκαετίες. Να μου το θυμηθείτε εκεί που θα πάμε βαθμολογικώς εφέτο μας βλέπω του χρόνου να στέλνουμε το Γιοκαρίνη ο οποίος είχε και τραγούδι με τίτλο "ρεζίλι των σκυλιών" (αυτό πάει σε όλους όχι μόνο στου δικούς μας, μην κάνουμε διακρίσεις) . Αχ Ευροβίζιον...
Και αν δείτε και σαν χορηγό κανένα μεγάλο φορτιστήριο αγγλικών, ε μην παραξενευτείτε!


Υ.Γ. Μα να την πατήσω από τον Τζίμη; Από εκεί που δεν το περιμένεις σου έρχονται...
Υ.Γ.2. Να στέλναμε μήπως το γνωστό δημοτικό "Ο Μενούνος, ο Καρβέλας κι ο Αννούλα Αγάς"
Υ.Γ.3. Η τηλεόραση δεν ενημερώνει, εξαγριώνει. Παρακολουθείτε μόνο επιλεγμένες διαφημίσεις.

Πάμε στοίχημα;

Η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα καρέ από διαφημιστικό ιστιοσελίδας (που λέει και ο Φώλιος) για το στοίχημα. Επίτηδες δε βάζω παραπομπή, αλλά μου άρεσε πολύ η καμπάνια τους, αυτή η διαφήμιση συγκεκριμένα καθώς και μια ραδιοφωνική με έναν γιούφτο (politicaly correct: Αθίγγανο) καρπουζέμπορα:

Κυρία: Είναι καλό το καρπούζι;
Καρπουζέμπορας: Μα τι λές κερία μου! Πιτανότητα να είνι καλό, απόντοση 1.50. Πιτανότητα να είνι μάπα, απόντοση 5.50!

Δημόσιο forever

Εύστοχον... :-P

Need for speed

Αυτό το φοβερό Fiat Tempra έψαχνα αρκετό καιρό να το πετύχω! Επιτέλους σήμερα το βρήκα παρκαρισμένο και χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία που έχει προσφέρει μια φωτογραφική μηχανή επαρκούς ανάλυσης και ικανότητα κλήσεων σε κάθε κωλοτσέπη, σας το προσφέρω κι εγώ με τη σειρά μου... Για να βλέπετε τι ζημιά έχουν κάνει το the fast and the furious και το need for speed underground!

Καβάλα μόδα

Αυτή είναι πραγματική βιτρίνα που πέτυχα κάνοντας βόλτα σήμερα το βραδάκι. Βλέπετε σε πρώτο πλάνο σε ποιό αγοραστικό κοινό απευθύνεται το κατάστημα από την κούκλα που έχει καβαλήσει το καλάμι. Ο ακέφαλος καβαλάρης.

Κουίζ

Έχω μια ερώτηση: Το παραπάνω είναι εξώφυλο του περιοδικού on-off με τον Πυρπασόπουλο. Ποιά φράση σας θυμίζει; Είμαι εγώ περίεργος ή έχει μπερδέψει κάτι;

:-O

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο

Αυτό το βρήκα σε υπόστεγο στη Δεσκάτη Γρεβενών σήμερα που πήγα για κάτι μετρήσεις.. Προσέξτε τι αφίσα έχει βάλει το άτομο!

Ιντερνετ φραπέ

Όριστε, για όσους ανθέλληνες νομίζουν ότι το διαδύκτιο προσέφεραν στον κόσμο οι αμερικάνοι η απόδειξις ότι οι πρώτοι ήμασταν εμείς! Εδώ βλέπουμε τη θεά Αθηνά να προσφέρει στον Ηρακλή ένα πισίον όπως ήταν τότε γνωστό με τον επεξεργαστή π'πη' και κάρτα γραφικών -φυσικά- hercules (άλλη μια τρανή απόδειξη). Τον υπολογιστή κατασκεύασε ο Ήφαιστος βάφοντας μπεζ την πανοπλία του Αχιλλέα εξ ου και η χέβι μέταλ εμφάνιση των πρώτων πισίων. Το αρχικό λειτουργικό κατασκεύασε η Έριδα και γι'αυτό το λόγο διάφορες συσκευές παρουσιάζουν διενέξεις έως και τη σήμερον. Θέλωντας να προχωρήσει την ιδέα ένα βήμα παραπέρα ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να κλέψει τα apple των εσπερίδων (τα οποία αυτοί που τα είχαν τα έκοψαν από ξένο κήπο αλλά αυτό είναι άλλη μυθολογία) με την ελπίδα να μην προλάβει την προθεσμία για το νέο λειτουργικό. Ο ημίθεος και βάλε όμως Ηρακλής τα κατάφερε και στο δρόμο συμμάζεψε και κάτι τρωκτικά που έμειναν άνεργα μετά τον καθαρισμό και φορμάτ του κόπρου του Αυγείου (ο οποίος κόπρος δεν ήταν σκύλος και δεν τον καθάρισε με φόλα) τα οποία προσάρμοσε στο πισίον του αυξάνοντας κατακόρυφα τη λειτουργικότητα. Αυτό προκάλεσε την μήνη της μητριάς του Ήρας η οποία εκτός των άλλων που του φύλαγε είχε επενδύσει και σε μετοχές των εσπερίδων. Τον έβαλε λοιπόν σε νέους μπελάδες αλλά ο Χέρκουλας δεν μάσαγε. Αφου ξεκεφάλιασε τη multithreaded Λερναία ύδρα, σκότωσε τις στυμφαλίδες όρνιθες που έπασχαν από τον H5N1, και κάτι άλλους ψιλοάθλους πήρε bonus πυραυλάκι και μπήκε στο high score. Μέχρι και σήμερα έμεινε να απεικονίζεται όπως στο πιο πάνω ερυθρόμορφο αρχείο φορώντας το τομάρι του Lion King που σκότωσε στη Νεμέα.

Τώρα θα μου πείτε που τα ξέρω όλα αυτά. Είναι πολύ απλό, έκανα ανασκαφές στα Νέα Γκούγκλια και ανακάλυψα στην είσοδο ταφικού μνημείου το ως άνω αγγείο και το blog του Ιόλαου!

Καλό καρναβάλι...

..είσαι και λόγου σου! Εδώ βλέπετε ένα σοβαρό κατά τ' άλλα άνθρωπο (λέμε τώρα), το φίλο μου το Βασίλη την Τσικνοπέμπτη το βράδυ. Ο Βασίλης κατασκευάζει δρόμους (ναι αυτά τα μαύρα μακρόστενα πράγματα με τα χαντάκια στο πλάι) που από πάνω τους μετά περνάνε άνθρωποι! Δεν αισθάνεστε λίγο πιο ασφαλείς τώρα που το μάθατε; Η καραμούζα που τον βλέπετε να κρατάει κατέληξε με ένα τεταρτάκι φέτα ήπειρος (όχι απλά ηπείρου) στη μία άκρη μια που είχα ένα μικρούλη πονοκέφαλο εκείνο το βράδυ. Η αντίστοιχη του Μιτσάκου κατέληξε με ένα καρβέλι, δε μου την έδινε ο άτιμος να τη βάλω στη φέτα! Με το Βασίλη που λέτε περάσαμε σήμερα ένα δημιουργικό απόγευμα παίζοντας με ισοϋψείς, κλωθοειδείς και μηκοτομές. Τι τα θες, οι άντρες θα είναι πάντα παιδιά όσο σοβαρή δουλειά και να κάνουν, το μόνο που διαχωρίζει τις ηλικίες είναι το πόσο ακριβά είναι τα παιχνίδια τους!

Κυριακή πρωί

..και ξύπνησα πολύ όμορφα, ήπια το καφεδάκι μου και είπα να γράψω τίποτα και σε αυτό το ρημαδοblog μου. Δεν έχω κανένα θέμα συγκεκριμένο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε κανένα bloggerά ποτέ από το να γράφει. Έπειτα τρώγοντας δεν έρχεται η όρεξη; Έ, γράφοντας έρχονται τα θέματα. Άσε που με τη διαφήμιση που μου έχει κάνει ο φίλος μου ο Νίκος, έχει αρχίσει να επισκέπτεται κόσμος (άσχετα που δεν κάνει κανένας τον κόπο να σχολιάσει) και δε μου πάει που έχω μια βδομάδα να γράψω τίποτα. Δε φαίνεται βέβαια, αλλά ταυτόχρονα αλλάζω και τη φωτογραφία στο προφίλ μου σε κάτι πιο χαλαρό που ταιριάζει με τη διάθεση μου αυτή τη στιγμή. Είναι τμήμα φωτογραφίας που τράβηξα στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ το περασμένο καλοκαίρι, αρκετά χρόνια βέβαια μετά τη λήξη της εφτάχρονης (άντε 6.5χρονης) καριέρας μου σαν φοιτητής! Επίσης δε φαίνεται αλλά έχω επιστρέψει στο γράψιμο μετά αρκετή ώρα, αφού έφαγα κλπ. Βλέπω στο mega το 42' που έχει αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο τις κωμωδίες συγκεκριμένα. Πολύ καλό, έχω και μια αδυναμία στις παλιές κωμωδίες γενικά.
Τι έλεγα πιο πριν, α, για τα blog. Έχει πλάκα η όλη ιστορία. Ας πάρω για παράδειγμα εμένα, κάθομαι και γράφω τώρα ότι μου έρθει, δεν έχει σημασία. Την επόμενη στιγμή οι σκέψεις μου είναι public domain και μπορεί ο οποιοσδήποτε να τις διαβάσει χωρίς απαραίτητα να με ξέρει και να πει και αυτός με τη σειρά του τη γνώμη του. Δεν απαιτεί και πολλές γνώσεις οπότε μπορεί ο καθένας να έχει ένα και να λέει εκεί την άποψη του (α ρε μεγάλε Κάλαχαν). Και το απολύτως ωραίο είναι ότι κανένα σχεδόν δεν έχει κάποιο θέμα. Το να μην έχεις θέμα δε σημαίνει απαραίτητα ότι στερείσαι ουσίας, κάθε άλλο! Μπορείς λοιπόν μια χαρά να κάτσεις και να πηγαίνεις από το ένα στο άλλο ακολουθώντας τα προφίλ των σχολιαστών (που οι περισσότεροι έχουν κι αυτοί ένα δικό τους blog) και να καταλήξεις οπουδήποτε. Με μόνο κριτήριο το τι βρήκε ενδιαφέρον να σχολιάσει ο άνθρωπος που ακολουθείς. Καλό ε;

Καλή σας όρεξη

Αν σας έλεγε κανείς "φάε το kavli μου" τι θα σκεφτόσασταν αυτομάτως; Ότι είναι βρωμόστομος και χυδαίος! Κι όμως αν ήταν από τις σκανδιναβικές χώρες, θα μπορούσε να εννοεί όντως ότι θέλει να σας δώσει να φάτε. Για του λόγου το αληθές δείτε και το παρακάτω:

Kavli - The Kavli Group

Αυτά μου τα έστειλε ο γνωστός πράκτορας στη Λήμνο σετάκι με snapshots από διάφορες άλλες σελίδες. Θα εντοπίσω και τα άλλα και θα επανέλθω!

Swan Lake

Μια που πήραμε φόρα με τις διασκευές, πιστεύω ότι είναι πλέον καιρός να διασκευάσει κάποιος το γνωστό μπαλέτο με τη μουσική του Τσαϊκόφσκι και να γράψει το έργο:

(ντραμς παρακαλώ....)

"Η γρίπη των Κύκνων"

Ο καλός, ο κακός και ο ευλύγιστος

Έμαθε κανείς τον αρχικό ελληνικό τίτλο του Brokeback Mountain; Νομίζω ήταν "Το τραίνο θα στον σφυρίξει τρεις φορές". Το σίγουρο είναι ότι θα σαρώσει τα oscar. Όχι για κανένα άλλο λόγο, είναι τέτοιο το θέμα και ο ντόρος που γίνεται που θα το ψηφίσουν όλοι από φόβο μη φανούν ομοφοβικοί. Έχει γέλιο πάντως η φάση. Όχι με τους ομοφυλόφιλους, αυτοί κάνανε μια επιλογή καλή ή κακή. Το γέλιο το έχουν όλοι οι άλλοι. Παλιά με βάση τις sexουαλικές προτιμήσεις οι άντρες χωριζότανε σε Άντρες (το Α επίτηδες κεφαλαίο) και πούστηδες. Τώρα χωρίζονται σε Gay και οπισθοδρομικούς! Ο κόσμος φοβάται να λέει τα σύκα σύκα (no pun intended που λένε και οι Εγγλέζοι) και τη σκάφη σκάφη για να μη φανούν κολημμένοι. Για τον ίδιο λόγο που οι άσπροι αμερικάνοι δεν τολμάνε να πούνε τους μαύρους μαύρους.. Είναι ανάλογα το κόλημα που έχει ο καθένας. Πως είπε ο Κόκκορας του Αρκά όταν του την είπανε δύο ερωτευμένα (και διαχυτικά) περιστέρια;
-Δε πας στο διάολο κομπλεξικέ, ηλίθιε, ανέραστε λιγούρη; Δεν κοιτάς τα μούτρα σου που είσαι σαν κώλος παλιοβρωμιάρη; (περίπου, από μνήμης τα γράφω)
-Ποιόν είπες ανέραστο ρε;

Από πίσω στο κυρίως θέμα πάλι, έμαθα ότι μετά τη διαφαινόμενη επιτυχία της ταινίας ετοιμάζονται καινούριες εκδόσεις παλιών κλασικών Γουέστερν προσαρμοσμένα στη σύγχρονη νοοτροπία. Μετά το "Το τραίνο θα στον σφυρίξει τρεις φορές" λοιπόν σειρά έχουν τα:

• Πηδιέμαι για μια χούφτα δολάρια.
• Ο καλός, ο κακός και το άλογο.
  
• Το τρελό αγόρι στο λιβάδι.
• Κονταρομαχία στο Ελ Πάσο.
• Τρίο Μπράβο.
• Ο Ποκαχόντος (μην το μπερδεύετε με το ΠοκαHondos που είναι καθαρά γυναικεία ταινία).
• Ο τελευταίος των ΜηΙκανών (Ο καθαρά gay είναι ο πρώτος στο τρενάκι).
• Ο σιωπηλός Καβ(α)λιάρης.
• Ο άγραφος νόμος της Στύσης.
• Οι αλύγιστοι (ως έχει).
• Μονομαχία στον πράσινο ΒΑΛΤΟ ΜΟΥ! (νέα προσθήκη)
  

και τέλος το κλασικό

• Αααχ, και οι εφτά ήταν υπέροχοι...
  

Και όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Βασίλης once upon a time on the west: "Α στο διάλο πια, πούστηδες και gay έχουμε γίνει ένα πράγμα εδώ μέσα!"

Υ.Γ. Καλά να τα παθαίνουνε όμως οι Americanoi! Τον Μέγα Αλέξανδρο που πολέμησε τόσο κόσμο, σε όλη την ταινία δυο μάχες μόνο και τον Ηφαιστίωνα όλη την ώρα έδειχνε! Ας βγούνε τώρα τα άπλυτα τζήν τους στη φόρα.

Μαθήματα οδήγησης

Η σωστή οδήγηση δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι ο μόνος που ξέρει να κυκλοφορεί στο δρόμο σωστά είσαι εσύ; Πλάνη μεγάλη! Ο μόνος σωστός τρόπος οδήγησης είναι αυτός που φαίνεται στο παραπάνω flashάκι! Δηλαδή όταν λέμε φαίνεται, φαίνεται όταν κάνεις κλικ επάνω στην εικόνα, μη γελάτε οι κομπιουτεράδες, για μερικούς ίσως δεν είναι τόσο προφανές!!

Γκοντζίλα

Ανακάλυψα σε αποκλειστικότητα τους κύριους προμηθευτές κρεάτων στα Ελληνικά Στρατά! Ο γνωστός σε όλους Γκοντζίλας που ξέθαψα μετά από ανασκαφές σε ένα σωρό παλιές εφημερίδες για να σας τον συστήσω!

Τα θετικά των υποκλοπών

Και επειδή έχει πέσει πολύ παραπληροφόρηση τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το θέμα, έχουμε εδώ ένα πολύ καλό παράδειγμα του πως μπορεί να χρησιμεύσει το "λογισμικό" των παρακολουθήσεων για θεάρεστους σκοπούς! Η λέξη "λογισμικό" btw έχει πάρει ένα καινούριο νόημα που σημαίνει "..Αυτό το τέτοιο που τρυπώνει μέσα στα αυτά τα μηχανήματα και μετά τα παίρνουν οι άλλοι και μας βρίσκουν που είμαστε και τι λέμε και με ποιόν.. "

A World of Warcraft World

A World of Warcraft World

Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τα online παιχνίδια...

Λές να το στρώσει;

Αυτή η φώτο είναι μπροστά στο σπίτι μου νωρίτερα. Αν συνεχίσει να χιονίζει όλο το βράδυ βλέπω να βάζω και φωτογραφία χιονάνθρωπο μέχρι το μεσημέρι... Ξύλα να δω ποιός θα φέρει!

Quiz

Ερώτηση κρίσεως:
Τι είναι το μαραφέτι που διακρίνεται στην άνωθεν φωτογραφία;

Ελληνική δημοσιογραφία

Παρακολουθώ (δλδ έχω ανοιχτή την ΤιΒί πίσω μου) την συνέντευξη τύπου σχετικά με το θέμα που θα ακούμε από τα κανάλια μέχρι την επόμενη καταστροφή, τις υποκλοπές των τηλεφώνων της κυβέρνησης και λοιπών. Τα προφανή σχόλια δε θα τα κάνω, ότι είναι να πει κανείς θα ειπωθεί προσεχώς με όλους του πιθανούς συνδυασμούς. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το στυλ των δημοσιογράφων που ρωτάνε. Είναι εκπληκτικό, σηκώνεται ο καθένας με της σειρά του (αν την περιμένει) και ρωτάει τα ίδια ακριβώς πράγματα με τρόπο σα να του ήρθε εκείνη την ώρα ένα φοβερό ερώτημα. Δηλαδή έλεος, τι να πω πια, δεν θέλουν να μάθουν, τη σειρά τους να πουν τη μ*λ*κί* τους περιμένουν! Το καλύτερο το άκουσα όταν ήμουν στο μέσο της προηγούμενης φράσης. Ρώτησε ένας αν δούλευε το σύστημα όπως τα γνωστά (!!!) Τρότζιαν Χορς και μετά έδωσε και έναν ορισμό που δεν ήξερα! Όλοι τηλεπικοινωνιολόγοι τώρα!

Ω ξειν...

Μια που μιλούσα για φοιτητή πιο πριν μου ήρθε στο μυαλό και το εξής που μου είχε πει κάποτε η καθηγήτρια μου των αρχαίων ελληνικών στην πρώτη λυκείου (πολύ καλη γυναίκα τώρα είναι καλόγρια και όχι δε φταίγαμε εμείς γι'αυτό) .

Ήταν γραμμένο με σπρέι έξω από το πολυτεχνείο και παραφράζει τη φράση που ήταν γραμμένη στο μέρος που έπεσε ο Λεμωνίδας με του 300 του στις Les Portes Calorifeur (Ελληνηστί Θερμοπύλες)

"Ω ξειν, αγγέλει τις γονείς,
ότι τείδε κοιμόμεθα
τοις κοίνων χρήμασι τρεφόμενοι"

Το πραγματικό νόημα βέβαια δε το συνέλαβα παρά μόνο δύο χρόνια αργότερα που πέρασα και ο ίδιος στο πολυτεχνείο (επειδή έβλεπα τα άλλα ρεμάλια, εγώ ήμουν καλό παιδί φυσικά), με τον ίδιο τρόπο που δεν είχα συλλάβει το νόημα του "Διδιμότειχο μπλούζ" μέχρι που το άκουσα σε φυλάκιο στο ΚΕΤΘ.

Μια που πήγε το θέμα στο στρατό, μήπως ξέρει κανένας την πραγματική αλήθεια που λέει κι ο Mitsakos του γιατί ο Λεωνίδας πήγε στις Θερμοπύλες μόνο με τριακόσιους πολεμιστές;
;
;
;
Μα φυσικά επειδή οι υπόλοιποι ήταν κωλυώμενοι!!!

Η λέξη κωλυώμενος στο αρσενικό και το θυληκό σημαίνει αυτόν που κωλύεται, στο ουδέτερο δε σημαίνει το φαγητό που τρώνε οι άρρωστοι, οι σκοποί, ο ταχυδρόμος, οι παλιοί που βαριούνται να κατέβουν στα μαγερεία και αυτοί που πλένουν τις κατσαρόλες! Ο ΚΨΜτζής δε θέλει κωλυώμενο, τρώει σάντουιτς...

Χμμ... στρατός, αυτό είναι καλό θέμα για μελλοντικό ποστ, πιασάρικο, τουλάχιστον θα δω επιτέλους και κανένα σχόλιο ρε παιδί μου όλο και θα λέει τον πόνο του ο κάθε πικραμένος από τότε παλιάααα που φυλούσε με τόξο και βέλη τα σύνορα με τη Λάρισα...

-Μα τι βόσκεις; -Άααλλο χόρτο...

Ο αγαπητός μου αξάδερφος, που παλιότερα με βοηθούσε να ταλαιπωρώ τον Τζακ στις γνωστές στους παλιούς αναγνώστες ιστορίες, αποφάσισε επιτέλους να κάνει το κατάδικο του blog (προσοχή ΤΟ κατάδικο του, όχι ΤΟΝ). Έντρομα τα πρόβατα τρέξαν να κρυφτούν όπου βρήκαν, γιατί ο συγκεκριμένος αξάδερφος (προσοχή και πάλι, ΑΞΑ- όχι ΞΑ- έχει μεγάλη διαφορά που δε φτάνει ο χώρος να αναλύσω σε αυτή την παρένθεση) την έχει δει βοσκός από τότε που τον έγλυψε ένα πρόβατο όταν ήταν στο παιδικό καρότσι. Αυτός ίσως δεν το θυμάται, αλλά αυτό το συμβάν του δημιουργησε τις βουκολικές του τάσεις και επίσης ένα πρόβλημα να στρώνει το μαλλί, πρόβλημα που αποδίδεται κυρίως στο να σε γλύψει αγελάδα αλλά γίνεται και με πρόβατο, πιστέψτε με!

Αυτά τα ολίγα με τις ευχές μου πάντα να μπλογκάρεις και ποτέ να μην μπλοκάρεις!

Κι άλλο χιόνι

Αυτή είναι μια φωτογραφία που έβγαλα κάπου ανάμεσα στην Κρανιά και την Καστανιά σε μια εκδρομή το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Μην κοιτάτε που δεν έχει πολύ χιόνι, τώρα μπορεί να έχε φτάσει τα 3 μέτρα εκεί επάνω με τόσο που ρίχνει πλέον! Ωραίο μέρος όμως ε;

Χιονάκι

Είδα που λέτε τον καλό καιρό που κάνει εδώ στα Τρίκαλα και είπα να πάω μια εκδρομή με τη μηχανή να πάρω αέρα βρε παιδί μου. Καλά εδώ που τα λέμε δεν πήγα και πολύ μακρυά, δύο τετράγωνα παρακάτω είναι το γήπεδο στο οποίο βρίσκομαι από το σπίτι μου, αλλά δεν έχει σημασία, η σκέψη είναι που μετράει. Όλα κι όλα, προβλήματα ξεπροβλήματα, ωραίο πράγμα το χιόνι. Τώρα αν ήμουν στα Τέμπη αυτή τη στιγμή ίσως και να είχα άλλη γνώμη ;-)

Υ.Γ. Χμμμ, τώρα που τα κοιτούσα δίπλα δίπλα, με έπιασε το οικολογικό μου πνεύμα! Διαπίστωσα ότι μπορώ να ανακυκλώσω εύκολα τον τίτλο και την τελευταία πρόταση του προηγούμενου post: Αν το χιόνι φτάσει τσι 50 πόντοι τσε βάλε, αν κολλήσεις, δύσκολα ξεκολάς!

Τσι 50 πόντοι... Τσε Βάλε!!!

Έχετε δει τη διαφήμιση της NOVA με τους Κρητικούς και τον ιπποπόταμο; Υποτίθεται το θέμα πως είναι ότι βλέπεις τα ντοκυμαντέρ και μετά κολάς. Υπερβολές θα μου πείτε τώρα, σιγά μην το κάνει κανένας στ΄αλήθεια αυτό. Κι έγω έτσι πίστευα μέχρι σήμερις το μεσημέρι. Εάν όμως την ώρα που πίνεις το καφεδάκι σου, μαθαίνεις ταυτόχρονα και για το τεχνητό νησί που φτιάξανε στο Ντουμπάι, ε, αναθεωρείς λίγο τις απόψεις σου στο θέμα! Γεια σου ρε george, είδες τι διδακτική είναι η γρίπη; Αν θέλεις να μορφωθείς κι άλλο μπορώ να σου φέρω κοτούλες συναχωμένες. Put the kot down! Χε, από την ίδια καμπάνια είναι πλάκα πλάκα. Τι κακό κι αυτό με τις κότες πάντως. Τι τραβάνε τα έρημα τα πουλερικά... Άντε να τα τρώμε πάει κι έρχεται, αλλά να σε σφάζουν μην τυχόν και φταρνιστείς, είναι λίγο δραματικό. Σε λίγο θα βγάλουν και καινούρια διαφήμιση, θα είναι ο γνωστός κλεφτοκοτάς και θα πάει με τις kots να περάσει τα σύνορα λέει και θα του φωνάζουν οι τύποι με τις ΡΒΧ στολές και μάσκες: "Φριιιίζ! πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλι..." Άστα να πάνε. Γρίπη των πουλ πουλ πουλερικών. Αν κολλήσεις, δύσκολα ξεκολάς!