31 Οκτ 2007

Διάλογοι

Μονόπρακτο.

Σκηνή πρώτη (duh!)

Χαρακτήρες:
Γυναίκα 1, στο σαλόνι. Άνδρας 1 στο τηλέφωνο, μιλάει με τη γυναίκα 2.

Η γυναίκα 1 πρόκειται να συναντηθεί λίαν προσεχώς με τη γυναίκα 2.

Γυναίκα 1 (φωνή από το σαλόνι) : Ρώτα την αν θα είναι η Κέλλυ!

Ανδρας : Θα είναι η Κέλλυ;

Γυναίκα 2 (από τηλεφώνου) : Πες της δεν ήταν να είναι γιατί έχει δουλειά, αλλά είπε ότι μπορεί και να περάσει αν προλάβει να τελειώσει, αλλά θα έρθει αργότερα, δε θα είναι στην αρχή. Και να προλάβει να έρθει δηλαδή δε θα μπορέσει να κάτσει πολύ, αλλά μπορεί να περάσει να πει ένα γειά, αλλά και πάλι δεν ήταν σίγουρη, δε ξέρει αν θα προλάβει...

Ανδρας (μεγαλοφώνος προς τη γυναίκα 1) : ΝΑΙ!

Αυλαία

(οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις, δεν παίρνουμε και όρκο ότι είναι καθαρά συμπτωματική)

25 Οκτ 2007

Σεισμός στο Μπερναμπέου


Τι ομάδα! Μετά από το σημερινό παιχνίδι, δε νομίζω ότι μπορεί να πει κανείς τίποτα για το φετινό Ολυμπιακό. Τι είδανε σήμερα τα ωραία καφέ ματάκια μου; Ποιός θα περίμενε από ελληνική ομάδα να παίζει στην έδρα της Ρεάλ, να βρίσκεται πίσω με το καλημέρα σας, να ισοφαρίζει, να μένει με 10 παίκτες, να προηγηθεί και να κρατάει στα χέρια του το παιχνίδι μέχρι το τελευταίο λεπτό ακόμα και όταν δικαιολογημένα (λόγω κούρασης και όχι λόγω αντιπάλου) έμεινε πίσω στο σκορ. Και όλα αυτά με την Ρεάλ να λαμβάνει μια μικρή "ώθηση" λόγω έδρας ίσως ή status σε όλο τον αγώνα. Τι να πρωτοσχολιάσω; Δε λέω τίποτα, αφήνω τα αθλητικά site να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι περήφανος για την ομάδα μου που δε φοβήθηκε ούτε την ομάδα, ούτε την έδρα, ούτε το αριθμητικό μειονέκτημα και που μέχρι και το τελευταίο λεπτό μπορούσε να πάρει πίσω τον ένα από τους τρεις πόντους που της ανήκανε με βάση την εμφάνιση της, αν δεν έκανε την επέμβαση του αγώνα ο Κασίγιας... Ραντεβού στην Αθήνα τώρα αν και πιστεύω ότι εκεί θα είναι πιο δύσκολος αντίπαλος η Ρεάλ. Από την άλλη όμως, το ίδιο και ο Ολυμπιακός! Ας παίζουνε έτσι και ας χάνουνε... Όλα τα λεφτά η γκριμάτσα του Τζώρτζεβιτς στη φάση της κάρτας του.

24 Οκτ 2007

Σεισμός στο μπάνιο

Απλό λιτό και γρήγορο, έγινε κατά παραγγελιά του Νoumerobis λίγο πριν την έξοδο με το τρελό ξαδερφομάνι!

23 Οκτ 2007

Τι είδε ο παπαράτσι*

Τροχόσπιτο (νέου τύπου) στην εθνική οδό

Προποτζίδικο (παλαιού τύπου) στα Ζαβλάνια

Οικοπεδούχοι αυτονομιστές, γράφουν συνθήματα στους τοίχους.
Φοίνιξ, όχι Αριζόνα, Θεσσαλονίκη

*το "παπαράτσι", άσχετα με το τι πιστεύεται, είναι αμιγώς κρητική λέξη και σημαίνει παπαράκι...

18 Οκτ 2007

Που είναι η μπάλα; Οεο;


Ότι σα λαός έχουμε χάσει τη μπάλα εδώ και χρόνια, είναι γνωστό. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι τελευταία έχουμε χάσει το γήπεδο, τα τέρματα, τις κερκίδες, τα εκδοτήρια των εισητηρίων και τον τύπο απ' έξω που πουλάει τα φιλεζόλ για να μην αρπάξει συνάχι ο κώλος μας! Πότε θα μας φύγουνε τα κόμπλεξ και θα καταλάβουμε πια τη θέση μας σε οποιαδήποτε εκδήλωση, σαν άτομα, θεσμοί, χώρα; Γαμώτο, πολύ άγρια το ξεκίνησα το ποστ, δεν ταιριάζει με τη διάθεση μου, δεν είμαι τσατισμένος, πλάκα σπάω. Πάμε πάλι. Για αρχή να σας πω ότι τόσες μέρες που δεν έγραφα, δεν ήταν για κανένα συγκεκριμένο λόγο, απλώς δεν ένιωθα ότι είχα να πω κάτι σημαντικό. Τώρα θα μου πεις, τι σημαντικό έχω γράψει παλιότερα; Ε, τίποτα, αλλά μάλλον είχα ανάγκη ένα διαλειματάκι από το blogging, αν γράφεις πειθαναγκαστικά στο τέλος δεν είναι ευχαρίστηση αλλά αγγαρεία. Σήμερα που έχω όρεξη όμως, χεχε, θα τους κράξω όλους μαζί! Με τι να αρχίσω; Ας αρχίσω με την εθνική. Πολύ ωραίος αγώνας, μπράβο στα παιδιά που παίξανε όλοι σοβαρά και πήρανε αυτή τη σημαντική νίκη επί της Τουρκίας. Το έλεγα για πλάκα, αλλά αυτή η γενικότερη άνοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου σε εθνικό και συλογικό επίπεδο ίσως τελικά στ'αλήθεια να είναι αποτέλεσμα της κληρονομιάς του γιούρο. Δε μπορεί, αν είσαι πρωταθλητής στο τέλος αναγκάζεσαι να το πιστέψεις κι εσύ. Όλοι παίξανε σοβαρά, ακόμη και το παιδί με το τικ στο κεφάλι (αυτό ντε, που περπατάει και κάνει κεφαλιές όπως στο double dragon, μπας και του έρθει καμιά μπάλα στο κεφάλι). Μπράβο λοιπόν στα ΚΑΠΗ, τους τελειωμένους και τον άχρηστο προπονητή μας, όπως τους λέγανε μερικοί λίγους αγώνες πριν, που καταφέρανε να δείξουνε τέτοιο πρόσωπο απέναντι στη στριμωγμένη στη γωνία και άρα επικίνδυνη (θεωρητικά) Τουρκία. Το εκπληκτικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που τους κατηγορούσαν, έσπευσαν χθες να βγάλουν πρωτοσέλιδα με τίτλους παρμένους από την ιστορία και τη φαντασία του έθνους, όπως "Τόσο τον έχει ο Αμανατίδης", "Οθωμανικό δίκαιο", "Η Πόλις εάλω, βάλτε κι άλλο, βάλτε κι άλλο", "Έτσι, έτσι Βεντούζα" (το τελευταίο είναι πραγματικός τίτλος!!!). Για σιγά ρε παιδιά, κατουρήστε και λίγο. Τα αυθόρμητα πρόστυχα συνθήματα του πλήθους τα καταλαβαίνω, αλλά σκεφτείτε λίγο τι γράφετε ρε παλληκάρια. Τέτοια διαβάζει ο κόσμος και μετά πάει στο γήπεδο να δει αγώνα και βρίζει όλη την ώρα τον αντίπαλο. Ποιοί, εμείς οι ευρωπαίοι. Μπορεί να κερδίσαμε χθες τον αγώνα, αλλά οι "τριτοκοσμικοί" τούρκοι κερδίσαν στην κερκίδα. Κύριοι, όχι κανίβαλοι σαν κάτι γείτονες τους... Παιδιά, αν ήτανε να πάμε να τους γαμήσουμε, θα στέλναμε τον Γκουσγκούνη, όχι τον Καραγκούνη. Κατά τ'άλλα όπως λέει και το SportDay, o Σάββας ήδη έχει ξεκινήσει για την Ελβετία και έχει παραγγείλει και καφέ. Αυτά με το ποδόσφαιρο, ήθελα να πω κάτι και για μια συζήτηση που άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο σχετικά με τις παρελάσεις, αλλά άστο για αργότερα. Έχουμε καιρό μέχρι τις 28 :-P

Το σκίτσο πιο πάνω είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη από την καθημερινή. Το είδα σήμερα σε τοπική εφημερίδα των Τρικάλων που έχει τη συνήθεια να "δανείζεται" σκίτσα από άλλες εφημερίδες χωρίς καν να αναφέρει τους δημιουργούς. Δεν πειράζει, με λίγο ψάξιμο στο αρχείο της εφημερίδας το βρήκα και η παραπομπή οδηγεί εκεί. Πάντως που βαδίζουμε, το να λές ότι η πολιτική έχει καταντήσει σαν το ποδόσφαιρο κάποτε ήταν απαξιωτικό για την πολιτική, αλλά πλέον προσβάλει το ποδόσφαιρο.

Υ.Γ. Α, δείτε και αυτό: επίθεση στην ΕΠΟ, Τσοχλανάκια!

9 Οκτ 2007

Ώπα ρε...

Πόσο καιρό έχω να ανεβάσω κανένα σκιτσάκι; Αρκετό θα έλεγα. Μη νομίζετε ότι τα παράτησα, αλλά χωρίς τον καταλύτη του εργαστηρίου σκιτσογραφίας, τρώνε άλλα πράγματα τον ελεύθερο χρόνο μου. Το πιο πάνω σχέδιο αποτελεί τμήμα μια φιλόδοξης προσπάθειας να κάνω ένα μικρό κόμικ, η οποία προσπάθεια έμεινε σε δυό τρία καρέ από το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν θα το τελειώσω ποτέ αλλά μια που έκανα ανασκόπηση στα περιεχόμενα του δίσκου και το βρήκα, πάρτε το!

3 Οκτ 2007

Επιτέλους

Ο τίτλος είναι διφορούμενος επίτηδες. Η πεζή καθημερινή του διάσταση είναι ότι ο Καλυβάτσης έφτιαξε επιτέλους τα τηλέφωνα του mitsakou και μπορώ να υπεξαιρώ άνετα την περίσσεια εύρους ζώνης του. Η καβαλημένη του διάσταση είναι ότι επιτέλους μετά από τόσο καιρό ο Ολυμπιακός πέτυχε το γαμημένο το διπλό και με τι τρόπο! Ο αγώνας πιστεύω θα συμφωνούν όλοι ήταν πολύ καλός. Ο Ολυμπιακός έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν παίζει σαν ομάδα και προσπαθεί να βάλει πάνω από ένα γκολ, η Βέρντερ απέδειξε ότι έχει για πρότυπο τον Ολυμπιακό όταν τον πιάνουν τα υπαρξιακά του και βρεθήκαμε πλάκα πλάκα πρώτοι στον όμιλο. Ο σερ Τάκης μετά το γκολ της ισοφάρισης το οποίο ήρθε αμέσως μετά την αλλαγή του Κοβάσεβιτς, πανηγύρισε έξαλα σκίζοντας την εφημερίδα με τις μικρές αγγελίες που διάβαζε μέχρι εκείνη την ώρα. Όλοι παίξανε καλά, ο Νικοπολίδης προφανώς είχε φάει τη μερέντα του και όλα πήγανε πρίμα... Επιτέλους να βγούμε και μια Τετάρτη με όρεξη στην κενωνία :-) Αυτά από μένα, πάω για νάνι αύριο έχει εκδρομή!

2 Οκτ 2007

Φιλαράααακ', έχεις ένα μεγαμπίτ;


Το ίντερνετ σαν αγαθό, κατατάσεται στην ίδια κατηγορία με την τηλεόραση, το κινητό και τα υπόλοιπα σύγχρονα χρονοβόρα (κυριολεκτικά) επιτεύγματα από την άποψη ότι αν δεν το έχεις δε σε πειράζει, αλλά αν το συνηθίσεις, μετά παθαίνεις στέρηση. Τουλάχιστον με την τηλεόραση δεν έχω εξάρτηση, αλλά το ίντερνετ μου αρέσει. Πολύ τζάνκι σου μιλάω. Κι έτσι έχω παραμελήσει και το ευγενές άθλημα της βλογκοποστίασης πάνω που είχα αρχίσει να έχω καλές επιδόσεις. Αν δε μπορείς να γράψεις από το σπίτι με την ησυχία σου, τι να γράψεις στο γραφείο, όταν και όποτε κάτσεις, με τα τηλέφωνα να βαράνε και κόσμο να μπαινοβγαίνει; Αλλά τι να κάνεις ο προσωρινός παροχός μου έχει πρόβλημα με το τηλεφωνικό του σύστημα οπότε μας έμεινε το γρήγορο ασύρματο δίκτυο αμανάτι. Πάνω που έβαλα και αυτή την τόσο όμορφη και δυνατή κεραία που βλέπετε στη φωτογραφία και πέτυχα διπλασιασμό του σήματος. Όλη η μαγκιά είναι στην καφεΐνη. Αν δοκιμάσετε με κουτί από ντεκαφεϊνέ δε γίνεται τίποτα. Ε, και μη μου πει κανείς ότι αντέχει πλέον να μπει με dial-up! Κι είχα τόσες δημιουργικές ιδέες... Θα αρχίσω να τα γράφω σε μπλοκάκι μου φαίνεται. Ή θα μεταφιεστώ σε ηλεκτρολόγο (σε στυλ κλειδαράς του Καλυβάτση) και θα πάω να το φτιάξω. Χμμμ....