31 Ιουλ 2008

Καλό καλοκαίρι


Το ξέρω ότι μέχρι τη στιγμή που γράφω την ευχή του τίτλου οι περισσότεροι θα είστε σε καμιά παραλία και θα τσαλαβουτάτε, όπως φαίνεται τουλάχιστον από τα άδεια feeds των blogs που διαβάζω, αλλά τι να κάνουμε, τώρα φεύγω, τώρα σας το εύχομαι! Μόλις ξύπνησα πριν λίγο και όπου νά 'ναι φορτώνουμε και την κάνουμε για το ισπανικό αεροδρόμιο El Venizelos για να πάρουμε το αεροπλάνο για Τυνησία! Ναι, καλοκαιριάτικα, αφού δε μπορούσα να βρω πλοίο για Χανιά για δύο άτομα και μηχανή μέρα που να με βολεύει και κατά συνέπεια να κανονίσω και για δωμάτιο, τα πήρα και πάω έξω. Έτσι κι αλλιώς φθηνότερα βγαίνει κι έτσι κι αλλιώς με τον αέρα που έχουν πάρει όλοι που θέλουν με 2 μήνες δουλειά να βγάλουν τα λεφτά για όλο το χρόνο, σε λίγο ελάχιστοι θα μείνουν που θα μπορούν να πάνε διακοπές στην Ελλάδα. Ή θα θέλουν! Αυτά από μένα για τώρα, θα τα ξαναπούμε όταν με το καλό γυρίσουμε όλοι πίσω στο μαγγανοπήγαδο ή άν βρω ίντερνετ στο ενδιάμεσο! Καλά να περνάτε όλοι!

29 Ιουλ 2008

Καιγεται το... αρνί μας

Κυρία με το ξεσκονόσκυλο στην αγκαλιά, διαμαρτύρεται στους δημοσιογράφους, με το πιο φυσιολογικό ύφος του κόσμου για τη φωτιά που παραλίγο θα τους έκαιγε τα αυθαίρετα ως εξής:

"Κι εμείς που έχουμε αυθαίρετα, άνθρωποι είμαστε, πως θα γίνει; Που είναι η πολιτεία; Να μας φέρουνε νερό να σβήσουμε τη φωτιά!"

Για κάτσε βρε μαντάμ, έτσι φερόμαστε στους παλιόφιλους; Κάναμε τη δουλειά μας και αυτούς που μας βοήθησαν αμέσως να τους σβήσουμε; Και οι γείτονες που θα φτιάξουν το αυθαίρετο τους, μέσα στα παλιοδέντρα;

Έλα αρνί στον τόπο σου, τι ακούνε τα ωραία ροζ αυτάκια μου μεσημεριάτικα...

27 Ιουλ 2008

Αθλητική Κυριακή

Μπορεί να μην υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα, αλλά η Κυριακή δεν παύει να είναι αθλητική για μένα, μια που πριν από λίγο τελείωσα το σχέδιο για να χαράξουμε αύριο τον αγωνιστικό χώρο ενός γηπέδου σε ένα χωριό στην Καρδίτσα.

Ενδιαφέρον και ότι πρέπει για κάτι χαλαρό λίγο πριν την κάνουμε και εμείς για αυτές τις πολυπόθητες διακοπές που ακούμε ότι πάει όλος ο κόσμος! Αν μας αφήσουν δηλαδή να φύγουμε (πράγμα σπάνιο), και δε φύγουμε με το ταχύμετρο στην πλάτη όπως τις περισσότερες χρονιές! Πελάαατες μου!

Στη φωτογραφία τοποδοσφαιριστής από την
Ακτή του Ελεφαντοστού στο εν λόγω γήπεδο...

23 Ιουλ 2008

Αχ, το ρίτσι μου!

Σαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη μια βδομάδα πριν, ορκίστηκε άλλο ένα από τα ξαδερφάκια μου ο Στράτος (δεν πα να γίνετε μαντράχαλοι όλοι, εγώ είμαι ο πιο μεγάλος, είστε όλοι ξαδερφάκια ρε!) ηλεκτρολόγος μηχανικός. Αυτός είναι ο λόγος που γράφω σήμερα και όχι νωρίτερα Ναταλία, ήθελα να είναι επαιτειακό το post, μη φανταστείς ότι βαριόμουν! Θα ήθελα και από το ιερό τούτο βήμα να δώσω λοιπόν τις ευχές μου για επιτυχία, ευημερία, προσωπική ευτυχία και επαγγελματική αποκατάσταση όπως την επιθυμούν, τόσο ο ίδιος, όσο και ο φίλος/συνεργάτης/αδερφός του (άρα τον έχω κι αυτόν ξάδερφο; μπερδεύτηκα) ο Παναγιώτης. Με λίγα λόγια καλή υγεία και πολλά λεφτά, διότι όπως είναι γνωστό, καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος! Για να μην το φιλοσοφώ πολύ το θέμα καθώς είναι μεσημέρι και κάνει και πείνα, ορίστε και μια φωτογραφία από την ορκομωσία των νέων μηχανικών παρέα με γνωστό παλιό μηχανικό. Ιδιαίτερη προσοχή παρακαλώ στο βραβείο της χρυσής μπρίζας (με "μ" όπως στο μπριντζόλα) που τους απένειμαν οι φίλοι και συγγενείς τους!

Ωραία περάσαμε όλη τη μέρα, πρώτα η ορκομωσία, μετά καφέ στο chicken bar (ή κάπως έτσι), μετά φαΐ στο Μόλυβο (με κυνηγάει το νησί...) και κατόπιν ελεύθερο πρόγραμμα μέχρι το βράδυ που είχε μπουζούκια. Φουλ πανσιόν δηλαδή. Και κάπου κατά τις 11 το βράδυ άρχισε το κατά άλλους (τους περισσότερους) καλύτερο μέρος της βραδυάς, κατά άλλους (ποιόν άραγε) το τραγικότερο μέρος της ημέρας. Διότι τα παιδιά επέλεξαν να γλεντήσουν στον Πλούταρχο (αυτό δεν είναι που λένε σχήμα οξύμωρο;) στον οποίο έχω δεδηλωμένη συμπάθεια. Καλά λένε ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύεις τίποτα σ' αυτή τη ζωη γιατί το λούζεσαι μετά! Τέλως πάντων επειδή υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κρατηθώ και να μην κράξω στη συγκεκριμμένη ανάρτηση κάτι το οποίο οι άλλο προφανώς ευχαριστήθηκαν, σταματάω και πάμε κατευθείαν στο τέλος της βραδιάς όπου ο δείκτης ευτυχίας αντιστράφηκε για διάφορους λόγους όπως το ότι κάποιοι είχαν επιθυμήσει το πάρκιν του καταστήματος και για κάποιους άλλους το ότι ήρθε ο λογαριασμός! Πάντως δε μπορείς να πεις αξά, το δέχτηκα το χτύπημα σαν άντρα (όχι σαν κάτι τραγουδιστές). Όχι για να δεις τι κάνω για σένα! Πάντως πέρα από την πλάκα, αν εξαιρέσεις τη μουσική, καλά πέρασα κι εγώ. Παρακάτω φωτογραφία των ποτών του καταστήματος.

Πάει κι αυτό... Την επόμενη μέρα όταν με το καλό ξύπνησα, αφού με το καλό κοιμήθηκα πήγα μια βολτίτσα από τον Imagine να γνωρίσω κι από κοντά τον γνωστό ραδιοφωνικό προαγωγό Στάθη - Σκύλο - Βάνα - Τριχάχαλο - Παναγιωτόπουλο, τον οποίο γνώριζα εκ του μακρώθεν από το blog του και την εκπομπή του, αλλά όχι εκ του κοντώθεν. Για να καταλάβετε σε τι χαρακτήρα κινήθηκε η συνάντηση λάβετε υπόψη την ερώτηση και μόνο στο τηλέφωνο για να βρω το σταθμό : "Έλα Βάνα, εδώ Αυλακιώτης, που είναι η Κομποθέκλας"; Όσοι ακούνε Σκύλο καταλάβανε, οι άλλοι αφήστε καλύτερα! Να σημειωθεί ότι μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και ο ίδιος ο Στάθης που με υποδέχτηκε σα να κάναμε παρέα χρόνια, όπως και οι υπόλοιποι του σταθμού με τους οποίους ένιωσα πολύ άνετα. Φωτογραφικό ντοκουμέντο απκάτ:

Αφού την έκανε ο Σκύλος άρον άρον για να προλάβει την πτήση προς Montreux για να δει τους Deep Purple live για 82η φορά, την κοπάνησα κι εγώ με σκοπό να βρω κανένα παλιόφιλο στην άδεια Θεσσαλονίκη. Η προσπάθεια είχε μερική επιτυχία, αφού βρήκα τον Δρ. Αντώνη σε μια από τις σπάνιες φορές που βρεθήκαμε στην ίδια πόλη την ίδια στιγμή! Ας μην περίμενε να ξαναγίνει μπαμπάς και θα σου έλεγα σε ποιά παραλία θα ήτανε κι αυτός! Λίγο η ερημιά, λίγο το ότι δεν είχα συνέλθει ακόμη από τον Ζαν Πλο (που λέει και η Γωγό), δεν είχα και πολύ όρεξη να κάτσω ακόμη μια μέρα για να παστωθώ την επόμενη με τους Σαλονικιούς στη Χαλκιδική, οπότε το βραδάκι καβαλήσαμε ξανά τον ThunderJohn III και γυρίσαμε στη βάση. Καλή η βόλτα, αλλά και σαν το σπίτι δεν έχει αν θες να κάνεις απομπουζούκωση (ή αποκλαρίνωση αν ήσουν σε γάμο)... Α ρε Κουστώ!

Υ.Γ. Πολύ hypertext ρε παιδί μου!

16 Ιουλ 2008

Surveying alive

"Έεεεελα λίγο πάνω... έεεεελα λίγο κάτω... έεεεελα λίγο πάνω... Εκεί, κάλα είσαι!". Κλασική τοπογραφική συνεννόηση με τα χέρια και τα επακόλουθα όταν ο στοχοφόρος δεν μπορεί να πετύχει μία θέση που να βολεύει τον παρατηρητή.




Ευτυχώς που δεν τραβάει και πολύ καλό βίντεο το κινητό και δε θα γίνουμε πολύ ρόμπα!

15 Ιουλ 2008

Λέγε ρε!

Σήμερα το μεσημέρι, βρήκα το πιο κάτω email να με περιμένει στο mailbox μου. Σημείωση, αυτό είναι το δεύτερο μήνυμα που μου έρχεται για τη συγκεκριμένη έρευνα, αφού το πρώτο πριν από καμιά βδομάδα εκλάσθη.

Φίλε blogger,
Σου αποστέλλουμε ξανά το ερωτηματολόγιο της έρευνας που πραγματοποιούν το μηνιαίο πολιτικό περιοδικό Monthly Review και η εταιρία ερευνών VPRC προκειμένου να αναδείξουν τα κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά των bloggers στη χώρα μας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας θα δημοσιευθούν σε ένα από τα προσεχή τεύχη του περιοδικού, καθώς και στην ηλεκτρονική του έκδοση (www.monthlyreview.gr).

Η επιλογή των blogs έγινε βάσει ποιοτικών χαρακτηριστικών, τα οποία θα βοηθήσουν στην ασφαλέστερη και αντιπροσωπευτικότερη εξαγωγή συμπερασμάτων.

Σε περίπτωση όπου οι διαχειριστές του blog σας είναι περισσότεροι του ενός, δικαίωμα συμμετοχής στην έρευνα έχουν όλοι τους ανεξαιρέτως.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη συμμετοχή, το ενδιαφέρον και το χρόνο σας.

Παραμένω στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση, απορία ή πρόβλημα.

Με εκτίμηση,
κλπ (είδες Σταμάτη; Εγώ σέβομαι την ανωνυμία)

Το πρώτο απλώς το αγνόησα, αλλά αφού δεν το πιάνουν το υποννοούμενο, είπα αυτή τη φορά να αφιερώσω λίγο χρόνο για να τους απαντήσω:

Φίλε Σταμάτη,

μια που από ότι βλέπω έχετε αρκετή αυτοπεποίθηση να πιστεύετε ότι για κάποιο λόγο άσχετο με τις προθέσεις μου το πρώτο e-mail δεν κατέληξε σε εμένα ή παράπεσε και δεν το διέγραψα ο ίδιος όπως κάνω συνήθως με οτιδήποτε καταλήγει στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο και ζητάει προσωπικά μου δεδομένα, πιστεύω ότι λόγω επιμονής και μόνο αξίζετε κάποιου είδους απάντηση.
Οι λόγοι που δεν απαντώ στο ερωτηματολόγιο είναι πολλαπλοί. Κατ' αρχήν είναι ενάντια σε οποιαδήποτε λογική να ξεκινάτε το προστατευμένο με copyright ερωτηματολόγιο σας με τα πεδία "ονομασία blog" και "ονομασία blogger" και τέσσερις αράδες πιο κάτω να διατείνεστε ότι οι απαντήσεις είναι ανώνυμες. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σας, αν και έχω κάθε δικαίωμα να το κάνω αλλά πέρα από τους "στατιστικούς λόγους" ένα ερωτηματολόγιο με το όνομα μου και πολλές αδιάκριτες (με "ευαίσθητα δεδομένα" όπως λέει ο νόμος) ερωτήσεις απαντημένες , όπως η οικονομική μου κατάσταση ή οι πολιτικές μου πεποιθήσεις, δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για "φακέλωμα" μου; Όχι και πολύ σοσιαλιστική -όπως διατείνεται το περιοδικό σας ότι είναι- μέθοδος. Αν δεν είναι αυτή η πρόθεση σας, τότε έχετε κάνει σοβαρό λάθος στην προσέγγιση του δείγματος σας και τη μεθοδολογία. Άδεια από την αρχή προστασίας δεδομένων έχετε; Α, ξέχασα, διαλύθηκε...
Πέρα από αυτό, ειλικρινά με ενόχλησε η επιμονή στο να απαντήσω όπως αυτή εκφράζεται από το γεγονός της δεύτερης αποστολής του ερωτηματολογίου. Αν ήθελα να απαντήσω θα απαντούσα, αν πιστεύατε ότι δεν το πήρα, ας το ξαναστέλνατε αυτούσιο και όχι με την επισήμανση ότι το έχετε ξαναστείλει, το οποίο το εξέλαβα σα μέσο έμμεσης πίεσης. Το γεγονός αυτό για εμένα δείχνει ότι θεωρείτε αυτονόητο ότι είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω, πράγμα το οποίο δεν ισχύει. Ο μόνος τρόπος να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για τα blogs είναι να καθήσει να τα διαβάσει και όχι στατιστικά. Η στατιστική ως γνωστόν είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να καταλήξεις σε λάθος συμπέρασμα με σιγουριά. Επίσης θα με ενδιέφερε ποιά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά με βάση τα οποία έγινε η επιλογή των blogs της έρευνας και γιατί πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο οδηγεί σε "ασφαλέστερη και αντιπροσωπευτικότερη εξαγωγή συμπερασμάτων". Αν το 90% των bloggers ας πούμε δεν έχουν κάτι σοβαρό να πουν, δε πρέπει να φαίνεται στην έρευνα;
Κοντολογίς -και αυτό μπορείτε να το εκλάβετε σαν την απάντηση μου- δε θεωρώ καν ότι μια έρευνα αυτού του είδους μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά των bloggers στη χώρα διότι φαντάζομαι (η τουλάχιστον θέλω να πιστεύω) ότι οι πιο "αξιόλογοι" bloggers, έτσι όπως τους αξιολογώ εγώ τουλάχιστον, θα έχουν ήδη αρνηθεί τη συμμετοχή τους. Μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο για την έρευνα σας τουλάχιστον, ενισχύει αυτή την άποψη. Τέλος πάντων, μπορεί με αυτό τον τρόπο να μην έχετε το προφίλ μου, αλλά ότι έχω να πω, προτιμώ να το λέω ανφάς.

Φιλικά, cybergoulion

Ακους εκεί! Στους καιρούς που ζούμε, είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι θα σου απαντήσουν; Και που να σας έβαζα όλο το ερωτηματολόγιο να φρίξετε, μόνο αριθμό πιστωτικής δε ζητάει, αλλά κατ' αρχήν βαριέμαι, είναι μεγάλο και δεύτερον έχει και copyright, μη μας τρέχουν καλοκαιριάτικα!

---- Ενημέρωση, λίγο αργότερα ----

Μου στείλανε σχετικά γρήγορα είναι η αλήθεια την εξής απάντηση:
Κύριε Γκουλιώνη καλησπέρα,

Θεωρώντας τις ανησυχίες που εκφράσθηκαν από την πλευρά σας απόλυτα δικαιολογημένες και υγιείς, προσπαθήσαμε να δώσουμε μια απάντηση στα ερωτήματά σας. Η απάντηση του MR σε αυτές έχει ως στόχο την αποφυγή οποιονδήποτε παρεξηγήσεων, αλλά και τη διευκρίνιση κάποιων πραγμάτων που αφορούν τις προθέσεις του περιοδικού αλλά και τους στόχους αυτούς καθαυτούς της έρευνας.

Σας χαιρετώ φιλικά,

Σταμάτης ...

μαζί με ένα συννημένο έγγραφο που περιείχε τα εξής:
Η έρευνα του Monthly Review για τους μπλόγκερς

Ξεκινώντας τις προσπάθειες διεξαγωγής μιας έρευνας για τους Έλληνες μπλόγκερς πρέπει ο ενδιαφερόμενος να είναι προετοιμασμένος για οποιοδήποτε απρόοπτο – ή για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση, για την εμφάνιση του «μαύρου κύκνου». Και αυτό γιατί ο χαρακτήρας του διαδικτύου, αλλά και οι αντιδράσεις όσων συμμετέχουν συστηματικά ή όχι σε αυτό, δημιουργούν ανά πάσα στιγμή τέτοια φαινόμενα. Για αποφυγή όμως οποιονδήποτε παρεξηγήσεων θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα, τα οποία αφορούν τις προθέσεις του περιοδικού και τους στόχους της έρευνας.

1. «Φακέλωμα»

Διαβάσαμε ορισμένες απόψεις, ορισμένα ερωτηματικά, τα οποία διατυπώθηκαν για το αν η έρευνα του MR συνιστά μέρος ενός σχεδίου –προφανώς κυβερνητικού– για το φακέλωμα των μπλόγκερς. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το MR συμπληρώνει το 2009 τα 60 χρόνια λειτουργίας του και σε όλο αυτό το διάστημα απετέλεσε το ίδιο και οι εκδότες του στόχο φακελώματος και διώξεων (για όσους διαθέτουν χρόνο θα τους προέτρεπα να ανατρέξουν στα αρχεία του FBI για τους φακέλους των εκδοτών του περιοδικού Λήο Χιούμπερμαν και Πωλ Σουήζυ, καθώς και για το φάκελο του τρίτου ουσιαστικά εκδότη του, του Αλβέρτου Αϊνστάιν). Αυτή τη στιγμή το MR είναι το μόνο μηνιαίο περιοδικό διεθνούς κύρους της Αριστεράς το οποίο εκδίδεται ανελλιπώς από το 1949. Η ελληνική έκδοση του MR έχει ζωή 34 χρόνων, και ακολουθώντας την ταυτότητα του περιοδικού «ανεξάρτητο σοσιαλιστικό περιοδικό», η ελληνική Μηνιαία Επιθεώρηση διέκοπτε την έκδοσή της όταν οι εκδότες της εμπλέκονταν άμεσα στην πολιτική. Επομένως, θα ήταν τουλάχιστον παρατραβηγμένο να υπάρχουν υποψίες ότι η Μηνιαία Επιθεώρηση θα μπορούσε να συμβάλλει σε οποιαδήποτε διαδικασία ελέγχου και φακελώματος, οποιουδήποτε κοινωνικού και πολιτικού χώρου, που θα επιχειρούσαν τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα.

Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε τις ανησυχίες που εκφράσθηκαν δικαιολογημένες και υγιείς σε ένα βαθμό. Και αυτό γιατί δείχνουν ότι ένας «χώρος» πολιτών έχει οξυμένα αντανακλαστικά και προβληματίζεται. Επειδή όμως ζούμε σε μεταβατικές εποχές τα λεπτά όρια μεταξύ προβληματισμού (και αναζήτησης πληροφοριών) και θεωριών της συνωμοσίας, έχουν ιδιαίτερη σημασία.

2. Το «ονοματεπώνυμο»

Το συνοδευτικό του ερωτηματολογίου ζητά από τους συμμετέχοντες να συμπληρώσουν το όνομα του μπλογκ ή του μπλόγκερ. Και αυτό για να αποφευχθούν οι διπλοαπαντήσεις –σε περίπτωση, βέβαια, που κάποιος θα είχε το κουράγιο για τέτοια εγχειρήματα– ή οι προτροπές για γελοιοποίηση της έρευνας, που ήδη εκφράσθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος αισθάνεται άσχημα με αυτή τη διάσταση της έρευνας, μπορεί να συμμετέχει επιλέγοντας ο ίδιος τον τρόπο συμμετοχής του.

Για το περιοδικό δεν έχουν καμία σημασία οι επιμέρους απόψεις του κάθε μπλόγκερ, αλλά μόνο τα γενικά συμπεράσματα τα οποία θα προκύψουν.

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι την έρευνα τη διεξάγει η Μηνιαία Επιθεώρηση. Τα ερωτηματολόγια συγκεντρώνονται στο περιοδικό, και στην εταιρία VPRC προωθούνται μόνο οι απαντήσεις σε μορφή αρχείων doc, χωρίς το «ονοματεπώνυμο» ή «ψευδώνυμο» του συμμετέχοντος. Κανένα άλλο στοιχείο δεν φτάνει στην εταιρία δημοσκοπήσεων – ούτε καν η ηλεκτρονική διεύθυνση του συμμετέχοντος. Η εταιρία VPRC έχει αναλάβει τη σύνταξη του ερωτηματολογίου και τη στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων. Από τα στοιχεία των συμμετεχόντων γνωρίζει μόνο τα συνήθη «δημογραφικά» τους χαρακτηριστικά και κανένα στοιχείο της ταυτότητάς τους.

3. Θεματολογία του ερωτηματολογίου

Το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει μια σειρά θεματικών μεταβλητών οι οποίες οδηγούν στην κατασκευή τριών κλιμάκων: στην κλίμακα του πολιτικού φιλελευθερισμού, στην κλίμακα του οικονομικού φιλελευθερισμού και στην κλίμακα του πολιτισμικού (ιδεολογικού) φιλελευθερισμού. Η έρευνα επιδιώκει να προσδιορίσει την τοποθέτηση των μπλόγκερς σε κάθε μία από τις παραπάνω κλίμακες, χρησιμοποιώντας και ομαδοποιώντας αντίστοιχες μεταβλητές. Ο στόχος του περιοδικού διά της έρευνας είναι να ανιχνεύσει το κατά πόσον οι επιμέρους επιλογές αυτού του «χώρου» παραπέμπουν σε συνεκτικές ιδεολογικο-πολιτικές τοποθετήσεις ή στην αμφισημία του «μεσαίου χώρου» ή στον γενικότερο σχετικισμό του μεταμοντέρνου προτάγματος.

Η Μηνιαία Επιθεώρηση είναι ένα πολιτικό περιοδικό και επιδιώκει να κάνει μια πολιτική έρευνα, αλλά με επιστημονική εγκυρότητα (αυτό θεωρούμε ότι μας εξασφαλίζει η συνεργασία με τη VPRC). Η συντακτική ομάδα του περιοδικού γνωρίζει την ήδη διεξαχθείσα επιστημονική έρευνα που θα χρησιμοποιηθεί σε μεταπτυχιακή διατριβή. Πρόκειται για μια αξιόλογη επιστημονική προσπάθεια. Δεν μπορεί όμως να παρέχει τα πολιτικο-ιδεολογικά στοιχεία που προσπαθεί να αναδείξει το περιοδικό.

Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της έρευνας –και οι επιμέρους απαντήσεις χωρίς το «ονοματεπώνυμο» για όσους ενδιαφέρονται– θα είναι άμεσα διαθέσιμες στους συμμετέχοντες. Το περιοδικό στοχεύει: α) να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα της έρευνας στη διαδικτυακή έκδοσή του, β) να αφιερώσει ένα από τα τεύχη του φθινοπώρου στα αποτελέσματα της έρευνας, με τον δικό του σχολιασμό καθώς και με μια γενικότερη θεματολογία για τους μπλόγκερς και το διαδίκτυο, γ) να οργανώσει συζητήσεις –με τους συμμετέχοντες ή όχι στην προσπάθεια– για τα επιμέρους θέματα τα οποία θα αναδειχθούν από την έρευνα.

4. Η σκοπιμότητα της έρευνας

Ήδη από τα πρώτα βήματα της έρευνας μια σειρά πολιτικών θεμάτων βγήκαν στην επιφάνεια μέσα από τις αντιρρήσεις για συμμετοχή, ή μέσα από τη θετική αξιολόγηση της προσπάθειας. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα επιχειρήματα που σταχυολόγησα: «τι σημαίνει Αριστερά – Δεξιά», «τι νόημα έχει να ανήκει κάποιος στην Αριστερά ή τη Δεξιά», «είμαι αντίθετος στις ομαδοποιήσεις της κοινότητας των μπλόγκερς με πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια», «δεν θέλω έρευνα που πολιτικοποιεί τους μπλόγκερς», «η κοινότητα των μπλόγκερς πρέπει να αποποιηθεί τον τίτλο του κινήματος», «υπάρχει η πολυσυλλεκτικότητα των μπλόγκερς», «δεν έχω πρόβλημα να συμμετάσχω γιατί δηλώνω ανοικτά την πολιτική μου ταυτότητα», «οι μπλόγκερς είναι Έλληνες πολίτες με συγκεκριμένα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά και με μια πολιτική ταυτότητα» κ.λπ. Εμείς θα θεωρήσουμε επιτυχή την έρευνα αν κατορθώσει να αναδείξει επιμέρους ιδεολογικές και πολιτικές συνιστώσες αυτών που συμμετέχουν στον «νέο δημόσιο χώρο». Σε αυτό το χώρο δραστηριοποιήθηκαν ή δραστηριοποιούνται περισσότεροι από 30.000 μπλόγκερς. Η επιλογή αυτών που ζητήσαμε να συμμετάσχουν στην έρευνα έγινε με πολύ απλά κριτήρια: α) το μπλογκ να είναι ενεργό, β) το κριτήριο της μακροβιότητας του μπλογκ, γ) την προσέγγιση όλων των επιμέρους «υποχώρων» του μπλόγκινγκ (πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά, βιβλίο, κινηματογράφος, τέχνη κ.λπ.), δ) την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή μπλόγκερς από την ελληνική περιφέρεια. Από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί η έρευνα, η VPRC θα ανακοινώσει τα τεχνικά χαρακτηριστικά της και τον τρόπο επεξεργασίας των στοιχείων της.

5. Κλείνοντας…

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω την ιδιαίτερη σημασία που έχει το φαινόμενο του μπλόγκινγκ για ένα πολιτικό περιοδικό, καθώς και την ακόμα μεγαλύτερη σημασία που έχει για εμάς το άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας με αυτό το χώρο. Να επαναλάβω, όμως, ότι η πρώτη επαφή μας είναι θετική, ακόμα και μέσα από την αξιολόγηση των αντιδράσεων στην προσπάθειά μας. Προσωπικά αισθάνομαι ευχαριστημένος που λειτούργησαν τα αντανακλαστικά ενός μπλόγκερ, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει πέσει σε χειμερία νάρκη, σε αντίθεση με αυτό που συμβολίζει ο συνωνόματός του «πολιτικός». Είναι και αυτό μια ένδειξη της δυναμικής του νέου που έρχεται…


Για το MR

Βαγγέλης Χωραφάς
εκδότης
Και για λόγους πληρότητας, μια που ξεκίνησα, ορίστε και η απάντηση μου:

Ευχαριστώ για τη γρήγορη απάντηση, έστω και αν ήταν τυποποιημένη. Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει ότι τις ανησυχίες μου τις έχουν κι άλλοι, πράγμα που με χαροποιεί. Διάβασα το κείμενο με προσοχή και έχω μερικές επιπλέον παρατηρήσεις που θα τις παραθέσω με τα νούμερα που έχουν στο κείμενο.

1 & 2. Δεν έχει να κάνει με θεωρίες συνομωσίας. Δεν θεωρώ σωστό να υπάρχει κείμενο στο οποίο να συνυπάρχουν στοιχεία που με ταυτοποιούν μαζί με απόψεις που θεωρώ προσωπικές. Ποτέ, πουθενά, για κανένα λόγο. Απλά. Αν θες να κρατήσεις ένα μυστικό, δεν το λες σε κανένα. Τα υπόλοιπα υπάρχουν στο blog μου.

3 & 4. Δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, τις θεωρώ επιρρεπείς σε λάθη που μεταξύ άλλων έχουν να κάνουν με τη σωστή επιλογή του δείγματος και λάθη ερμηνείας των συμπερασμάτων που έχουν να κάνουν με το ότι τα αποτελέσματα μπορούν να αποτελέσουν απάντηση σε εκ διαμέτρου αντίθετα ερωτήματα που τίθενται εκ των υστέρων. Από αυτή την άποψη ανήκω ιδεολογικά στο "Δε γνωρίζω/Δεν απαντώ".

5. Εδώ γενικά συμφωνούμε.

Καλώς ήρθατε στη χώρα του μαύρου κύκνου και του παρδαλού κατσικιού

Φιλικά, cybergoulion

Βρε λες να τους παρεξήγησα; Αν έχει μείνει κανένας στο internet που να μην έχει πάει διακοπές, θα ήθελα γνώμες...

7 Ιουλ 2008

Disco Inferno

Τι κάνετε συνήθως την Κυριακή το απόγευμα; Καμιά βόλτα, κανένα καφεδάκι; Κανένα μπάνιο; Εμείς βρεθήκαμε με κάτι φίλους και σβήναμε φωτιές. Εντάξει, μπορεί να κάνω πλάκα τώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση ήταν αρκετά σοβαρή, ήταν η μεγαλύτερη φωτιά που έχω δει στην περιοχή. Για να κάνω και λίγο ρεπορτάζ, η φωτιά άναψε κατά τις 6 το απόγευμα, από έναν πανέξυπνο αγρότη ο οποίος θεώρησε ότι μια μέρα με ντάλα ήλιο και δροσερό αεράκι που φυσούσε προς το διπλανό εργοστάσιο ξυλείας ήταν κατάλληλη για να κάψει τις καλαμιές στο χωράφι του. Με το που είδε την ΠΡΟΠΑΛΕΤ να τυλίγεται στις φλόγες έτρεξε αμέσως να ειδοποιήσει την πυροσβεστική. Το κακό είναι ότι από την τρεχάλα ξέχασε να σταματήσει να πάρει τηλέφωνο και μάλλον έφτασε δυό τρεις νομούς πιο δίπλα για να μην τον πιάσουν οι άνθρωποι του εργοστασίου που στο μεταξύ είχαν αρχίσει να φτάνουν ειδοποιημένοι από τρίτους. Η πυροσβεστική έσπευσε βραδέως με ένα όχημα από το οποίο κατεβηκαν όλοι οι πυροσβέστες και κατουρούσαν μαζί για να τη σβήσουν. Αυτό που πραγματικά δείχνει το επίπεδο ετοιμότητας της υπηρεσίας, είναι ότι από το μεσημέρι πίνανε μπύρες για να έχουνε περισσότερο υλικό για την κατάσβεση. Το προσεκτικά καταστρωμένο σχέδιο τους όμως απέτυχε επειδή μάλλον κάποιος ασυνείδητος προφανώς έπινε τεκίλα με αποτέλεσμα να υπάρξει αναζωπύρωση. Στο μεταξύ εκείνη την ώρα έφτασα κι εγώ με το Βασίλη, πηγαίνοντας στο φίλο μας τον Κώστα που έχει μαρμαράδικο ακριβώς από δίπλα και που ήταν ήδη εκεί μαζί με τον Πάνο, Μάρμαρα Χαχάμης για να κάνουμε και λίγο διαφήμιση, για να δούμε τι γίνεται και να βοηθήσουμε. Η κατάσταση εκείνη την ώρα, είχε κάπως έτσι:

Όπως είναι προφανές, αυτή η φωτιά δε σβήνει εύκολα, ειδικά από τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου που είχαν πάθει τα ίδια και παλιότερα, είχαν φροντίσει να μην έχουν τα ξύλα πεταμένα όπου να'ναι, αλλά τα συγκέντρωσαν γύρω από τους τοίχους του εργοστασίου για σιγουριά. Τελικά για να μιλήσω και λίγο σοβαρά επιτέλους, για να μπορέσει να ελεγχθεί η φωτιά χρειάστηκε να έρθουν όλα τα πυροσβεστικά οχήματα των Τρικάλων, της Πύλης, της Καλαμπάκας, της Καρδίτσας, της Ελασσώνας και του Βόλου που υπήρχαν διαθέσιμα, ενώ κάποιες μικρές ύπουλες εστίες που υπήρχαν στο εργοστάσιο του Κώστα αναγκαστήκαμε να τις σβήσουμε μόνοι μας, ευτυχώς πριν επεκταθούν. Και πάλι ευτυχώς που δίπλα ακριβώς ήταν το μαρμαράδικο με αρκετά μέτρα μαρμάρινων όγκων μπροστά από το μέτωπο της φωτιάς, αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ που θα είχε φτάσει με τον αέρα που φυσούσε.

Το βασικό είναι ότι έστω και με τις κατόπιν εορτής υπεράνθρωπες προσπάθειες όλων των πυροσβεστικών και άλλων δυνάμεων που βρέθηκαν εκεί, κατάφεραν να σωθεί το μεγαλύτερο μέρος της επιχείρησης, ενώ τα κι εγώ δεν ξέρω πόσα κυβικά ξυλείας που υπήρχαν έκαιγαν μέχρι το μεσημέρι της επόμενης ημέρας.

Στην περιοχή εκτός των άλλων βρέθηκαν ο Δήμαρχος και ο Νομάρχης που για να πω τη μαύρη αλήθεια προσπάθησαν όσο ήταν δυνατό να βοηθήσουν την κατάσταση, με όλα τα μέσα που είχαν διαθέσιμα, ενώ αισθητή ήταν η απουσία του παπά, του ενωματάρχη και του δάσκαλου.

Εδώ πρόλαβα να τραβήξω τον καπνό που άφησε μια έκρηξη μάλλον σε δεξαμενή καυσίμου.


'Εστω κι έτσι τέλος καλό λοιπόν και όπως έλεγαν και την επόμενη ημέρα στα ραδιόφωνα της πόλης, όλοι έκαναν άψογα τη δουλειά τους. Ποιός είμαι εγώ να διαφωνήσω; Μυαλό να δούμε πότε θα βάλουμε για να αποφεύγουμε τέτοια post στο μέλλον...

1 Ιουλ 2008

Διαφήμιση φροντιστηρίου αγγλικών

...ή θα μπορούσε να είναι, αλλά που τέτοια τύχη. Στην πραγματικότητα τη φωτογραφία την τράβηξα έξω από το σπίτι μου. Αν γνωρίζει κάποιος αυτόν τον Παζαρόπουλο, μπορεί σας παρακαλώ να τον ενημερώσει ότι η κύρια σημασία του dear δεν είναι "αγαπητός", αλλά "ακριβός"; Ευχαριστώωωω