Πάει κι αυτός...

Από τους αγαπημένους μου:



Από τα αγαπημένα μου:

Afieroma sto Μάικλ Τζάκσον (σορτ οφ)

Σε περίπτωση που η μόνη πηγή ενημέρωσης σας είναι το blog μου, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσω ότι στις 25 του μηνός μας άφησε ο Michael Jackson (επίσης βυθίστηκε και ο Τιτανικός). Ότι και να πιστεύω εγώ ή καθένας για την προσωπική του ζωή και τις επιογές του, το σίγουρα είναι ότι τον ευχαριστώ για δύο τουλάχιστον πράγματα.

Αυτό:


...και αυτό:

Επειδή από αφιερώματα αυτές τις μέρες χορτάσαμε, εγώ θα το κάνω λίγο διαφορετικό (ναι ρε, θα κάνω κι εγώ, τι είμαι, παρακατιανό;). Το τι ξυπνήσανε τα τραγούδια του σε διαφόρους ανθρώπους:

Στους Ινδούς:



Σε γαμήλιες δεξιώσεις:




Στις φυλακές:



Στον "Weird Al" Yankovic:



Και ένα βίντεο με το περίφημο moonwalk:

Τέλος ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του, από τα (ας πούμε) λιγότερο δημοφιλή, το "The way you make me feel" το οποίο δε μπόρεσα να το βρω όμως σε εμπεδώσιμη έκδοση...

Βάσκο, γερά η Πόλη είναι κοντά

Ο Βάσκος ξεκίνησε σήμερα στην ώρα του το ταξίδι του για την Κωσταντινούπολη και αυτή την ώρα κινείται πλέον στην Εγνατία, έχοντας περάσει 20 λεπτά νωρίτερα από τον προγραμματισμό του, στις 7 ακριβώς τον Κόμβο του Καλοχωρίου έξω από τη Θεσσαλονίκη. Ο άνθρωπος είναι μοτοσακό, συνεχίζει ακούραστος την πορεία του, ενώ για τη συνοδεία του δε θα έπαιρνα και όρκο σε τι κατάσταση είναι μετά από εννιά ώρες στο δρόμο! Παρακάτω και δυό βίντεο, το ένα από την αναχώρηση και κάποια περάσματα του από τα πρώτα χωριά κοντά στα Τρίκαλα και το δεύτερο από τη γέφυρα του Πηνειού στα σύνορα με τη Λάρισα όπου τον υποδεχτήκαν οπαδοί της ΑΕΚ με πανό. Την πορεία του μπορείτε να παρακολουθείτε στο sportikala που τον ακολουθεί με δύο δημοσιογράφους.


Τις φωτογραφίες και το ένα βίντεο τα βούτηξα από το sportrikala (ελπίζω να εξιλεώνομαι με τη διαφήμιση), εκτός από την πρώτη που είναι δική μου. Το πρώτο βίντεο καθιστά σαφές το blog από το οποίο προέρχεται έτσι κι αλλιώς! Αν το προσέξετε καλά σε κάποια στιγμή φαίνεται και ο yours truly που προσπαθεί να τραβήξει φωτογραφία την αναχώρηση!

Τρίκαλα - Κωνσταντινούπολη - Τρίκαλα

Να μια είδηση που ενδιαφέρει τους φίλους του ποδηλάτου αλλά και του αθλητισμού γενικότερα η οποία δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστή παραέξω. Ο βετεράνος τρικαλινός ποδηλάτης Στέλιος Βάσκος που το 2006 είχε κάνει τη διαδρομή Τρίκαλα - Αθήνα - Τρίκαλα χωρίς στάση, ετοιμάζεται να ξεκινήσει μεθαύριο για ένα καινούριο άθλο. Να κάνει τη διαδρομή Τρίκαλα - Κωνσταντινούπολη - Τρίκαλα επίσης χωρίς στάση! Για όσους δεν ξέρουν που είναι τα Τρίκαλα (ή η Κωνσταντινούπολη), μιλάμε για μια απόσταση 1660 km την οποία υπολογίζει να καλύψει σε δυόμιση μέρες. Η εκκίνηση θα δωθεί την Πέμπτη 18 Ιουνίου στις 12 το μεσημέρι από το δημαρχείο Τρικάλων. Αν καταφέρει να βγει από τα Τρίκαλα και δεν τον πατήσει κανείς με το αυτοκίνητο πάνω στον τραπεζόδρομο της Ασκληπιού, πιστεύω ότι ο δρόμος πλέον είναι ανοικτός για να τα καταφέρει. Περισσότερες πληροφορίες στις παραπομπές πιο κάτω.

• Παραπομπή 1

• Παραπομπή 2

• Παραπομπή 3

Άει πάτα...

Από τότε που σταμάτησε να βρέχει, το μυαλό μου αλλά και το μαυρισμένο μου (κάτω από τα μανίκια και πάνω από τη λαιμόκοψη) κορμί είναι συνεχώς στη δουλειά. Θα σας πω λοιπόν σήμερα μια ιστορία από τη δουλειά βγαλμένη.

Τα παλιά τα χρόνια που τα τοπογραφικά συνεργεία χρειαζόταν πολλά άτομα και την εποχή που η τοπογραφική υπηρεσία είχε ακόμη αντικείμενο, ένας τοπογράφος (ο Σωτήρης για τις ανάγκες της ιστορίας μας) τον οποίο τον ξέρω από τότε που γεννήθηκα, ήταν προϊστάμενος σε ένα συνεργείο το οποίο έκανε κάτι εργασίες έξω, πιθανότατα αναδασμό. Ήταν κι ένας τύπος στο συνεργείο που είχε πάει εργάτης με βύσμα για να παίρνει τα εκτός έδρας και ο οποίος ήταν αυτό που θα χαρακτήριζε ο πατέρας μου χαρτογιακάς. Αν θέλετε μπορείτε να τον φαντάζεστε στα χωράφια με σκαρπίνι και γραβάτα, θα έχει και πιο πολύ πλάκα. Το όνομα δεν το θυμάμαι ας τον πούμε Χαράλαμπο. Είναι εξακριβωμένο γεγονός ότι πάνω από τα 150 μέτρα είναι αδύνατον να συνεννοηθείς με τον άλλο σύμφωνα με τους κανόνες του σαβουάρ βίβρ, ειδικά στην εποχή για την οποία μιλάμε όπου ασυρμάτους είχαν μόνο ο στρατός και τα διαστημόπλοια. Αναγκαστικά λοιπόν για να γίνεις κατανοητός από τον άλλο πρέπει να φωνάζεις εώς γκαρίζεις, ανάλογα την απόσταση. Ο Χαράλαμπος λοιπόν, αυτά τα "τράβα από εδώ", "σύρε από εκεί", "πάρε τον τροβά με τα πασσαλάκια και πήγαινε απέναντι από το χαντάκι" δεν τα είχε συνηθίσει και του κακοφάνηκε. Πως είναι δυνατόν να μιλάνε έτσι σε ένα άτομο με την ανατροφή του; Θιγμένος λοιπόν, λέει τα παράπονα του στο Σωτήρη:

Χ: Δε μου μιλάς καλά.

Σ: Τι εννοείς;

Χ: Να όλο μου φωνάζεις και μου δίνεις εντολές!

Σ: Τι να κάνω, αφού είσαι μακρυά και σε έχουμε εδώ για εργάτη.

Χ: Δεν έχει σημασία, πρέπει να μου μιλάς καλύτερα!

Σ: Δηλαδή πως να μιλάω;

Χ: Δεν ξέρω αλλά πιο ευγενικά!

Σ: Δηλαδή ας πούμε να λέω "Κύριε εργάτα, αν έχετε την ευγενή καλωσύνη, παίρνετε σας παρακαλώ την τσάντα με τους πασσάλους και αν δε σας πειράζει και μπορείτε, περάστε στην απέναντι πλευρά του χαντακίου για να ιδρύσουμε μια νέα στάση;"

Χ: Α μπράβο, έτσι κάτι γίνεται!

Σ: Ρε άει πάτα από εδώ μη σε πάρει κάνας διάολος!

Δεδομένου ότι ο αγαπητός μου Σωτήρης είναι και γερή κατασκευή ακόμη και σήμερα, ψηλός και με κάτι χέρια σα φτυάρια με τα οποία έκανε τη χαρακτηριστική σαρωτική κίνηση στον αέρα που συνοδεύει το "άει πάτα" και ομοιάζει με εικονική σφαλιάρα, ο Χαράλαμπος εκτιμώ ότι πρέπει να πατάει ακόμη!

Αν σας άρεσε, θα σας πω και μια ακόμη ιστορία στη σύγχρονη εποχή, εμπνευσμένη από αυτή!

Euroδιακοπές

- Μας ζητάνε να μην πάμε διακοπές του Αγίου Πνεύματος στην Ελλάδα, για να αποφασίσουμε ποιόν θα στείλουμε διακοπές στην Ευρώπη. Έτσι θα τονωθεί κύριοι ο ελληνικός τουρισμός;

- Υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν αποκαλύπτουν τις θέσεις τους για την Ευρώπη. Τα μικρά κόμματα που τις αποκαλύπτουν!

- Αυτοί οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Είναι δυνατόν; Εκλογές; Σε μια τόσο μεγάλη θρησκευτική εορτή; Αργία; Εφαπτόμενη με το Σαββατοκύριακο;

Εικόνες από τη φύση

Μια πομωνιέρα (από το πομώνα και γκαρσονιέρα) ή μοτερζονέτα, όπως το δει κανείς. Τι μπιτς μπαρ και μαλακίες! Το αυτοκίνητο που διακρίνεται είναι ενός αγροφύλακα (ναι, υπάρχουν τελικά) ο οποίος με κοιτούσε που τραβούσα φωτογραφία. Τελικά δεν είπε τίποτα, στο κάτω κάτω του έριχνα και βαθμό είμαι αγρονόμος!

Απ' τα σαλόνια στα αλώνια (για τις καρέκλες μιλάω)

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω

Ξέρω ότι είναι παλιό, αλλά ταιριάζει! Δεν προφταίνουμε να κάνουμε κακάκια μας. Ως γνωστόν όλοι βιάζονται και όλοι πλακώνουν όλοι μαζί ειδικά μετα την περίοδο των μουσώνων!. Μπορεί να αρχίσω να το χρησιμοποιώ σα banner για να δίνω σημεία ζωής όταν δεν προφταίνω να γράψω, όπως κάνει ο κυριούλης εδώ! (πολύ καλό blog btw αν σας αρέσει το MAD)

For those about to rock...

Ότι και να παω για τη συναυλία είναι λίγο. Έπρεπε να ήσασταν εκεί! Τρελή ενέργεια, τα παληκάρια δε σταμάτησαν να χοροπηδάνε δύο ώρες! Έχω δει ποδοσφαιριστές στο ίδιο γήπεδο να τα φτύνουν με λιγότερο τρέξιμο! Θα τα διαβάστε κι αλλού, βάζω κι εγώ μερικές φωτογραφίες δικές μου και ένα βίντεο που βρήκα με το κλείσιμο της συναυλίας. Δικά μου δεν έχω πολλά, προτιμούσα να ακούω παρά να τραβάω βίντεο. Υπάρχουν όμως όσα θέλετε, στο γνωστό μέρος!

Υ.Γ. Εργασία για το σπίτι: Ψάξτε να βρείτε βίντεο από το let there be rock, όχι κάτω από 10 λεπτά και θα με θυμηθείτε!