Να μαζευτούμε να πάτε

Διαβάζω σε διάφορα μπλόγκ με πρωτεργάτη αυτό της αναδάσωσης, ότι έχουμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας όλοι οι bloggers αύριο στις 7:00 το απόγευμα σε όλες τις πλατείες φορώντας μαύρα. Μάλιστα. Ας το συζητήσουμε λιγάκι το θέμα. Ποιός το αποφάσισε αυτό, το ΔΣ ή το συνδικαλιστικό μας όργανο; Να ξεκαθαρίσω ότι διαφωνώ σε διάφορα επίπεδα. Πρώτα απ'όλα στις 7:00 μμ θα έχει ακόμη ήλιο και με τα μαύρα θα ιδρώσουμε. Έπειτα τι θα κάνουμε, θα αρχίσουμε να μουντζώνουμε; Από ποιόν να αρχίσουμε και που να σταματήσουμε; Και ποιός δε θα εκμεταλλευτεί την "αυθόρμητη" αυτή και τόσο γενική εκδήλωση αγανάκτησης μοντάροντας και ερμηνεύοντας την ώστε να ταιριάζει με τους σκοπούς του; Εναντίον ποιού διαμαρτυρόμαστε; Των οικοδομικών συνεταιρισμών, των πρασίνων, των μπλέ, των γνωστών αγνώστων, των αμερικάνων, των ασύμμετρων, των αρειανών, του Γκοτζίλα ή του Κθούλου; Για ποιό πράγμα ακριβώς; Αν πεινάσουμε τι θα κάνουμε, θα παραγγείλουμε ή θα έχει καντίνα; Χορούς θα έχει; Μπαλωθιές και απαγγελία μαντινάδων μια που θα μοιάζουμε με κρητικούς έτσι κι αλλιώς; Για να μην τα πολυλογώ η πρώτη συγκέντρωση που ήταν αυθόρμητη μου φάνηκε γουστόζικη. Όταν αρχίσανε όμως τις παπαριές τα κανάλια που το πήρανε χαμπάρι, άρχισα να διακρίνω κάποια αποτελέσματα που είμαι σίγουρος ότι δεν τα υπολογίζανε οι εμπνευστές της. Η δεύτερη αυτή αρχίζει να μου βρωμάει. Είναι επικίνδυνη. Δε θέλει πολύ κάποιοι να πιστέψουν ότι αν μαντρώσουν τους συγγραφείς των ιστιολογίων θα αποκτήσουν δύναμη. Εκτός του ότι την άποψη μου την έχω ξαναπεί, δεν υπάρχει ούτε κοινότητα των μπλόγκερ, ούτε κίνημα των μπλόγκερ, ούτε μπλογκόσφαιρα, ούτε άλλες τέτοιες χαριτωμενιές. Αυτό που με τράβηξε στην όλη φάση ήταν ότι είναι ένας τρόπος να εκφραστώ, να κάνω την πλάκα μου αλλά ενίοτε και να μιλήσω σοβαρά, καλή ώρα όπως τώρα. Γουστάρω που δε με ελέγχει κανένας πέρα από τα όρια που βάζω εγώ στον εαυτό μου και μου αρέσει που όποιος διαφωνεί μπορεί να βγει άνετα και να μου το πει. Δηλαδή τώρα θα τα αφήσουμε όλα αυτά και θα βγούμε στους δρόμους να κάνουμε τι; Να ζητιανέψουμε λίγο χρόνο από τα κανάλια; Είναι σα να προσπαθεί ο Ευαγγελάτος να τον γράψει η εφημερίδα! Θέλετε αντίδραση; Έχουμε το καλύτερο μέσο στα χέρια χωρίς καμία λογοκρισία και θα βγούμε στους δρόμους να γίνουμε αμοντάριστα πλάνα, πρώτη ύλη για κάθε είδους ρεπορτάζ; Θέλετε αναδάσωση; Βάλτε από ένα δεντράκι στη σελίδα σας (χμμ, καλή ιδέα, θα φτιάξω ένα, που ξέρεις μπορεί να το βάλουν κι άλλοι και να έρθουν να μου πάρουν και συνέντευξη που το ξεκίνησα). Το δάσος την ξέρει τη δουλειά του, φτάνει να το αφήσουν. Θέλετε να μουντζώσουμε κάποιον; Όλα τα φάσκελα προς τα εδώ να πιάνουν τόπο. Όχι σε εμένα, ο καθένας πάνω του. Γιατί τι άλλο είναι οι συγκεντρώσεις εκτός από αποποίηση των ευθυνών; "Εγώ δε φταίω, εσείς τα κάνατε σκατά και πέρασα να σας το πω. Eγώ δεν πετάω σκουπίδια, δεν καταπατώ, δεν έχω αυθαίρετο, δεν καίω τα χόρτα μου, δε φτιάχνω κόλυβα στην αυλή, δεν οξυγονοκολώ, δε ρίχνω λιπάσματα στα κανάλια, δε μπαζώνω ρέματα, ψηφίζω αυτό που πιστεύω και όχι αυτόν που μου έταξε, σηκώνομαι στο αστικό να καθήσουν οι ηλικιωμένοι, δε ρίχνω τις σακούλες έξω από τον κάδο, δε φτύνω, δεν καθαρίζω τη μύτη με το δάχτυλο και δεν κατουράω στην πισίνα. Εγώ κάθομαι τ'ανάσκελα και πίνω τον καφέ μου και εσείς καταστρέφετε τον κόσμο μου". Ε, λοιπόν όχι φίλοι μου θα σας πω ένα μυστικό. Η αυτοκριτική δεν είναι το να κοροϊδεύεις όποιον έχει μεγάλα αυτιά. Είναι να καθήσεις μπροστά στον καθρέφτη (ολόσωμος καλύτερα) και να ρωτήσεις τον εαυτό σου: "Εγώ είμαι σωστός;" ή "Κυβερνάω σωστά τη χώρα;" ή "Διεκδικώ σωστά την εξουσία;" ή "εγώ θα τα έκανα καλύτερα;" ή εν τέλει το διαχρονικό χιτ "βρε, μπας και είπα μαλακία;". Ορισμένοι δέον θα είναι να είναι να κάνουν την τελευταία ερώτηση κάθε φορά που βάζουν τελεία, αρκετοί δε, μετά από κάθε κόμμα. Χρυσός κανόνας: όταν είμαστε δημόσιο πρόσωπο και λέμε μαλακία, φροντίζουμε τουλάχιστον να είναι γενικότητες για να μην μπορεί να γίνει σλόγκαν. Το μεγαλύτερο ψυχολογικό πρόβλημα που έχουμε σα χώρα πέρα από ένα εθνικό κόμπλεξ ανωτερώτητας είναι το σύνδρομο "εγώ αν ήμουν πρωθυπουργός". Μη λέτε μεγάλες κουβέντες ορισμένοι, μπορεί να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και να γίνετε!

Ξέφυγα λιγάκι, τι έλεγα; Α ναι, για τη συγκέντρωση.... Αν αργήσω, φάτε! Κι όπως έλεγε και ο Κωνσταντάρας ως Μαυρογιαλούρος: "Αν θέλετε να κάνετε καμιά αγαθοεργία υιοθετήστε κανένα ορφανό και όχι να μου σούρνετε τα σκυλιά στους δρόμους με τη γυναίκα σας".

...

Σκατά... τι άλλο να πεις αυτή την ώρα; Όχι ότι δε θα μπορούσα να γράφω επί ώρες για το θέμα, αλλά δεν έχω διάθεση...

Αλόννησος παρτ θρι (και τέλος)

Και το τελευταίο μέρος με τις φωτογραφίες από την Αλόννησο, μες στην καλλιτεχνία, για να δείτε τι ευαίσθητη ψυχή είμαι ώρες ώρες....

Πάνω από την παραλία στο Βότση όπου έμενα. Τελικά είναι ο Βότσης, η Βότση ή το Βότσι; Και τα τρία τα είδα!

Από το μπαλκόνι, την τελευταία μέρα λίγο πριν βρέξει καρεκλοπόδαρα.

Από το μπαλκόνι και πάλι, αργά το βράδυ της προηγούμενης ημέρας.

Από την κουπαστή στο πλοίο του γυρισμού :'-(

Το απογευματάκι στο λιμάνι του Βόλου.

Καλώς ήρθατε στη Δώθε Παναγιά

Όπως θα έχετε αναμφισβήτητα προσέξει, η παρούσα ιστοσελίδα ασχολείται μόνο με σοβαρά και ποιοτικά θέματα ποικίλου περιεχομένου. Εύκολα καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με τις επερχόμενες εκλογές, αλλά τι να κάνω, έχω αυτό το κακό το χούι να ψάχνω στο γιουτιούμπ. Έψαχνα λοιπόν για το Μαυρογιαλούρο που είναι επίκαιρος (και διαχρονικός) και όπως συνηθίζεται για όποιον ψάχνει, το βρήκα.

Κατόπιν έψαξα τον επίσης διαχρονικό Παπαγιαννόπουλο να κάνει αγώνα για τον Γκόρτσο στο νησί και επίσης το βρήκα. Προσοχή παρακαλώ στο πλακάτ με τη μαγγούρα. Η Πάνω, Κάτω, Πέρα και Δώθε Παναγιά μαζί μας (αυτό δεν το βρήκα γμτ).

Κι εκεί που κόντευα να μαζέψω υλικό για να κάνω αφιέρωμα στον Κωνσταντάρα και τον Παπαγιανόπουλο, βρίσκω τα παρακάτω δύο εκπληκτικά βίντεο που σίγουρα θα γίνουν διαχρονικά. Χωρίς Λόγια...

Και ας κλείσω αυτή τη μίνι μη απασχόληση με τις εκλογές με το παρακάτω διαχρονικό (τι άλλο) βίντεο από το ΑΜΑΝ!



Υ.Γ. Πολύ γέλιο έριξα επίσης και με αυτό!

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

Αγαπητό μου ημερομπλόγκιο, επέστρεψα πάλι και μάλιστα δριμύτερος. Για την ακρίβεια είχα επιστρέψει λίγο νωρίτερα, αλλά δεν έμπαινα στο ιντερνέτ να σου γράψω, φοβόμουνα, πολύ ερημιά βρε παιδί μου! Μάλλον αυτό είχε να κάνει με την αριστοτεχνικά τοποθετημένη φέτος γιορτή της Παναγίας το δεκαπενταύγουστο, που επέτρεψε σχεδόν στους πάντες να παρατείνουν τις διακοπές τους. Εγώ πάντως δεν έχω παράπονο, φέτος τι κι αν γύρισα από τις διακοπές νωρίς, αφού λείπανε όλοι οι άλλοι ξεκουραζόμουν. Τώρα όμως που οι επιστρέφουν σιγά σιγά οι εκδρομείς και οι τουρίστες, τώρα που άρχισαν να γεμίζουν οι δρόμοι και οι πλατείες με χαρούμενους ανθρώπους (μη φέρνετε αντίρρηση, θα μου χαλάσετε την εικόνα), τώρα που άρχισαν να επανδρώνονται τα σκονισμένα πληκτρολόγια, να κινείται το ίντερνετ και να ανθίζουν τα ιστολόγια, τώρα λέγω, θα τα λέμε κι εμείς πιο συχνά, έτσι;

Έεεεετσι! Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λοιπόν και εμπρός όλοι μαζί να θυμηθούμε πως ήταν να δουλεύεις και -κυρίως- να πληρώνεσαι, διότι μερικοί καθόμαστε άνευ αποδοχών. Ως επί το πλείστον αυτοί που δουλεύουμε δηλαδή :-P. Επίσης να στείλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στην προσφιλή κοινωνική ομάδα των μετεξεταστέων. Κουράγιο αδέρφια (και ξαδέρφια) και να σκέφτεστε πάντα θετικά, ακόμη και μέσα στις εξετάσεις μπορείς να περάσεις καλά. Φτάνει να συνειδητοποιήσεις ότι με το που τελειώνεις είναι χειρότερα! Όλα θετικά λοιπόν και στο κάτω κάτω, μέχρι να προλάβουμε να προσαρμοστούμε, θα γίνουν εκλογές, ο μισός πληθυσμός θα λουφάρει, οι υπόλοιποι θα υπολειτουργούν, μετά μέχρι να το πάρεις χαμπάρι, τσουπ 28η, ε και μετά τα Χριστούγεννα τι είναι; Όσοι συμφωνούν με την προηγούμενη πρόταση, σας παρακαλώ και τους τρεις να μη μου συγχύσετε τη freecat, οι υπόλοιποι κουπί μαζί μας. Αυτά και άλλα πολλά θα έχουμε τη νέα σεζόν, μείνετε μαζί μας. Έτσι κι αλλιώς στην τηλεόραση δεν έχει και τίποτα της προκοπής. Αλλά θα μου πεις, αυτό είναι γενικό... Κάπου εδώ είναι που συνηθίζεται να ευχόμαστε "καλό χειμώνα", αλλά εκτός του ότι δε μου κάθησε ποτέ καλά αυτή η ευχή, μάλλον δεν πάει μια που η θερμοκρασία ανεβαίνει. Μήπως να ξαναφεύγαμε;

Ας παίξουμε σκράτσμπολ

Ααα, τι ωραία που περνάω τον τελευταίο καιρό! Από τότε που γύρισα στα Τρίκαλα ξεκουράζομαι ανελέητα. Ο αγαπητός μου φίλος και συνεργάτης John Black είναι σε διακοπές με τα γυναικόπαιδα του στις ακτές της Χαλκιδικής και ενταύθα το παράδειγμα του ακολουθεί και μεγάλο μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού της περιοχής, με ή χωρίς τον άμαχο πλυθησμό. Στην πόλη έχουν μείνει μόνο όσοι δε φύγανε ακόμη, όσοι γυρίσανε κιόλας και όσοι χρωστάνε ακόμη το περσινό διακοποδάνειο. Α και οι "αθηναίοι" και "θεσσαλονικείς" που είπανε να έρθουν στον τόπο των προγόνων τους για διακοπές. Εννοείται ότι κόσμο σε δημόσια υπηρεσία δε βρίσκεις ούτε για δείγμα. Και στους διαδρόμους να βγεις και να φωνάξεις "ΕΠΙΔΟΜΑ!" δεν πρόκειται να κουνηθεί φύλλο Α4. Δε μιλάω δε για δασκάλους και καθηγητές (Νίκο), αυτοί το Σεπτέμβρη θα κλαίνε περισσότερο από τους μαθητές. Όλα ήσυχα και ωραία λοιπόν, στο γραφείο πήγα μερικά απογεύματα, κανόνισα κάτι εκκρεμότητες και μην τον είδατε. Όχι ότι με έψαξε και κανένας δηλαδή, έτσι κι αλλιώς όλοι αυτή την περίοδο είναι χαλαροί. Βέβαια αν ξυνόμουν να βρω δουλειά να κάνω όλο και κάποιος ξεχασμένος θα βρισκότανε, αλλά σιγα μην έχανα την ευκαιρία να κάνω διακοπές στο σπίτι μου και το γραφείο μου ενίοτε. Το blog όπως είδατε δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες μου ακόμη και αυτό έχει να κάνει με το ότι είμαι στους δρόμους όλη την ώρα, έχει ζέστη και γενικά δε νομίζω να έχουν μείνει και πολλοί μπροστά στον υπολογιστή που να τους ενδιαφέρει τόσο το τι κάνω. Από "αναρτήσεις ιστιολογίου" σας έχω έτοιμο το παρτ θρι με κάτι καλλιτεχνικές φωτογραφίες από την Αλόννησο (μη χαίρεστε, τοπία είναι) που θα το ανεβάσω μόλις αραιώσουν οι πολλές εικόνες γιατί έτσι όπως είναι πρέπει να θέλει ένα τέταρτο να σηκωθεί η σελίδα σε dial-up. Επίσης έχω μισό το παιχνίδι που με έβαλε να παίξω η freecat. Μια που δεν είμαι πολύ των μπλογκοπαίχνιδων το άλλο μισό προσεχώς! Δεν ξέρω εσείς που θα τη βγάλετε (ποιά;) στη γιορτή της Παναγίας, αλλά εγώ θα είμαι πάλι στη θάλασσα. Πάλι; Ναι πάλι, γιατί παιδάκι δεν είμαι κι εγώ να κάνω κανένα μπάνιο να μαυρίσει το κορμάκι μου; Ψυχούλα δεν έχω; Ήδη θα ήμουν στη θάλασσα δηλαδή όπου έχω παρατήσει το έτερον, αλλά ας όψεται ότι ήθελα να δω τον αδερφό μου με τη γυναίκα του και το ανίψι που μου ετοιμάζουνε. Έτσι, για να μπορεί ο καλός.. τρίκαλος να με φωνάζει μπάρμπα επιτέλους! Τι άλλο συγκλονιστικό; Α, σήμερα έπλυνα το αυτοκίνητο μέσα-έξω μετά από πόσο καιρό δεν ξέρω κι εγώ. Το τι μπομπονιέρα έβγαλα από μέσα δεν περιγράφεται! Αφού ως επί των πλείντων για να πηγαίνω σε γάμους το έπαιρνα μόνο τελευταία. Άντε και στα δικά σας οι λεύτερες (ψηλέ, για σένα χτυπάει η καμπάνα). Ευτυχώς που τελειώνω το στρώσιμο με τη μηχανή, γιατί άρχισε να μου τη βαράει η στρωτή οδήγηση απ'ότι φάνηκε από το πως πήγαινα με το αυτοκίνητο σήμερα. Είχα να το δω και πάνω από μήνα τώρα που το σκέφτομαι, στο γκαράζ είχε πιάσει αράχνες. Αυτά από εμένα λοιπόν, χαιρετώ όσους έχουν ξεμείνει στα κομπιούτερς και θα τα πούμε μετά τις 15 που θα πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Υπόψη πως θα έχω ίντερνετ αυτή τη φορά, αν και της υπομονής, οπότε θα παίρνω μάτι τι γίνεται (βοσκέ)...

Φιλάκια, Σταύρος.
Μπλούμ!

Αλόννησος παρτ του

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, οπότε χωρίς πολλά λόγια και με σύντομο σχολιασμό, ορίστε άλλες πέντε χιλιάδες λέξεις!

Ώπα ρε!

Διπλό τζακ-ποτ!

Ο Μένιος με την Αγγελική στο Χαγιάτι.

Ο Μένιος Κουστώ.
_Β-)

Η Έλενα το σούρουπο στη Χώρα.

Αλόννησος παρτ ουάν

Γειά σας μικροί μου τοιχογράφοι. Όπως ίσως καταλάβατε από τη χθεσινοβραδινή μου εμφάνιση στο ιντερνέτ, επέστρεψα από την Αλόννησο, όπου επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα, ούμε, ούμε, ούμε σας ευχαριστούμε κι αν μας αγαπάτε θα μας ξαναπάτε. Ωραίο νησί, με πολύ γραφική χώρα, ήσυχο, με πολύ καλούς ανθρώπους και πεντακάθαρα νερά σε όλες τις παραλίες, ακόμη και στο Πατητήρι που είναι το λιμάνι. Δεν είναι βέβαια αναπτυγμένο όσο θα μπορούσε. Σε αυτό πιστεύω φταίνε κυρίως τα δρομολόγια, διότι αν το μόνο φέρυ που έχει από Βόλο φτάνει στις 9:30 το βράδυ δεν μπορείς να πας για βόλτα να το γυρίσεις και δε νομίζω ότι αξίζει να πάει κάποιος χωρίς να έχει μέσο να μετακινηθεί. Από παραλίες είχε πολλές και μικρές χωρίς πολλά κομφόρ, εκτός από ξαπλώστρες που είχε σχεδόν παντού. Το υλικό από το οποίο αποτελούνταν οι παραλίες κυμαινόταν από γαρμπιλάκι και βοτσαλάκι μέχρι κάτι κοτρώνια και αγκωνάρια. Υπήρχε βέβαια και μιάμιση ακρογιαλιά με άμμο, πάντως δε θα συνιστούσα το νησί σε όσους τους αρέσουν οι χρυσές ακρογιαλιές. Αλλά το ξαναλέω, τα νερά παντού πεντακάθαρα και οι αποστάσεις μικρές. 8 μέρες εκεί, 200 χμ έκανα με τη μηχανή. Μόνο σε μια παραλία που προσπάθησα να πάω δεν μπόρεσα, επειδή το τελευταίο μισό χιλιόμετρο ήταν κατσάβραχο του κερατά και να βγάλω την ανηφόρα με δυό άτομα και τη μηχανή στο στρώσιμο ήταν κρίμα. Άσε που το off στο on-off από ότι κατάλαβα το βάλανε για φιγούρα, ειδικά με αυτά τα λάστιχα που φοράει. Αχ, κάτι τέτοιες ώρες επιθυμώ το Africa με το οποίο έκανα μπαντιλίκια στους χωματόδρομους... Η χαριτωμένη φωτογραφία πάνω είναι από το τελευταίο σημείο με καλό χωματόδρομο πάνω από τη συγκεκριμέη παραλία. Τεσπά, η παραλία που ήθελα να βγω ήταν η λεγόμενη μεγάλη άμμος, αλλά από ότι έμαθα ούτε άμμος ήταν και τελικά ούτε και μεγάλη οπότε μικρό το κακό! Άσχετη συμβουλή για επίδοξους επενδυτές: Αν θέλετε να βγάλετε λεφτά το καλοκαίρι, μπορείτε να ανοίξετε περίπτερο ή ακόμη καλύτερα φούρνα στη χώρα της Αλοννήσου, διότι δεν έχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο! Όχι ότι με πείραζε ιδιαίτερα, εμείς στο Βότση μέναμε σε μια πολύ καλή πανσιόν, το όνειρο με ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ μπαλκόνι ακριβώς πάνω από την πολύ καλή παραλία που είχε στα 50 μέτρα. Και είχε και σούπερ μάρκετ και φούρνο στα 200 μέτρα. Η πανσιόν λεγόταν Όνειρο κι όποιος ενδιαφέρεται του δίνω τα τηλέφωνα. Παρακάτω η πρώτη δόση από τις φωτογραφίες που διάλεξα να μοιραστούμε.

Παραμονή της πανσελήνου στο πατητήρι

Η θέα από το μπαλκόνι με φεγγαράδα στις 2:00 το βράδυ.

Μεγάλος Μουρτιάς. Καφεδάκι (δε φαίνεται)
στις ξαπλώστρες κάτω από τις ελιές. Πολύ δροσά!

Άσχετα με το Χ που δε φαίνεται, εδώ είμαστε στο Χ-αγιάτι. Ζωντανή μουσική με ψόφια τραγούδια, αλλά ωραία ατμόσφαιρα, παρέα με το Μένιο και τη Αγγελική που ήρθανε δυό μέρες πριν φύγουμε. Φωτογραφία τους στο μέρος δύο!

Απογευματάκι, η θέα από τη χώρα. Στο βάθος η Σκόπελος.

Υ.Γ. Αν είναι να κάνετε τόσα σχόλια όταν λείπω, θα φεύγω συχνότερα να μη σας ενοχλώ κιόλας. Αφού το ρίξατε στα ανέκδοτα όσο έλειπα εγώ θα υποδείξω αυτό που πρέπει να είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ! Είναι από το παλιό μου μπλογκ το οποίο αν δεν έχετε δει να σας ενημερώσω ότι αποτελείται μεταξύ άλλων και από ανέκδοτα τα οποία είναι ένα κι ένα! Γι' αυτό και το έκλεισα και είπα στο καινούριο να μην ξαναγράψω ανέκδοτο, είναι πολύ φτηνό κόλπο όταν βαριέσαι να κάνεις post ;-P

Υ.Γ.2 Ελπίζω να με θυμηθηκατε τώρα!