27 Μαΐ 2010

Που στον κόρακα...

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή ψάχνοντας να βρούμε κάτι, "που στον κόρακα είναι". Από εδώ και πέρα, τουλάχιστον θα ξέρουμε που εννοούμε.

Εδώ:

25 Μαΐ 2010

Η κοινωνική δικτύωση κι εγώ

Το ίντερνετ σήμερα, πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι, είναι και μέσο επικοινωνίας. Ή πιο σωστά είναι η βάση για πολλά διαφορετικά μέσα επικοινωνίας. Η ακόμα πιο σωστά τη δικαιολογία να χασομεράμε ακόμη πιο δημιουργικά. Γιατί όπως και να το κοιτάξεις ή λίγο ή πολύ, στο τέλος η κοινωνικότητα εκεί ανάγεται. Από τα πρώτα χρόνια που άρχισε να διαδίδεται στον πολύ κόσμο το ίντερνετ, κατά καιρούς είχαμε την άνοδο και την πτώση διαφόρων μορφών επικοινωνίας, όπως ας πούμε τα IRC, ICQ, MSN, forums και φυσικά το e-mail και οι προσωπικές ιστοσελίδες. Όσο παιρνούσε ο καιρός, σιγά σιγά έμπαινε το μάρκετιν στη μέση και τα geeky αρκτικόλεξα δώσανε τη θέση τους σε πιο πιασάρικα ονόματα που κρύβανε σχεδόν τους ίδιους τρόπους επικοινωνίας αλλά εμπλουτισμένους με πιο πολλές multimedia δυνατότητες. Στις μέρες μας έχουμε λοιπόν τα blogs, το facebook, to twitter, το youtube και φυσικά πολλά που πέρασαν χωρίς να μπορέσουν να κάνουν το τεράστιο μπαμ του facebook και άλλα που πέρασαν και δεν έκαναν ούτε κιχ. Τρανά παραδείγματα της τελευταίας περίπτωσης οι αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες της Google και της Microsoft να ενσωματώσουν υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης στα gmail και hotmail αντίστοιχα. Γιατί αποτυγχάνουν; Για να το βρούμε αρκεί να κοιτάξουμε τι θέλει ο μέσος χρήστης από μια τέτοια υπηρεσία. Μια συντριπτική πλειοψηφία, θέλει αυτό που οδηγεί στην κοινωνικότητα και τον offline κόσμο: να πηδήξει! Ναι, τόσο απλά. Άλλοι ευγενείς στόχοι είναι: να κάνει μαγκιά, να αποδείξει σε όλο τον κόσμο ότι έχει δίκιο και γιατί, να διαδώσει την αλήθεια που μας κρύβουν όλοι οι άλλοι, να ευαισθητοποιήσει το κόσμο απέναντι στα προβλήματα του πλανήτη και όχι μόνο και εν τέλει να διαδώσει τις απόψεις του κερδίζοντας δόξα και γκόμενες (ή γκόμενους) στη διαδρομή. Κοινώς; Ματαιοδοξία. Αυτό οδηγεί το δίκτυο. Εκεί απέτυχαν τα blogs. Σίγουρα ήταν ωραίες οι εποχές που έγραφες κάτι και στα σχόλια γινόταν κοινωνικός διάλογος, αλλά ήταν ταλαιπωρία. Για να σχολιάσεις έπρεπε να έχεις στοιχειώδη έστω άποψη και αυτό ήταν κουραστικό. Άσε που όλοι είχαν ψευδώνυμα και δεν σου έδιναν παραπάνω πληροφορίες για να μπορέσεις να πουλήσεις σαν εταιρία βρε αδερφέ. Όλοι αυτοί βρήκαν καταφύγιο στο facebook. Μη μου πείτε συνμπλόγκερς ότι ο σχολιασμός (αν όχι η κίνηση) στα blogs σας δεν έχει μειωθεί από τότε που έγινε της μόδας! Από τα blogs που παρακολουθούσα, τα 8 στα 10 είναι πλέον ανενεργά. Μεγάλο ρόλο ίσως έπαιξε και το ότι είχαν μπουζουριάσει έναν blogger πριν κάτι χρόνια για άσχετο λόγο και όλοι οι virtual επαναστάτες κλάσαν μαλλί και τα κλείσανε (από τότε μου έμεινε η ενότητα με τα ψιλά γράμματα). Τραγικό δε είναι ότι μεγάλη άνθηση έχουν μόνο κάτι blogs τύπου τρωκτικού. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι αυτοί που τα διαβάζουν νομίζουν ότι ενημερώνονται καλύτερα από ότι αν βλέπαν τηλεόραση! Σημεία των καιρών είναι επίσης ότι έχουν αρχίσει να ξαναγράφουν η γάτα του Δήμου και πασίγνωστός bloger που τον διώξανε προσφάτως από το ραδιόφωνο.
 Στα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα στην Ελλάδα, το σκηνικό έχει σήμερα ως εξής: Είναι σχεδόν όλοι στο facebook και μοιράζουν απλόχερα προσωπικά δεδομένα δικά τους και των φίλων τους (είναι δεν είναι μέσα). Το facebook όμως έχει και μια ευχάριστη παρενέργεια: Δε δέχομαι πλέον ηλίθια fwd:fwd:fwd:re mail με κουνέλια στο ηλιοβασίλεμα, χιλιοαντιγεγραμένα προϊστορικά άρθρα που δεν είχαν βάση ούτε πριν 20 χρόνια που αρχίσαν να κυκλοφορούν και ανέκδοτα τόσο παλιά που τα ξέρει μέχρι και ο Λαζόπουλος! Ότι μαλακία έχει ανακαλύψει ο κάθε πικραμένος το κολλάει στον τοίχο του και του κάνει και like μόνος του για να μας δείξει το δρόμο. Ευχαριστώ γι'αυτό τουλάχιστον Ζούκερμαν.
Επίσης έχουμε και το twitter, το οποίο αν και δε μου είχε αρέσει στην αρχή, τελικά είναι ωραίο μέσο. Λιτό, περιεκτικό και αν παρακολουθείς ενδιαφέροντα άτομα, ενδιαφέρον. Μπορείς ας πούμε να πας στην #poreia και να κάνεις αναμετάδοση από το κινητό, ενίοτε και με φωτογραφίες. Μεγάλο όνειρο να σε μπουζουριάσουν για γίνει το όνομα σου hash tag (ξέρετε τώρα, αυτό: # διέση, κάγκελο, όπως το λέει ο καθένας). Μεγάλο πλεονέκτημα επίσης ότι δε χρειάζεται να είναι αμφίδρομη η επικοινωνία.
Φυσικά το πως θα χρησιμοποιήσει ο καθένας όλα αυτά δεν επιδέχεται συμβουλές. Είναι επιλογή του. Μπορώ όμως να σας πω πως τα χρησιμοποιώ εγώ. Για αρχή έχουμε το blog που φαντάζομαι έχετε προσέξει ότι έχει δύο ταχύτητες: Ή θα γράφω συνέχεια ή καθόλου. Ή δύο γραμμές ή σεντόνι. Ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν έχω θέμα. Το ξεκίνησα για να κάνω πλάκα με τους φίλους μου και το συνεχίζω για τον ίδιο λόγο, με άλλους φίλους. Blogs για να διαβάσω βρίσκω από διάφορες πηγές. Παραπομπές αλλού, κάποιο ενδιαφέρον σχόλιο που με οδηγεί σε ενδιαφέρον blog, σχόλια στο δικό μου και φυσικά ψάχνοντας άσχετα θέματα στο google. Όλα αυτά κερδίζουν μια θέση στο google reader μου, χάρη στο οποίο μπορώ να παρακολουθώ με μια ματιά όλα τα sites που με ενδιαφέρουν. Σχόλια ο ίδιος κάνω σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις όταν έχω κάτι να πω. Εξαίρεση ελάχιστα "αδελφά" blog, low profile σαν το δικό μου, που φαντάζομαι ξέρουν ήδη ποιοί είναι. Αυτό που κέρδισα από το blog τόσα χρόνια, είναι η επαφή με μερικούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και είναι από τους λόγους που συνεχίζω.
Για το facebook τώρα, τι να πω; Ο μοναδικός λόγος που έχω παρουσία εκεί, είναι επειδή βρίσκονται άπαντες και κατά συνέπεια είναι το πιο ενεργό social network. Η παρουσία μου βασικά συνίσταται σε ένα στοιχειώδες προφίλ, να κάνω hide τις ενημερώσεις σχετικά με το τι κάνουν τα σπαρτά των φίλων μου και τα συναφή, να λέω καμιά κουβέντα με παλιούς φίλους, να γράφω εξυπνάδες στο status και να σχολιάζω των άλλων. Αυτό τελευταίως το κάνω με αναμετάδοση από το twitter, οπότε περιορίζομαι και εκεί στους 140 χαρακτήρες, αλλά με σωστή χρήση αρκούν. Επίσης στο facebook δε θα κάνω φίλους άτομα τους οποίους δε γνωρίζω ή προσωπικά ή αρκετά καλά δικτυακά. Είναι ήδη αρκετά τρύπιο από ασφάλεια, δε χρειάζεται παραπάνω ενθάρυνση. Άσε που έχει γεμίσει όλο το internet με τις "υπηρεσίες" του, πράγμα που έχει προβληματίσει αρκετό κόσμο. Και ίσως αυτό ωθήσει μελλοντικά τον κόσμο κάπου αλλού, όπως εδώ για παράδειγμα. Για το twitter τα είπαμε, κυρίως το χρησιμοποιώ γιατί είναι καλή πηγή για γρήγορη ενημέρωση. Η συνεισφορά μου είναι οι ίδιες εξυπνάδες που γράφω και στο facebook και ίσως links πoυ θα βρω ενδιαφέροντα. Περισσότερο ξεκίνησα να γράφω όταν ενσωμάτωσα το αντίστοιχο κουτάκι στο blog μου, αλλά μου άρεσε και έμεινα. Και φυσικά με αυτό τον τρόπο είναι ο πιο έυκολος τρόπος να εκφραστώ από το κινητό σε τριά μέρη ταυτόχρονα. Αν θέλετε, μπορείτε να με ακολουθήσετε εδώ: http://twitter.com/cybergoulion ή και στο πλάι του blog, αν δεν έχετε λογαριασμό. Καλή δικτύωση...

20 Μαΐ 2010

Ότι να'ναι

Όταν έχω καιρό να γράψω κάτι στο blog, πάντα έχω πρόβλημα πως να ξαναρχίσω. Η λύση είναι πάντα η ίδια: Σα να μη συμβαίνει τίποτα!


Επιτέλους ολοκλήρωσα το τρενάκι στο κοινωνικό μου δίκτυο (προσέχτε ότι έγραψα τρενάκι και όχι τραινάκι, άρχισα να εκσυγχρονίζομαι). Πλέον ότι γράφω στο twitter, εμφανίζεται στο blog και στο facebook, ότι γράφω στο blog μπαίνει σαν παραπομπή στο facebook και στο twitter και στο facebook έτσι κι αλλιώς ότι και να γράψεις αργά ή γρήγορα μπαίνει παντού. Ο κρίκος που μου έλλειπε ήταν η εφαρμογή του twitter για το facebook που δεν έλεγε να εγκατασταθεί. Πλέον μπορώ με μια κίνηση να γράφω την παπαριά που μου ήρθε παντού. Τώρα θα μου πεις τι σε νοιάζει; Φυσικά και σε νοιάζει! Απλώς δεν το ξέρεις ακόμη. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο το facebook θα έχει εισβάλει σε όλες τις σελίδες. Τι κακό κι αυτό. Πατάς να δεις μια σελίδα, τσουπ το κουμπί. "Like"; Η μπλε ίλαρα. Κι αν δε μου like; Πως θα εκφραστώ; Τι να πατήσω; Έτσι με τα κοινωνικά δίκτυα! Τι άλλο θέμα; Κρίση; Καλά, ο επόμενος παρακαλώ. Χορτάσαμε κρίση στην tv. Α, ναι. Έχουμε και την αποενοχοποίηση της τσόντας. Μετά τη Τζούλια και τη Μαριάννα, ο τσόντα έφυγε από το σκοτεινό δωμάτιο και πέρασε στο σαλόνι. Με το καλό και στην κουζίνα. Για να κλείσει ο κύκλος. Πως είπαμε τη θέλει ο Έλλην τη γυναίκα; Νοικοκυρά στην κουζίνα, κυρία στο σαλόνι και πουτάνα στο κρεβάτι; Παλιά! Τώρα έχουμε ένα shift για τους γνωρίζοντες γλώσσα μηχανής. Κυρία στην κουζίνα, πουτάνα στο σαλόνι και νοικοκυρά στο κρεβάτι. Δράμα! Βγάλατε άκρη με αυτά που γράφω; Ούτε κι εγώ! Stream of consciousness. Με άλλα λόγια ότι μου'ρθει. Κάτσε, μου ήρθε και τίτλος! Εσείς τον είδατε πιο πριν αλλά εγώ τον έβαλα μόλις. Σαν ταξίδι στο χρόνο ένα πράγμα. Ή σαν το lost! Μη νομίζεις, κι αυτό κάπως έτσι το γράφανε. Τελειώνει κι αυτό, άλλο κακό να μη μας εύρει. Άντε μπας και τους φάει όλους στο τέλος ο χοντρός να ησυχάσουμε. Δύσκολη μέρα σήμερα. Από το πρωί με έχουν ζαλίσει, φαίνεται πιστεύω. Αυτά για την ώρα. Το σημερινό ήταν για να ξεμπουκώσει το σύστημα. Ήταν λίγο περίεργη περίοδος από τότε που σταμάτησα να γράφω, με διάφορα γεγονότα να συμβαίνουν γύρω μου offline, άλλα πολύ καλά, άλλα πολύ κακά. Άλλα θα τα μοιραστώ, άλλα όχι. Πάντως ένα είναι σίγουρο: γύρισα. ΜΟΥΑΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑ (<- σατανικό γέλιο)

3 Μαΐ 2010

Σχετικότητα για αρχάριους


Το καμάρι μου, ο μικρός Κωνσταντίνος, δεν έχω καλά καλά μια βδομάδα που τον βάφτισα και ήδη δείχνει να συμμερίζεται την αγάπη του νονού για τις φυσικές επιστήμες! Αν και μεταξύ μας, με τον πατέρα του λέμε να αναπτύξουμε περισσότερο την κλίση που φαίνεται να δείχνει προς το ποδόσφαιρο :-P