Καλά Χριστούγεννα!

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά, καλές γιορτές, καλή ξεκούραση, καλή παρέα, καλή υγεία, καλά κρασιά (κυριολεκτικά), καλά μελομακάρονα, καλούς κουραμπιέδες, καλά να φάτε, καλά να πιείτε και καλά να περάσετε! Και ειδικά στην ανιψιούλα μου, καλή αντάμωση! Αν τυχόν σας αρέσει η Χριστουγεννιάτικη - Πρωτοχρονιάτικη καρτούλα μου, μπορείτε ελεύθερα να τη χρησιμοποιήσετε και για τις ευχές σας, εγώ αυτό λέω να κάνω :-P

Βρε λες;

Το παιχνίδι των παιχνιδιών, το άγιο δισκοπότηρο των FPS που το περιμένω από αμνημονεύτων (εγώ και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη) , το οποίο έχει αλλάξει πόσες μηχανές, πόσες ομάδες ανάπτυξης και αποτελεί ίσως τον καλύτερο ορισμό του vaporware, το παιχνίδι που για αρκετό καιρό θυμόμουν τις πίστες του απ' έξω, του οποίου την εποχή που στήναμε το topol@b ήμουν ο θεός (με άλλον ένα στο πάνθεο τον ninja που σχολίαζε σε προηγούμενα Post), παρουσιάζει επιτέλους κάποια κινητικότητα. Σήμερα στα feeds μου βρήκα το παρακάτω βίντεο:

http://www.tothegame.com/game_video.asp?gameid=40

Όπως φαίνεται εδώ είναι τουλάχιστον από επίσημη πηγή. Από ημερομηνία όμως κουβέντα και πάλι, έτσι;

Και αν υπάρχει αμφοβολία για το ποιός είναι ο αρχηγός, δείτε και αυτό:

http://www.godmodeonline.com/d/20070924.html

Τα γεννητούρια

Το χρονικό του γεγονότου:
(Το οποίο σημαίνει ότι εχω βαρεθεί στην αίθουσα αναμονής) B-)
05:00 - Εγερτήριο, προετοιμασία μαζί με δύο ουλαμούς συγγενών. 9 άτομα, μια τουαλέτα, θυμήθηκα τον Ε.Σ.!

06:00 - Αναχώρηση από τον Πειραιά. Μπαμπάς, μαμά, ένας θείος και δυό θείες με το dadmobil με σκοπό τη δημιουργία προγεφυρώματος. Ο δεύτερος ουλαμός με τους παλιούς ξεκινάει ένα τέταρτο αργότερα με τα Μ.Μ.Μ.

06:30 - Απόβαση στο μητέρα! Αυτά είναι, όχι σα χθές που έκανα δύο ώρες από Κηφισιά - Πειραιά (μισή ώρα λιγότερη απ' οτι έκανα από Τρίκαλα @%©*&).

07:00 - Μπαίνει η Γιάννα μέσα.

07:40 - Αφιξη συμπεθέρων.

08:30 - Αναμονή. Πιάστηκε το δάχτυλο οπότε θα συνεχίσω αργότερα. Θα υπάρξει άμεση ενημέρωση για το φύλο του παιδιού και ίσως φωτογραφία...
09:45 - Δεχόμαστε συγχαρητήρια! Είμαι πλέον μπάρμπας μιας υπέροχης ανιψιούλας την οποία βλέπετε στη φωτογραφία!

Προσεχώς Μπαρμπασταύρος

Και ναι, η στιγμή που περιμέναμε τους τελευταίους 9 μήνες φτάνει. Πιθανότατα αύριο το πρωί ο αδερφός μου και η γυναίκα του θα κάνουνε το πρώτο τους παιδάκι, το οποίο σημαίνει ότι θα έχω το πρώτο μου ανήψι! Το παιδί δεν γνωρίζουμε ακόμη τι θα είναι, μια που -δεν ξέρω πως- τα καταφέρανε να κρατηθούνε και δεν κοιτάξανε αν είναι αγόρι κορίτσι, θα δούμε μόλις γεννηθεί αν θα κυνηγάει το γιατρό ή τις νοσοκόμες! Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ σαν καλός μέλλων θείος τα παρατάω όλα και πηγαίνω στην Αθήνα για να είμαι παρών στα γεννητούρια μαζί με τους λοιπούς συγγενείς! Μάνα, ετοίμασε τις κουκέτες και τα ράντζα, σου ερχόμαστε! Νεότερα μόλις μπορέσω, σας μερσώ, ωρέντουβαρ!

Χριστούγεννα Λευκά

Φωτογραφία από το παράθυρο σήμερα το πρωί. Λέτε να έχουμε Χριστούγεννα με χιόνι φέτος;

Three-λος!

Δεν έχω να πω και πολλά, σήμερα το φχαριστήθηκα. Θρίλερ περίμενα, αλλά τελικά ο Ολυμπιακός κέρδισε πιο άνετα από ότι περίμενε ο οποιοσδήποτε τη Βέρντερ, τη μόνη ομάδα του ομίλου που φοβόμουνα (και σίγουρα όχι την πεταμένη τη Ρεάλ) και άνοιξε τις πόρτες για την επόμενη φάση του τσάμπιονς λίγκ. Εκεί τώρα όλα παίζουν, με την ομάδα να μη φοβάται και να παίζει με τσαμπουκά με οποιοδήποτε αντίπαλο και οποιοσδήποτε συνθήκες. Σε λίγο θα τους παίζουμε με χάντικαπ, ένα παίκτη λιγότερο, κανένα γκολ πίσω, ξέρετε τώρα, τα γνωστά μέχρι στιγμής. Αυτός πάντως που εκ του αποτελέσματος δικαιούται ένα μπράβο και μια συγγνώμη είναι ο σερ Τάκης. Δεν άκουσε και λίγα μέχρι τώρα, αλλά κακά τα ψέματα δε μπορεί να είναι άμοιρος ευθυνών για την τόσο μεγάλη επιτυχία σε ένα τόσο δύσκολο όμιλο. Τώρα αράζουμε και βλέπουμε μέχρι που θα μπορέσει να φτάσει η ομάδα. Ας παίζουν έτσι και ότι καταφέρουν! Ελπίζω πολλά, το καλό είναι ότι μέχρι και η τύχη, έχει αρχίσει να πληρώνει τα χρέη της! Έτσι κι αλλιώς μέχρι τώρα είμαστε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης!

Υ.Γ. Την εικόνα τη βούτηξα από το Sport 24. Ας τους κάνω τουλάχιστον λίγο διαφήμιση!

Ζητείται ήρωας

Η καλύτερη σκηνή διάσωσης που έχει γυριστεί ποτέ... Και αν δεν το εμπεδώσατε, το έχω παρακάτω και στα τούρκικα!

O Benim Dünyam

Και εδώ το ίδιο τραγούδι στη σκηνή καταδίωξης απ'όπου το πρωτοσυμπάθησα!

Προφανώς είναι τόσο ηρωικό σαν μουσική επένδυση, που όπου και να το τσοντάρεις βγαίνει ένας κρυμμένος ηρωισμός! Για του λόγου το αληθές εδώ σε ένα ποτ πουρί από σκηνές με τον Ορλάντο Μπλούμ ως Λέγκολας, το μόνο ρόλο στον οποίο δεν φαίνεται σα φλώρος.

Και μια που το γυρίσαμε στο τραγούδι, ορίστε και το αυθεντικό βίντεοκλιπ με τη Μπόνυ Τάιλερ. Όλα τα λεφτά τα νέον μαστίγια!

Και για να κάνει τον κύκλο του το θέμα, ορίστε και το far, far away idol!

Προσεχώς Χριστούγεννα

Φαντάζομαι κάτι θα έχετε υποψιαστεί, αλλά αν δεν το καταλάβατε, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Στο πνεύμα λοιπόν των ημερών σας έχω τα παρακάτω τρία δωράκια.

1. Άποψη προς την κεντρική γέφυρα και τη στολισμένη πλατεία των Τρικάλων

2. Το τελευταίο μου σκιτσάκι σήμερα το απόγευμα σαν άσκηση στη γελοιογραφία (μπορεί και να το βάψω αργότερα)

3. Ένας χριστουγεννιάτικος σαξοφωνίστας γάιδαρος

Εντάξει, χρόνια πολλά δε λέω ακόμη, έτσι κι αλλιώς εδώ θα είμαστε, τα λέμε και αργότερα!

Τηλεφωνικά δάνεια

Μετά την ευγενική απόρριψη προσφοράς για τη συγκέντρωση οφειλών στην τράπεζα τους.

Γυναικεία φωνή στο τηλέφωνο: Μήπως τότε σας ενδιαφέρει ένα προσωπικό δάνειο με επιτόκιο 8.9% για πάντα επειδή είστε εκλεκτός πελάτης;
Αντρική φωνή στην εδώ μεριά του τηλεφώνου: Όταν λέτε για πάντα, εννοείτε ότι δε θα το ξεχρεώσω ποτέ;

Υ.Γ. Ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, άλλη γυναικεία φωνή μας ενημερώνει για εναλλακτική τηλεφωνία!

#4

Από το σημερινό μάθημα...

Κινητός blogger

Κόστος αλλαγής κινητού: 70€

Κόστος ασύρματου ίντερνετ από το κινητό: 1€/mB

Δυνατότητα να γίνεσαι ρόμπα στο ίντερνετ απ' οπουδήποτε και να βρισκεσαι, αξία: ανεκτίμητη!


(Αν πιάσει, θα κάνω ενημέρωση από τον υπολογιστή)

Ενημέρωση (άρα έπιασε!):

Πριν 2 μέρες άλλαξα επιτέλους το πιστό μου w700i. Πολύ καλό κινητό και ο μόνος λόγος για τον οποίο ήθελα να το αλλάξω ήταν η φωτογραφική του μηχανή που μπορεί να ήταν 2 μεγαπίξελ μεν, αλλά δεν ήταν και τόσο καλής ποιότητας. Αν και γκατζετάκιας (εξ ορισμού θύμα της τεχνολογίας δηλαδή) δεν έχω ποτέ απαίτηση να έχω το πιο εξελιγμένο τεχνολογικά προϊόν, για λόγους ευχρησίας, βάρους και κόστους εννοείται :). Βρήκα λοιπόν ένα κινητό που να έχει αυτά που χρειαζόμουν σε λογική τιμή, δηλαδή να είναι μικρό, βολικό, να έχει κουμπιά (!), ραδιόφωνο, σωστή java, bluetooth και πολύ καλή φωτογραφική. Τα έβαλα κάτω και αυτό που με βόλευε τελικά ήταν το Κ770i της SE. Ευτυχώς δηλαδή που δε βιάστηκα να πάρω το αμέσως προηγούμενο που σκεφτόμουν, το K800 γιατί αυτό που τελικά απόκτησα έχει πιο πολλές ευκολίες σε πιο μικρό μέγεθος. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι έχει πολύ καλό browser και προγραμματάκι για email, τα οποία και ρύθμισα εύκολα αφού είχα το wirelles internet easy της cosmote ενεργοποιημένο έτσι κι αλλιώς από το 2004 (και επίσης από τότε είχα να το χρησιμοποιήσω!). Τι είναι αυτό; Ένα πρόγραμμα το οποίο σου δίνει 1 μεγαμπάιτ internet μέσω GPRS και από εκεί και πέρα σου χρεώνει 1€ το μεγαμπάιτ. Σε όσους φαίνεται λίγο, το παρόν ποστ για να αναρτηθεί, μαζί με την εικόνα (χωρίς την ενημέρωση), χρειάστηκε περίπου 50 kb διακινούμενης πληροφορίας! Εντάξει, δεν πρόκειται να το κάνω συνήθεια, αλλά δυό μέρες τώρα που παίζω είμαι στα 600 kb! Κι ολόκληρη 3 μεγαπίξελ φωτογραφία να ανέβαζα, βγαίνει λίγο ακριβότερα από MMS. Θέλετε και πρακτική εφαρμογή; Ας πούμε ότι είμαι στου διαόλου τ'αμπέλια και χρειάζομαι επειγόντως μια λίστα 100 σημείων που ξέχασα. Δεν αξίζει να μπορώ να τα πάρω σε e-mail με τη μόνη συσκευή που θα έχω σίγουρα μαζί μου; Το μόνο κακό είναι ότι η ενσωματωμένη εφαρμογή του κινητού για να κάνει post στο blogger, δε μπορεί (ή δεν το βρήκα) να κάνει ανάρτηση σε ήδη υπάρχων blog. Αλλά το καλό το παλουκάρι ξέρει κι άλλα παλουκάρια. Ο blogger έχει τη δυνατότητα να κάνει ανάρτηση και μέσω e-mail που πάντα αναρωτιόμουν τι χρειαζόταν! Et voila! Άσε που με αυτό τον τρόπο μπορώ να κάνω και ανάρτηση με μόνο κείμενο. Το οποίο τι σημαίνει; Ότι όπου και να πάω, αν θελήσω δε γλυτώνετε πλέον από εμένα! Μόνο μην περιμένετε μεγάλης ανάλυσης φωτογραφίες (χεχε, οι γερμανοί είναι φίλοι μας!)
Τα σχόλια έτσι κι αλλιώς έρχονται με mail... Τι ωραίοι καιροί! Μπορείς πλέον να κάνεις τα πάντα με ένα ΜΙΚΡΟ και ΑΠΛΟ μηχάνημα με ΚΟΥΜΠΑΚΙΑ στην κωλοτσέπη. Τα κεφαλαία είναι για όσους πάνε να μου την πούνε για τα pocketPC και το iPhone! Το ξερω ότι γινότανε και πριν, αλλιώς τι το ήθελα το gprs το 2004. Τώρα, αν βρω τρόπο να απενεργοποιήσω και το τηλέφωνο ώστε να μη με ζαλίζουνε...

Χαμηλ Μπατάρ

Μια που απ' ότι είδα με τα αθλητικά η συμμετοχή του κοινού έπιασε πάτο, γυρνάμε στα πατροπαράδοτα. Κατηγορία σκίτσα λοιπόν με δύο νέα σχέδια από το σημερινό μάθημα. Εδώ να βάλω μία άνω τελεία (βοσκέ, με τι keystroke βάζω άνω τελεία;) και να πω σε όσους ενδιαφέρονται ότι τα μαθήματα του εργαστηρίου σκιτσογραφίας και κόμιξ για τους ενηλίκους είναι κάθε Πέμπτη στις πέντε το απόγευμα στο Μύλο του Ματσόπουλου στα Τρίκαλα. Όσοι ενδιαφέρονται είναι ευπρόσδεκτοι, καλό θα είναι δε να πιάνει λίγο το χέρι τους και να είναι αποφασισμένοι (κυρίως το δεύτερο), διότι απ' ότι έχω δει το αντικείμενο έχει τρομάξει όχι και λίγους. Λεοφωρεία από τη Θεσσαλονίκη δε βάζουμε, αλλά μια που από πέρυσι μέχρι τώρα με ρωτήσανε τρεις από εκεί, μπορείτε να έρχεστε όλοι μαζί, χεχε! Αν τυχόν έχετε παιδί που σας ζωγραφίζει στους τοίχους και τους καναπέδες και προσπαθείτε να βρείτε καναδυο ώρες για να προλάβετε να τα καθαρίσετε, μπορείτε να μας το φέρετε κάθε Τρίτη στις τέσσερις το απόγευμα (δεν παίρνω κι όρκο για την ώρα) στο παιδικό τμήμα. Ίδιος δάσκαλος, μικρότερος μέσος όρος ύψους στο τμήμα. Σήμερα λοιπόν, εμείς οι δευτεροετείς (τσσσ) ξεκινήσαμε να κάνουμε τα βασικά του κόμιξ, δηλαδή πως να σκηνοθετούμε μια σκηνή και πως να τοποθετούμε τους διαλόγους των ηρώων μας. Αυτά πιστεύω θα μας απασχολήσουν το μεγαλύτερο μέρος της φετινής χρονιάς και μπορεί αυτό να βγει και σε καλό για το blog μια που ένα στριπάκι θα είναι ότι πρέπει για εξάσκηση (δεν είναι δέσμευση, είναι ελπίδα). Σαν προγεύση, τα πρώτα σκίτσα με διάλογο που δημοσιεύω σήμερα είναι από τις ασκήσεις που κάναμε το απόγευμα. Εγώ, ως συνήθως, τέντωσα το θέμα μας για να καλύψει την βαθύτερη ανάγκη μου να υπάρχει πάντοτε κάτι αστείο (ή γελοίο) στα σχέδια μου. Στο κάτω, η κεντρική ιδέα της μπαταρίας, προήλθε από το σημερινό πάθημα μέλους του εργαστηρίου. Επίσης οποιαδήποτε ομοιότητα του περιπτερά με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις, είναι καθαρά συμπτωματική!

Rock you like a hurricane!

Όσοι έκαναν το λάθος να διαβάσουν και το προηγούμενο post, θα ξέρουν ότι το Σαββατοκύριακο το πέρασα στην Αθήνα. Στην πορεία μπορεί να μην πήγα, αλλά πήγα στον αγώνα της εθνικής με τη Μάλτα. Μιλάμε για τρομερή κωλοφαρδία στην επιλογή αγώνα, μια που αν δεν κάνω λάθος (βαρέθηκα να το ψάξω) το 5-0 πρέπει να ήταν το μεγαλύτερο σκορ με το οποίο έχει κερδίσει η εθνική μας αγώνα μέχρι σήμερα. Επίσης είμασταν τυχεροί και με τη βροχή, διότι παρόλο που έβρεχε καταρακτωδώς από το πρωί, την ώρα που πηγαίναμε στο γήπεδο ήταν στεγνά. Κάπου πριν το δεύτερο ημίχρονο βέβαια άρχισε να ρίχνει πάλι κάτι πόδια από σκαμπό (λίγο μικρότερα από τα καρεκλοπόδαρα), αλλά βρισκόμασταν ήδη κάτω από τη θαλπωρή του στεγάστρου Καλατράβα, αυτού του εκπληκτικό επιτεύγματος του σύγχρονου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Το οποίο όμως είχε ένα τόσο δα μικρό ελάττωμα, να, έμπαζε από καναδυό μεριές! Εκτός του ότι δεν καλύπτει όλο το γήπεδο, στα πάνω διαζώματα ο αέρας έφερνε της βροχής τις στάλες στην πλάτη και επιπλέον έσταζε και από πάνω... Γενικά χάρηκα που τα λεφτά τα οποία θα ξεπληρώσουν κάποτε τα εγγόνια μας έπιασαν τόπο. Στο αγωνιστικό μέρος, η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική και όσο περνούσε η ώρα γινόταν και καλύτερη. Το γήπεδο είχε αρκετό κόσμο ο οποίος μετά το πρώτο τέταρτο που δεν είχε και πολύ όρεξη η ομάδα, αποζημιώθηκε κατόπιν με ένα τσουβάλι γκολ. Μέχρι και οι μαλτέζοι που ήταν στο γήπεδο δείχνανε να το φχαριστιούνται παρά το βαρύ σκορ. Το καλό ήταν ότι είχα μαζί μου τα ακουστικά του κινητού και άκουγα την αναμετάδοση του αγώνα στο ραδιόφωνο. Μεγαλεία. Το βιντεάκι πάνω είναι από τη φωτογραφική και είναι το πρώτο που ανέβασα στο youtube. Από την ώρα που έκανε και από το πόσο χρειάστηκε για να ανανεώσει το preview, φάνηκε ότι είχα δίκιο που βαρίομουν να το κάνω μέχρι σήμερα :-P
Ακολουθούν μερικά στιγμιότυπα.

Φωτογραφία μετά το πρώτο γκολ της ομάδας.

Η προστασία του στεγάστρου Καλατράβα από τη βροχή. Δεν είναι μουσουλμάνες με μπούρκες, ούτε οπαδοί του Ηρακλή (γριές). Είναι ΑΕΚτζήδες που σύμφωνα με πληροφορίες όμως, την επομένη βρεθήκαν σε λάθος γήπεδο (το σωστό λάθος όμως!)

Ο κλασσικός πλέον πανηγυρισμός της εθνικής μετά τη νίκη.

Τοπογράφοι μετά τη λήξη του αγώνα σε αναμνηστικό πλάνο.

Νοβέμπερ ρέιν...

Η αρχική μου σκέψη να γράψω ένα κείμενο περί επαιτών, έδωσε τη θέση της στην αναρχική μου σκέψη να γράψω περί επετείων... Και μια που έχουμε την επέτειο του πολυτεχνείου σήμερα, έ ας γράψω γι' αυτή. Η 17η Νοέμβρη λοιπόν είναι μια πολύ μεγάλη γιορτή των τεθωρακισμένων. Σαν σήμερα πέρασε ο πρώτος μαυροσκούφης στο πολυτεχνείο χωρίς εξετάσεις και προφανώς η στενή αυτή σχέση που απέκτησε το συγκεκριμένο ίδρυμα με το συγκεκριμένο όπλο ήταν αυτό που ώθησε τη μαμά πατρίδα να στείλει εμένα, ένα αγνό τέκνο του πολυτεχνείου, να υπηρετήσω τη θητεία μου στο ανόργανο ιππικό - προφανώς για να τους τιμωρήσει! Η επέτειος θα εορταστεί και φέτος όπως και κάθε χρόνο με λαμπρότητα, λίγο πιο κάτω από τη Στουρνάρη όπου εκατοντάδες νέων θα διαλέγουν με τι PC θα δώσουν, πιστοί στα ιδανικά των προγόνων τους, τις δικές τους μάχες στο world of warcraft. Αρχικά, δεκάδες νέοι με πρόσωπα ευαίσθητα στο κρύο θα συγκεντρωθούν στη γνωστή πλατεία, πάλαι ποτέ Ζωνιανά της Αθήνας, φορώντας full face σκούφους και κράνη και κρατώντας μπουκάλια με φωτίτσες σε μια προσπάθεια να μην τους παγώσουν οι μύτες. Θα ξεκινήσει εκεί η πορεία για το πάρτυ μασκέ μπροστά στις πύλες του πολυτεχνείου, όπου η μισή αστυνομίκη δύναμη της πρωτεύουσας θα τους περιμένει με κάμερες και κινητά για να καταγράψει τα γεγονότα. Έντονη να σημειώσουμε εδώ ότι είναι η δυσαρέσκεια των δημοσιογράφων και ρεπόρτερ που θεωρούν ότι θίγονται έτσι τα συντεχνιακά τους δικαιώματα. Η διοίκηση της αστυνομίας θα περιμένει μέχρι να απομακρυνθούν όλα τα παιδιά των βουλευτών, διευθυντών και γενικώς ευπόρων οικογενειών που θα παραβρεθούν στο χώρο για να κάνουν κατάθεση δοκαριών, καδρονιών, πετρών (που σκατά βρίσκουν πέτρες στην Αθήνα μπορεί να μου εξηγήσει κανένας;), αγκωναριών, οπλισμού σκυροδέματος και λοιπών οικοδομικών υλικών, και θα διατάξει κατόπιν έφοδο ώστε να προσαχθούν όσοι απερίσκεπτοι περαστικοί σκέφτηκαν να διέλθουν από την περιοχή άοπλοι και άρα εύκολα μπουζουριάσιμοι. Έτσι κι αλλιώς τα βίντεο από τις κάμερες ελέγχου της κυκλοφορίας θα βοηθήσουν στην αναγνώριση των προσώπων των κουκουλοφόρων από τα κουμπιά, τις αγκράφες και τα κορδόνια των παπουτσιών.
Αυτό λοιπόν το πανηγύρι, εγώ φέτος δεν το χάνω. Γι αυτό και θα κατέβω στην Αθήνα να δω τον αδερφό μου και τη γυναίκα του, καθώς βεβαίως και το ανήψι που μου ετοιμάζουν προσεχώς! Και βέβαια μην ξεχνάμε και τον αγώνα της εθνικής μας με τη Μάλτα τον οποίο θα παρακολουθήσω εκ των έσω το βράδυ, στεγνός θέλω να ελπίζω και ο οποίος θα είναι πανηγυρικού χαρακτήρα. Πανηγυρικού χαρακτήρα ελπίζω να μη σημαίνει ότι οι διεθνείς μας θα παίξουν για τα πανηγύρια μια που έχουν ήδη προκριθεί, αλλά ότι θα πανηγυρίσουμε μια καλή εμφάνιση. Αυτά από εμένα, τα λέμε από Δευτέρα, καλή αντάμωση...

Ξαναμανά

Η αυθεντική εκτέλεση αυτή τη φορά! Έ ρε τι βρίσκεις στην βικιπίντια και το γιουτιούμπ! Τσόντες γυρισμένες πριν γεννηθείς!

Λέρα στο δεξί

Αν δεν παινέψεις τον τόπο σου, θα πέσει (από το ρολόι) να σε πλακώσει. Τρελό προμόσιον για τη βέρα στο ζερβί; Αν ήξερα και ποιός είχε πετάξει ποιόν... Πάντως από τότε που ξεκίνησε η σειρά, όποιος (ή πιο σωστά όποια) και να ερχότανε πρώτη φορά στα Τρίκαλα, που είναι το ρολόι ρωτούσε! Και που να μη φαινόταν από όλη την πόλη δηλαδής! Σκίτσο ταχύ και πρόχειρο. Η καλύτερη μου!

Μανά^2

Το διαχρονικά καλύτερο σκετσάκι του μάπετ σόου!

Ο διαχρονικά καλύτερος καλλιτέχνης του μάπετ σόου... εναντίον του Χάρυ Μπελαφόντε

5 λεπτά διαλείμμα

Ηρακλής εναντίον Στυμφαλίδων

Χα, είδες εάν έχεις όρεξη και χρόνο; Επιτέλους σήμερα πρόλαβα κι εγώ μία φορά την επικαιρότητα με μια γελοιογραφία σχετικά με τη νίκη του Ηρακλή επί της ΑΕΚ. Επειδή τώρα θα κάτσω να τη βάψω και δεν ξέρω πόση ώρα θα μου πάρει, τη βάζω ασπρόμαυρη για να προλάβω το πιεστήριο!

Ενημέρωση κάπου 3 τέταρτα αργότερα: Το έβαψα και το αφιερώνω στο φίλο και συνεργάτη μου τον Γιάννη. Δε σας χάλασε! Για το χρόνο, ας είναι καλά το πιστό μου tablet το οποίο δυστυχώς δεν έχει drivers για Linux, οπότε άφησα το Ubuntu και γύρισα στα XP για να το βάψω (αυτή η λεπτομέρεια άντε να ένοιαζε τέσσερις αναγνώστες, το πολύ πέντε, οι υπόλοιποι σκασίλα σας, ξέρω)... Αφήνω και την αρχική εκδοχή, επειδή πάντα μου αρέσει η άγρια ομορφιά του ασπρόμαυρου σκίτσου!

Ανασκαφές στο αρχείο #1

Καθώς πλησιάζει ο καιρός για να ξαναρχίσουν τα μαθήματα στο εργαστήρι σκίτσου και κόμικς, αρχίζω κι εγώ την προθέρμανση. Χθες έψαχνα στο φάκελο από τα περσινά μαθήματα και βρήκα κάποια από τα σκίτσα που έφτιαχνα τη χρονιά που μας πέρασε. Τα καλύτερα από αυτά τα πέρασα στον υπολογιστή για να τα έχω στο αρχείο μου. Βέβαια τα πιο πολλά είναι μισά ή απλά πειράματα αλλά αυτό που μου άρεσε είναι ότι ξαναβλέποντας τα μετά από τόσο καιρό μου φανήκανε ικανοποιητικά. Πάρτε μια πρώτη γεύση και θα βάλω κι άλλα...

Αυτά είναι... fair play!

Χειραψία. Αυτό είναι πιο πολύ ζωγραφική.

Αυτός θα μπορούσε να ήμουν έγώ όταν έμαθα την μετάθεση μου στην Αγία Παρασκευή Λέσβου. :-(

Γελειογραφία. Πόσο βγαλμένο από τη ζωή μπορεί να είναι; Πόσο;

Μικροσκοπικό, μελανωμένο σκιτσάκι. Μοντέρνος βοσκός παίζει με το PSP του. eeVoske, σου το χαρίζω να το κρατήσεις για avatar!

Διάλογοι

Μονόπρακτο.

Σκηνή πρώτη (duh!)

Χαρακτήρες:
Γυναίκα 1, στο σαλόνι. Άνδρας 1 στο τηλέφωνο, μιλάει με τη γυναίκα 2.

Η γυναίκα 1 πρόκειται να συναντηθεί λίαν προσεχώς με τη γυναίκα 2.

Γυναίκα 1 (φωνή από το σαλόνι) : Ρώτα την αν θα είναι η Κέλλυ!

Ανδρας : Θα είναι η Κέλλυ;

Γυναίκα 2 (από τηλεφώνου) : Πες της δεν ήταν να είναι γιατί έχει δουλειά, αλλά είπε ότι μπορεί και να περάσει αν προλάβει να τελειώσει, αλλά θα έρθει αργότερα, δε θα είναι στην αρχή. Και να προλάβει να έρθει δηλαδή δε θα μπορέσει να κάτσει πολύ, αλλά μπορεί να περάσει να πει ένα γειά, αλλά και πάλι δεν ήταν σίγουρη, δε ξέρει αν θα προλάβει...

Ανδρας (μεγαλοφώνος προς τη γυναίκα 1) : ΝΑΙ!

Αυλαία

(οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις, δεν παίρνουμε και όρκο ότι είναι καθαρά συμπτωματική)

Σεισμός στο Μπερναμπέου

Τι ομάδα! Μετά από το σημερινό παιχνίδι, δε νομίζω ότι μπορεί να πει κανείς τίποτα για το φετινό Ολυμπιακό. Τι είδανε σήμερα τα ωραία καφέ ματάκια μου; Ποιός θα περίμενε από ελληνική ομάδα να παίζει στην έδρα της Ρεάλ, να βρίσκεται πίσω με το καλημέρα σας, να ισοφαρίζει, να μένει με 10 παίκτες, να προηγηθεί και να κρατάει στα χέρια του το παιχνίδι μέχρι το τελευταίο λεπτό ακόμα και όταν δικαιολογημένα (λόγω κούρασης και όχι λόγω αντιπάλου) έμεινε πίσω στο σκορ. Και όλα αυτά με την Ρεάλ να λαμβάνει μια μικρή "ώθηση" λόγω έδρας ίσως ή status σε όλο τον αγώνα. Τι να πρωτοσχολιάσω; Δε λέω τίποτα, αφήνω τα αθλητικά site να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι περήφανος για την ομάδα μου που δε φοβήθηκε ούτε την ομάδα, ούτε την έδρα, ούτε το αριθμητικό μειονέκτημα και που μέχρι και το τελευταίο λεπτό μπορούσε να πάρει πίσω τον ένα από τους τρεις πόντους που της ανήκανε με βάση την εμφάνιση της, αν δεν έκανε την επέμβαση του αγώνα ο Κασίγιας... Ραντεβού στην Αθήνα τώρα αν και πιστεύω ότι εκεί θα είναι πιο δύσκολος αντίπαλος η Ρεάλ. Από την άλλη όμως, το ίδιο και ο Ολυμπιακός! Ας παίζουνε έτσι και ας χάνουνε... Όλα τα λεφτά η γκριμάτσα του Τζώρτζεβιτς στη φάση της κάρτας του.

Σεισμός στο μπάνιο

Απλό λιτό και γρήγορο, έγινε κατά παραγγελιά του Νoumerobis λίγο πριν την έξοδο με το τρελό ξαδερφομάνι!

Τι είδε ο παπαράτσι*

Τροχόσπιτο (νέου τύπου) στην εθνική οδό

Προποτζίδικο (παλαιού τύπου) στα Ζαβλάνια

Οικοπεδούχοι αυτονομιστές, γράφουν συνθήματα στους τοίχους.
Φοίνιξ, όχι Αριζόνα, Θεσσαλονίκη

*το "παπαράτσι", άσχετα με το τι πιστεύεται, είναι αμιγώς κρητική λέξη και σημαίνει παπαράκι...

Που είναι η μπάλα; Οεο;

Ότι σα λαός έχουμε χάσει τη μπάλα εδώ και χρόνια, είναι γνωστό. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι τελευταία έχουμε χάσει το γήπεδο, τα τέρματα, τις κερκίδες, τα εκδοτήρια των εισητηρίων και τον τύπο απ' έξω που πουλάει τα φιλεζόλ για να μην αρπάξει συνάχι ο κώλος μας! Πότε θα μας φύγουνε τα κόμπλεξ και θα καταλάβουμε πια τη θέση μας σε οποιαδήποτε εκδήλωση, σαν άτομα, θεσμοί, χώρα; Γαμώτο, πολύ άγρια το ξεκίνησα το ποστ, δεν ταιριάζει με τη διάθεση μου, δεν είμαι τσατισμένος, πλάκα σπάω. Πάμε πάλι. Για αρχή να σας πω ότι τόσες μέρες που δεν έγραφα, δεν ήταν για κανένα συγκεκριμένο λόγο, απλώς δεν ένιωθα ότι είχα να πω κάτι σημαντικό. Τώρα θα μου πεις, τι σημαντικό έχω γράψει παλιότερα; Ε, τίποτα, αλλά μάλλον είχα ανάγκη ένα διαλειματάκι από το blogging, αν γράφεις πειθαναγκαστικά στο τέλος δεν είναι ευχαρίστηση αλλά αγγαρεία. Σήμερα που έχω όρεξη όμως, χεχε, θα τους κράξω όλους μαζί! Με τι να αρχίσω; Ας αρχίσω με την εθνική. Πολύ ωραίος αγώνας, μπράβο στα παιδιά που παίξανε όλοι σοβαρά και πήρανε αυτή τη σημαντική νίκη επί της Τουρκίας. Το έλεγα για πλάκα, αλλά αυτή η γενικότερη άνοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου σε εθνικό και συλογικό επίπεδο ίσως τελικά στ'αλήθεια να είναι αποτέλεσμα της κληρονομιάς του γιούρο. Δε μπορεί, αν είσαι πρωταθλητής στο τέλος αναγκάζεσαι να το πιστέψεις κι εσύ. Όλοι παίξανε σοβαρά, ακόμη και το παιδί με το τικ στο κεφάλι (αυτό ντε, που περπατάει και κάνει κεφαλιές όπως στο double dragon, μπας και του έρθει καμιά μπάλα στο κεφάλι). Μπράβο λοιπόν στα ΚΑΠΗ, τους τελειωμένους και τον άχρηστο προπονητή μας, όπως τους λέγανε μερικοί λίγους αγώνες πριν, που καταφέρανε να δείξουνε τέτοιο πρόσωπο απέναντι στη στριμωγμένη στη γωνία και άρα επικίνδυνη (θεωρητικά) Τουρκία. Το εκπληκτικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που τους κατηγορούσαν, έσπευσαν χθες να βγάλουν πρωτοσέλιδα με τίτλους παρμένους από την ιστορία και τη φαντασία του έθνους, όπως "Τόσο τον έχει ο Αμανατίδης", "Οθωμανικό δίκαιο", "Η Πόλις εάλω, βάλτε κι άλλο, βάλτε κι άλλο", "Έτσι, έτσι Βεντούζα" (το τελευταίο είναι πραγματικός τίτλος!!!). Για σιγά ρε παιδιά, κατουρήστε και λίγο. Τα αυθόρμητα πρόστυχα συνθήματα του πλήθους τα καταλαβαίνω, αλλά σκεφτείτε λίγο τι γράφετε ρε παλληκάρια. Τέτοια διαβάζει ο κόσμος και μετά πάει στο γήπεδο να δει αγώνα και βρίζει όλη την ώρα τον αντίπαλο. Ποιοί, εμείς οι ευρωπαίοι. Μπορεί να κερδίσαμε χθες τον αγώνα, αλλά οι "τριτοκοσμικοί" τούρκοι κερδίσαν στην κερκίδα. Κύριοι, όχι κανίβαλοι σαν κάτι γείτονες τους... Παιδιά, αν ήτανε να πάμε να τους γαμήσουμε, θα στέλναμε τον Γκουσγκούνη, όχι τον Καραγκούνη. Κατά τ'άλλα όπως λέει και το SportDay, o Σάββας ήδη έχει ξεκινήσει για την Ελβετία και έχει παραγγείλει και καφέ. Αυτά με το ποδόσφαιρο, ήθελα να πω κάτι και για μια συζήτηση που άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο σχετικά με τις παρελάσεις, αλλά άστο για αργότερα. Έχουμε καιρό μέχρι τις 28 :-P

Το σκίτσο πιο πάνω είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη από την καθημερινή. Το είδα σήμερα σε τοπική εφημερίδα των Τρικάλων που έχει τη συνήθεια να "δανείζεται" σκίτσα από άλλες εφημερίδες χωρίς καν να αναφέρει τους δημιουργούς. Δεν πειράζει, με λίγο ψάξιμο στο αρχείο της εφημερίδας το βρήκα και η παραπομπή οδηγεί εκεί. Πάντως που βαδίζουμε, το να λές ότι η πολιτική έχει καταντήσει σαν το ποδόσφαιρο κάποτε ήταν απαξιωτικό για την πολιτική, αλλά πλέον προσβάλει το ποδόσφαιρο.

Υ.Γ. Α, δείτε και αυτό: επίθεση στην ΕΠΟ, Τσοχλανάκια!

Ώπα ρε...

Πόσο καιρό έχω να ανεβάσω κανένα σκιτσάκι; Αρκετό θα έλεγα. Μη νομίζετε ότι τα παράτησα, αλλά χωρίς τον καταλύτη του εργαστηρίου σκιτσογραφίας, τρώνε άλλα πράγματα τον ελεύθερο χρόνο μου. Το πιο πάνω σχέδιο αποτελεί τμήμα μια φιλόδοξης προσπάθειας να κάνω ένα μικρό κόμικ, η οποία προσπάθεια έμεινε σε δυό τρία καρέ από το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν θα το τελειώσω ποτέ αλλά μια που έκανα ανασκόπηση στα περιεχόμενα του δίσκου και το βρήκα, πάρτε το!

Απαπα, άγρια πράματα!

Πωπω, τρίχα και κακό!

Επιτέλους

Ο τίτλος είναι διφορούμενος επίτηδες. Η πεζή καθημερινή του διάσταση είναι ότι ο Καλυβάτσης έφτιαξε επιτέλους τα τηλέφωνα του mitsakou και μπορώ να υπεξαιρώ άνετα την περίσσεια εύρους ζώνης του. Η καβαλημένη του διάσταση είναι ότι επιτέλους μετά από τόσο καιρό ο Ολυμπιακός πέτυχε το γαμημένο το διπλό και με τι τρόπο! Ο αγώνας πιστεύω θα συμφωνούν όλοι ήταν πολύ καλός. Ο Ολυμπιακός έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν παίζει σαν ομάδα και προσπαθεί να βάλει πάνω από ένα γκολ, η Βέρντερ απέδειξε ότι έχει για πρότυπο τον Ολυμπιακό όταν τον πιάνουν τα υπαρξιακά του και βρεθήκαμε πλάκα πλάκα πρώτοι στον όμιλο. Ο σερ Τάκης μετά το γκολ της ισοφάρισης το οποίο ήρθε αμέσως μετά την αλλαγή του Κοβάσεβιτς, πανηγύρισε έξαλα σκίζοντας την εφημερίδα με τις μικρές αγγελίες που διάβαζε μέχρι εκείνη την ώρα. Όλοι παίξανε καλά, ο Νικοπολίδης προφανώς είχε φάει τη μερέντα του και όλα πήγανε πρίμα... Επιτέλους να βγούμε και μια Τετάρτη με όρεξη στην κενωνία :-) Αυτά από μένα, πάω για νάνι αύριο έχει εκδρομή!

Φιλαράααακ', έχεις ένα μεγαμπίτ;

Το ίντερνετ σαν αγαθό, κατατάσεται στην ίδια κατηγορία με την τηλεόραση, το κινητό και τα υπόλοιπα σύγχρονα χρονοβόρα (κυριολεκτικά) επιτεύγματα από την άποψη ότι αν δεν το έχεις δε σε πειράζει, αλλά αν το συνηθίσεις, μετά παθαίνεις στέρηση. Τουλάχιστον με την τηλεόραση δεν έχω εξάρτηση, αλλά το ίντερνετ μου αρέσει. Πολύ τζάνκι σου μιλάω. Κι έτσι έχω παραμελήσει και το ευγενές άθλημα της βλογκοποστίασης πάνω που είχα αρχίσει να έχω καλές επιδόσεις. Αν δε μπορείς να γράψεις από το σπίτι με την ησυχία σου, τι να γράψεις στο γραφείο, όταν και όποτε κάτσεις, με τα τηλέφωνα να βαράνε και κόσμο να μπαινοβγαίνει; Αλλά τι να κάνεις ο προσωρινός παροχός μου έχει πρόβλημα με το τηλεφωνικό του σύστημα οπότε μας έμεινε το γρήγορο ασύρματο δίκτυο αμανάτι. Πάνω που έβαλα και αυτή την τόσο όμορφη και δυνατή κεραία που βλέπετε στη φωτογραφία και πέτυχα διπλασιασμό του σήματος. Όλη η μαγκιά είναι στην καφεΐνη. Αν δοκιμάσετε με κουτί από ντεκαφεϊνέ δε γίνεται τίποτα. Ε, και μη μου πει κανείς ότι αντέχει πλέον να μπει με dial-up! Κι είχα τόσες δημιουργικές ιδέες... Θα αρχίσω να τα γράφω σε μπλοκάκι μου φαίνεται. Ή θα μεταφιεστώ σε ηλεκτρολόγο (σε στυλ κλειδαράς του Καλυβάτση) και θα πάω να το φτιάξω. Χμμμ....

Αγαπητό μου ημερολόγιο

Τί έγραφα προχθές; Για το χαμένο ημερολόγιο από την αποστολή στο νησί του Κλαπανάρα. Μετά από ανασκαφές που έκανα στα αρχεία μου, ανακάλυψα το ιερό αυτό κειμήλιο γραμμένο σε τετράδιον "ANSON" μπλε 40 φύλλων με γραμμές και απλά περιθώρια. Δεν είναι πολύ μεγάλο σε μήκος αφού από τις 2 βδομάδες στο νησί περιγράφει μόνο πέντε μέρες, αλλά πιστέψτε με, φτάνουν! Διαβάζοντας το ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι από τότε που έγραφα τις γραμμές αυτές έχουν περάσει 10 χρόνια γεμάτα! Ο συγγραφέας τους δεν ήμουν εγώ, αλλά ένας τύπος 22 χρονών. Ευτυχώς η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη, το ίδιο νούμερο που είμαι τώρα ήμουν και τότε, απλώς τότε δεν χρειαζόταν να το κρύβω όσο τώρα. Τότε βέβαια δε σκεφτόμουν ότι θα τα διαβάζω κάποτε στο μέλλον και θα γελάω. Απλώς είχα όρεξη να πω αυτά που σκεφτόμουν σε κάποιον, τα άλλα δύο γομάρια ο Βένος με το Διονύση κοιμότανε και κινητά δεν είχαμε (τι καλά!). Δεν τους αδικώ βέβαια, ήταν αρκετά κουραστικά αλλά τουλάχιστον το μόνο που είχε η διπλωματική μας ήτανε χαμαλίκι, μετά τη δώσαμε και την παραδώσαμε με το πάσο μας. Ακόμη θυμάμαι το διάλογο με τον καθηγητή μας τον υπέρτατο Τοκ, όταν τον ρώτησα "Τι θα γίνει με αυτή τη διπλωματική δε θα την παραδώσουμε κάποτε;" και μου λέει "Για να την παρουσιάσετε πρέπει κάποιος από εσάς να ορκίζεται". "Ε καλά" του λέω, "μα την Παναγία, θα την παρουσιάσουμε"! Και ορίστε η βασική αξία του ημερολογίου, ξυπνάει αναμνήσεις. Επίσης το συγκεκριμένο δείχνει και κάποια διαχρονικά πράγματα για τον υποφαινόμενο (αυτό είναι μια σκάλα κάτω από το φαινόμενο νομίζω). Πρώτα απ' όλα ότι γράφω με ορνιθοσκαλίσματα. Δεύτερον ότι είμαι αθυρόστομος. Τρίτον ότι μιλάω με υπονοούμενα. Τέταρτον ότι είμαι πειραχτήρι. Και πέμπτον ότι μου αρέσει να μοιράζομαι τις πιο πάνω ιδιότητες με άλλους. Αυτή δεν είναι και η κεντρική ιδέα στα blogs; Ε, πιο κάτω σας έχω απόσπασμα από το αρχαίο αυτό (b)log γραμμένο σε χαρτί με στυλό και δύο αναγνώστες για να δείτε τι προϊστορικός blogger που είμαι. Αν και πλάκα πλάκα και το πρώτο post που έχω εδώ, χρονολογείται από το 2003, τη χρονιά που πήρε τον blogger η google! Μήπως να αρχίσω να στέλνω το βιογραφικό μου σε μουσεία; Για ραδιοχρονολόγηση! :-P

Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα, εντελώς τυχαία σχετικό με το θέμα. Ημερομηνία 25 Ιουλίου 1997...

Veno Vidi Mintsi

Γάμος Βένου, δύο βδομάδες πριν. Ήθελα να τα γράψω νωρίτερα, αλλά δεν είχα ιντερνέτι. Ελπίζω να αντισταθμίζω την καθυστέρηση με το μήκος! Φοράω την κουκουλιτσα μου και αρχίζω την ιστορία μου. Εδώ θα τα πούμε όλα. Πρίν 10 χρόνια και κάτι ψιλά, λίγο καιρό πριν σαλπάρουμε για να κάνουμε τη διπλωματική μας στη Σκιάθο μαζί με το Βένο και το Διονύση, ο ψηλός ο οποίος είναι και το τιμώμενο πρόσωπο της ιστορίας μας, τα έφτιαξε με την Κική. Από την πρώτη στιγμή το είχαμε καταλάβει ότι του την είχε βαρέσει κατακούτελα, αλλά δεν είχαμε καταλάβει τότε πόσο! Τα βράδια που ξαπλώναμε τα κουρασμένα μας κορμάκια να κοιμηθούμε ακούγαμε τη σπαρακτική φωνή του Βένου στο ρόλο της μάνας που ψάχνει το μωρό της (στο ρόλο του μωρού η Κική). Αυτά όλα είναι αλήθεια και μάρτυς μου το ημερολόγιο που κρατούσα τα βράδυα πριν κοιμηθώ. Αν το βρώ δηλαδή που το έχω καταχωνιάσει. Τι νομίζατε, τώρα με έπιασε και κρατάω blog; Είχα και αναλογικό log πιο πριν. Γράφει και για τον Καραμουχτάρη και το φάντασμα του Κλαπανάρα και όλα. Τέλος πάντων εκεί που καταλάβαμε ότι σοβαρεύουν τα πράγματα ήταν στην επόμενη εκδρομή που πήγαμε με τη σχολή στη Μύκονο. Η μεγάλη των τοπογράφων σχολή είχε μια παράδοση να απονέμει όσκαρ σε μια υπέρλαμπρη τελετή στο τέλος κάθε εκδρομής στα άτομα τα οποία με τις πράξεις τους ξεχώρισαν κατά την παραμονή στην περιοχή της εκπαιδευτικής μας εκδρομής (κυρίως Μύκονο και Σαντορίνη δηλαδή). Με άλλα λόγια στα μεγαλύτερα νούμερα. Περιτό να σας πω ότι έχω σαρώσει με 3 (ή 4;) προσωπικά, 1 κοινό με άλλους 5 και στην τελευταία εκδρομή της καριέρας μου τα παρουσίασα κιόλας (έχω και βίντεο). Στην εκδρομή του θέματος λοιπόν, ανεβαίνει ο ψηλός (2 μέτρα ακριβώς με σαγιονάρα ξώφτερνη) στο τραπέζι της επιτροπής να παραλάβει το όσκαρ του και φωνάζει "Ευχαριστώ πολύ και θέλω να δηλώσω ότι ΑΓΑΠΑΩ ΤΗΝ ΚΙΚΗ!". Όλοι χειροκροτούσανε, εμείς τον μουτζώναμε, φοβερή ατμόσφαιρα. Μετά ανέβηκα εγώ, ευχαρίστησα τον Τζόνι Γουόκερ, τον Τζάκ Ντάνιελς και το Χοσέ Κουέρβο που με βοήθησαν να φτάσω εκεί που είμαι σήμερα και έπειτα ανέβηκε ο Καναράς και απήγγειλε τον "Δεκαπενταύγουστο" από την ποιητική συλογή "Παπαρουνομαζέματα" και μας αποτελείωσε. Όσοι δεν ξέρουν το συγκεκριμένο ποίημα μπορούν να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό, αν το βαθμολογούσαμε στην κλίμακα του Πρίτσαρντ θα αυτοκτονούσε η κλίμακα. Αυτά να τα βλέπεις Κική όταν γυρίσετε από το Μαυρακάκιο και να ξέρεις πόσο βαθιά είναι τα αισθήματα του ψηλού αγοριού. Επίσης επειδή αυτή η σχέση έχει εκτός από βάθος αισθημάτων και βάθος χρόνου, η Κική τυχαίνει να είναι η μόνη από τις γυναίκες των παλιών συμφοιτητών μου που πρόλαβα να γνωριστώ καλά από τότε που ήμουν φοιτητής. Είδες ψηλέ για να είσαι αισθηματίας; Επειδή συγκινήθηκε το πληκτρολόγιο μου, περνάω στο πλούσιο φωτορεπορτάζ από το ιβέντ. Παιδιά, να ζήσετε, σας αγαπάω πολύ!

Ο ψηλός γαμπρός. Αυτό για αρκετά χρόνια αποτελούσε ανέκδοτο. Από την άλλη πάλι για αρκετά χρόνια το ίδιο ίσχυε και για το αλβανός τουρίστας.

Ποιό είναι το κύριο προϊόν των γάμων; Τα κουτσούβελα! Εδώ βλέπετε τον Δημήτρη, περσινό γαμπρό για τον οποίο φτάσαμε στα σύνορα, αγκαλιά με εκκολαπτόμενο θηλυκό νίντζα.

Δημήτρης - Βένος - Σταύρος. Βασικός πυρήνας σε όλες σχεδόν τις ομαδές για εργασία που είχα στη σχολή. Έτσι εξηγείται και το γιατί κρατούσανε χρόνια οι ομάδες...

Φόρης - Σταύρος - Δημήτρης. Ο Φόρης ήταν κολητός του Βένου και πλεόν και κουμπάρος του. Είχα να τον δω από πριν τελειώσω τη σχολή. Ότι και να πω είναι λίγο. Ο άνθρωπος είναι τσόντα. Απλώς παλιότερα ήταν RTL, τώρα έγινε filmnet μεταμεσονύκτιο!

Τι κάνεις όταν δεν φεύγει ο κόσμος να πάει σπίτι του και προσπαθείς να τον πείσεις;

Ο γαμπρός συνειδητοποιεί τι έκανε και παίρνει φόρα να βαρέσει το κεφάλι του στον τοίχο.

Διονύσης. Η ήρεμη δύναμη, ο κρυφός κυνηγός. Στο πλάι του το ταίρι του η Χριστιάνα.

Εδώ προσπαθώντας να απαγάγω την υπέροχη νύφη. Α ρε ψηλέ, μπουμπούκι τη γνώρισες, λουλούδι την παντρεύτηκες! Εύγε!

Οχι ότι είχα κανένα λόγο να απαγάγω τη νύφη. ;-)
Η Έλενα σε ένα χαριτωμένο ενσταντανέ...

Κική - Μαρία - Δημήτρης - Βενέδικτος - Δημήτρης - Τζούλη. Στο βάθος αριστερά ο Γιάννης.

Ένα φοβερό κολάζ. Αν είχε έρθει και ο Γιώργος που έμεινε για ιατρικούς λόγους στη Χαλκίδα, θα είχαμε επανένωση της θρυλικής ομάδας της Κριθιάς...

Είμαστε στον αέρα

Κυριολεκτικά!

Χάρη στη βοήθεια ενός access point της level one, μιας μπαλαντέζας, 5 μέτρων καλωδίου UTP, μιας σακούλας ως μέσου αδιαβροχοποίησης και φυσικά της ευγενικής παραχώρησης τμήματος του εύρους ζώνης του καλού μου φίλου και μετά από πολλά χρόνια και πάλι γείτονα mitsakou, είμαι και πάλι κοντά σας από (όχι υπό) νέα διεύθυνση και με μικρότερα διαστήματα ανάμεσα σε δύο αναρτήσεις ελπίζω! Όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστό στο mitsako λοιπόν, ο οποίος έκανε προσφάτως το χρέος του για τη διαιώνιση του είδους, αποκτώντας ένα μικρό μιτσακοκόριτσο. Να του ζήσει και από αέρος! Ας τον ζαλίσουμε όλοι μαζί να βάλει φωτογραφία της κόρης στο παρατημένο blog του!

Αντίο Colin

Πριν μερικές ημέρες έφυγε από κοντά μας άλλος ένας μεγάλος οδηγός o Colin McRae, σε δυστύχημα με ελικόπτερο παρέα με τον γιό του και άλλα δύο άτομα. Σε όλους όσους αρέσει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι σίγουρο ότι θα λείψει, όποια ομάδα και οδηγό και να υποστηρίζουν. Το παραπάνω βίντεο το βρήκα στο youtube και είπα να το μοιραστούμε. Όσοι θέλουν να γράψουν κάτι στην οικογένεια του μπορούν να το κάνουν στην επίσημη ιστοσελίδα του εδώ.

Υ.Γ. Κι όμως, τίποτα δεν ξεπερνάει ακόμη τη λύπη τον Μάιο του '94... Κι ελπίζω να μην συμβεί κάτι στο μέλλον που να την ξεπεράσει.

Το βρακί του Φρόντο

Η ετήσια εμποροπανήγυρης των Τρικάλων ή κοινώς πανήγυρη ή πιο κοινώς ακόμη πανγύρ' είναι ένα μέρος που έχει στη μια μεριά αστυνομία που "ρυθμίζει " την κυκλοφορία και στην άλλη μετά από 1.5 χιλιόμετρο σουβλάκια, λουκάνικα, χαλβά και τη μπαλαρίνα. Όπως είπε και γνωστός φίλος που πήγε προσφάτως στην Αθήνα όταν του είπανε ότι μια κοπέλα σπουδάζει μπαλαρίνα "δηλαδή τι κάνει, γυρνάει στα πανηγύρια και φέρνει τον κόσμο γύρω γύρω;" (κουίζ: ποιός είναι;). Στο διάστημα από την είσοδο μέχρι το φαί υπάρχουν διάφοροι πάγκοι με πράγματα τα οποία κυμαίνονται από άχρηστα εώς μή χρήσιμα, από μαϊμού μέχρι γορίλα και από ζάφτηνα μέχρι κωλονοσκόπηση. Ενίοτε υπάρχουν και κάποια προϊόντα τα οποία είναι να απορείς σε ποιόν απευθύνονται. Για το παραπάνω δε σηκώνει συζήτηση, είναι σίγουρα το βρακί που φορούσε ο Φρόντο στο ταξίδι του προς τη Μόρντορ. Το αυθεντικό... (μπλιάχ!). Κατά τ'άλλα ίντερνετ ακόμη δεν έχω στο σπίτι, οπότε και το βρακί καλό είναι από το τίποτα!

Τι με πάτησε;

...σκεφτόταν οι Σλοβένοι χθές μετά τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Ας πρόσεχαν! Προγνωστικά κανείς για τον επόμενο αγώνα; Ελπίζω να παίξουμε καλύτερα. Πάντως περάσαμε το κρίσιμο σημείο από πλευράς αυτοπεπείθησης, οπότε περιμένω αν μη τι άλλο να γίνει μεγάλη μάχη σήμερα. Κατά τ'αλλα δεν ξέρω αν το έχετε προσέξυ αλλά αύριο είναι οι εκλογές. Μεγάλη μάχη και αύριο. Θα παλέψουν οι δυνάμεις της συντήρησης και της κατάψυξης. Αν πιστέψω όλα σχεδόν τα blog που διαβάζω, τα δύο μεγάλα κόμματα δε θα τα ψηφίσει κανείς συγγραφέας ιστιολογίου. Με τόσα blogs που υπάρχουν, αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι θα βγεί με πανυγηρικά το κόμμα ελλήνων κυνηγών πρώτο στη βουλή (ούτε καν αν υπάρχει ακόμη δεν ξέρω btw) ή ότι η ιδεολογία κρατάει μέχρι να περάσουμε στο παραβάν. Παρακάτω ένα φοβερό διαφημιστικό panel που μου έστειλε ανταποκριτής μου από την Αθήνα. Αν και μάλλον δεν πέτυχε, έτυχε! Έτσι λοιπόν, με τις διακοπές, τις φωτιές, τους αγώνες και τα λοιπά, αυτές ήταν από τις πιο ανώδυνες εκλογές που θυμάμαι. Από πλευράς πρηξίματος. Από τις άλλες πλευρές θα δείξει τη Δευτέρα...

14 / 9 / 1975 - 2007

14 / 9 / 1975

On the day I was born, the nurses all gathered 'round
And they gazed in wide wonder, at the joy they had found
The head nurse spoke up, and she said leave this one alone
She could tell right away, that I was bad to the bone

Τα γενέθλια συνήθως είναι μέρα εγωισμού ή αυτολύπησης, ανάλογα. Διαλέγω το πρώτο. Ψωνάρα θα μου πεις βέβαια, αλλά δεν είναι ωραία να νιώθεις badass στα 32 σου; Στο κάτω κάτω τι είναι καλύτερο να έχεις αυτογνωσία ή αυτοπεπείθηση; Κοιτάω πίσω μου όπως κάνει ο καθένας τέτοια μέρα και αυτό που μου αρέσει είναι ότι είμαι ο άνθρωπος που ήθελα να γίνω όταν ήμουν μικρός. Δεν έχει τόσο σημασία αν συμφωνούν και όλοι οι άλλοι, φτάνει που το νιώθω εγώ. Να σας ζήσω να με χαίρεστε!

Κούκου!

Για να μη ψάχνετε που χάθηκα, να σας πω εγώ. Πρώτα απ' όλα ο Σταύρος το κορμί που μεταφέρει τον Cybergoulion, το διαδυκτιακό μου είναι, μετακομίζει με αποτέλεσμα αυτό να έχει διαταράξει την πρόσβαση του στο internet κατά τις ώρες που δεν είναι στο γραφείο. Το κακό είναι ότι όταν είναι στο γραφείο πρέπει να δουλέψει για να πληρώνει την ως άνω σύνδεση και αυτό έχει διαταράξει τη σχέση του με το blog του. Κοινώς γάμησε τα. Πέρα από αυτό, την Κυριακή ήμουν στις Σέρρες στο γάμο των πολύ καλών μου φίλων Βενέδικτου (πως;) κοινώς Βένου και Κυριακής (όχι η μέρα, το κορίτσι!), κοινώς Κικής. Δε θα το περάσω αυτό το τόσο μεγάλο κοσμικό γεγονός έτσι, με μία φωτογραφία, αλλά όπως λέει και ο Μιτσάκος απ'τη Λιόταινα καλή κι η Παναγιώταινα. Περισσότερα όταν θα έχω περισσότερο ίντερνετ!