Της τρελής το πανηγύρι (Mad Max)

Εντάξει, αυτή η χώρα δεν υπάρχει. Και δεν το λέω με την χιπ έννοια της φράσης. Το λέω κυριολεκτικά. Η χώρα, δεν υπάρχει! Ή πιο σωστά, χώρα -προς το παρόν- υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι κράτος, αλλά μια φτηνή απομίμηση. Ένας απλός και βασικός κανόνας για τα όπλα: όταν βγάζεις ένα όπλο από τη θήκη, πρέπει να είσαι έτοιμος να το χρησιμοποιήσεις. Αν βγάλεις πιστόλι, είναι για να πυροβολήσεις. Αν βγάλεις μαχαίρι είναι για να σφάξεις. Αν κατεβάσεις απειλητικά το σώβρακο, είναι για να πηδήξεις. Αν επιτάσσεις εργασία, είναι για να κάνεις τη δουλειά σου, δεν είναι για να πιάσεις κουβέντα. Αν όμως δεν είσαι ικανός να κάνεις τίποτα από αυτά και σε πάρουνε χαμπάρι, τον ήπιες. Το πιστόλι πυροβολεί και προς τα πίσω, το μαχαίρι θα βρεθεί στο δικό σου το λαιμό. Και ας μην αναφέρω καν τι μπορείς να πάθεις με κατεβασμένο σώβρακο άνευ στήσης ανάμεσα σε φορτηγατζήδες. Γιατί οι φορτηγατζήδες και οι μηχανόβιοι σύμφωνα με τις συμβάσεις του χόλυγουντ είναι μερακλήδες άνθρωποι. Δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Συνεχίζεται λοιπόν η απεργία. Και εγώ κάθομαι και γράφω και ας έχουν φύγει όσοι προλάβανε για διακοπές μειώνοντας το αναγνωστικό μου κοινό, ώστε να μείνει η άποψη μου για τις επόμενες γενιές που θα κατοικήσουν αυτό τον τόπο όταν εμείς θα έχουμε αλληλοκατασπαραχθεί...

Υπερβάλω; Ποσώς! Έχουμε βάλει σκοπό να καταστραφούμε μεταξύ μας. Η κοινωνία έχει χωριστεί σε ομάδες που μισούν η μια την άλλη. Ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι έχουν καταστρέψει τη χώρα και πρέπει να πληρώσουν. Μόνο εμείς είμαστε αδικημένοι. Μόνο εμείς πληρώνουμε. Εμείς δημιουργούμε και εσείς τα ρημάζετε. ΚΑΘΗΚΙΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΜΕ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΙ! Συγγνώμη, παρασύρθηκα. Έτσι που λέτε. Πάμε από το κακό στο χειρότερο... ώπα, λάθος, αυτό το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Πάμε από το χειρότερο στο μη χειρότερα και ακόμη δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτα. Στοιχειώδη πράγματα. Ότι έχουμε κοινό εχθρό ας πούμε και πρέπει να συγκεντρώσουμε συντεταγμένα τις αντιδράσεις μας εκεί. Το "διαίρει και βασίλευε" θα έπρεπε να ήταν γραμμένο στη σημαία μας από πάντα, αλλά πλέον το βλέπεις στους δρόμους. Το βλέπεις στα ταμεία. Το βλέπεις στα περίπτερα. Όλοι μισούμε αλλήλους. Όλοι ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους άλλους να κάνουν θυσίες, αλλά ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να εξαιρεθούμε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να καταστρέψουμε ή έστω να δυσκολέψουμε τον άλλο προκειμένου να γίνει το δικό μας. Σαν κακομαθημένα πιτσιρίκια που είμαστε, χτυπάμε το πόδι κάτω και σκούζουμε μέχρι να γίνει το δικό μας. Ας πάρουμε τους φορτηγατζήδες π.χ. (και Δ.Χ.). Μπορεί να έχουν δίκιο. Μπορεί να έχουν χίλια δίκια. Αλλά να σου πω την αμαρτία μου, δε με ενδιαφέρει να μάθω. Ειδικά όταν βλέπω την αυτάρεσκη χαμογελαστή φάτσα του προέδρου να μιλάει στα κανάλια. Αυτό που ξέρω είναι κρατάνε τη χώρα όμηρο μέχρι να γίνει το δικό τους. Ο άνθρωπος που θέλει να κάνει τη δουλειά του τι φταίει; Ή ας αφήσω τον λαϊκισμο στα κανάλια και να το ρωτήσω προσωπικά. Τι σου φταίω εγώ ρε μαλάκα και θα μου πεις μην κάνεις τη δουλειά σου; Τι σου φταίω και θα μου πεις μην πας διακοπές; Τι σου φταίω και με αναγκάζεις, παρέα με τα δελτία ειδήσεων να τρέχω να βρω βενζίνη γιατί ακούσανε όλοι που μετακινούν το αυτοκίνητο κάθε Κυριακή για καφέ και πήγανε και φουλάρανε αυτοκίνητα, μηχανάκια, μπιτόνια και τεντζερέδες και άδειασαν τα πρατήρια το ίδιο απόγευμα; Θίγεσαι; Κάτσε στην άκρη του δρόμου και ψόφα. Δικαίωμα σου. Αλλά να μην αφήνεις ενναλακτική και να κυνηγάς όποιον μπαίνει στα διυλιστήρια, δεν έχεις δικαίωμα. Αλλά έλα όμως που έτσι δεν μπορείς να εκβιάσεις. Και μη μου πεις ότι η κυβέρνηση νοιάζεται για εμάς και τους επίταξε. Χέστηκε. Αλλά με τα δύο τρίτα της τιμής των καυσίμων να είναι φόροι, ε, τους νοιάζει όσο να πεις. Όχι επίταξη, όχι επιστράτευση, για σκηνάκια και βολές ήταν ικανοί να τους στείλουν. Είπα ικανοί; Λάθος λέξη. Αν ήταν ικανοί θα είχαμε βενζίνη. Γιατί όταν παίρνεις ακραία μέτρα, πρέπει να μπορείς και να τα εφαρμόσεις. Το πιστόλι και το μαχαίρι που λέγαμε. Αν σε πάρουν στο χαβαλέ τελείωσες. Σαν ανίκανος διαιτητής θα παρακολουθείς τον αγώνα και θα μοιράζεις κάρτες, αλλά θα είναι αργά. Ο έλεγχος έχει χαθεί. Προ πολλού. Και για πολύ...

Υ.Γ. Και μη μου πει κανείς, πάρε ποδήλατο. Με ποδήλατο κυκλοφορώ, βαριά με τη μηχανή. Αυτοκίνητο θα πάρω για τη δουλειά μου μόνο και από εκεί και πέρα στην ύστατη ανάγκη, κανένα γάμο και καμιά βάφτιση.