30 Ιουλ 2010

Της τρελής το πανηγύρι (Mad Max)

Εντάξει, αυτή η χώρα δεν υπάρχει. Και δεν το λέω με την χιπ έννοια της φράσης. Το λέω κυριολεκτικά. Η χώρα, δεν υπάρχει! Ή πιο σωστά, χώρα -προς το παρόν- υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι κράτος, αλλά μια φτηνή απομίμηση. Ένας απλός και βασικός κανόνας για τα όπλα: όταν βγάζεις ένα όπλο από τη θήκη, πρέπει να είσαι έτοιμος να το χρησιμοποιήσεις. Αν βγάλεις πιστόλι, είναι για να πυροβολήσεις. Αν βγάλεις μαχαίρι είναι για να σφάξεις. Αν κατεβάσεις απειλητικά το σώβρακο, είναι για να πηδήξεις. Αν επιτάσσεις εργασία, είναι για να κάνεις τη δουλειά σου, δεν είναι για να πιάσεις κουβέντα. Αν όμως δεν είσαι ικανός να κάνεις τίποτα από αυτά και σε πάρουνε χαμπάρι, τον ήπιες. Το πιστόλι πυροβολεί και προς τα πίσω, το μαχαίρι θα βρεθεί στο δικό σου το λαιμό. Και ας μην αναφέρω καν τι μπορείς να πάθεις με κατεβασμένο σώβρακο άνευ στήσης ανάμεσα σε φορτηγατζήδες. Γιατί οι φορτηγατζήδες και οι μηχανόβιοι σύμφωνα με τις συμβάσεις του χόλυγουντ είναι μερακλήδες άνθρωποι. Δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Συνεχίζεται λοιπόν η απεργία. Και εγώ κάθομαι και γράφω και ας έχουν φύγει όσοι προλάβανε για διακοπές μειώνοντας το αναγνωστικό μου κοινό, ώστε να μείνει η άποψη μου για τις επόμενες γενιές που θα κατοικήσουν αυτό τον τόπο όταν εμείς θα έχουμε αλληλοκατασπαραχθεί...


Υπερβάλω; Ποσώς! Έχουμε βάλει σκοπό να καταστραφούμε μεταξύ μας. Η κοινωνία έχει χωριστεί σε ομάδες που μισούν η μια την άλλη. Ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι έχουν καταστρέψει τη χώρα και πρέπει να πληρώσουν. Μόνο εμείς είμαστε αδικημένοι. Μόνο εμείς πληρώνουμε. Εμείς δημιουργούμε και εσείς τα ρημάζετε. ΚΑΘΗΚΙΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΜΕ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΙ! Συγγνώμη, παρασύρθηκα. Έτσι που λέτε. Πάμε από το κακό στο χειρότερο... ώπα, λάθος, αυτό το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Πάμε από το χειρότερο στο μη χειρότερα και ακόμη δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτα. Στοιχειώδη πράγματα. Ότι έχουμε κοινό εχθρό ας πούμε και πρέπει να συγκεντρώσουμε συντεταγμένα τις αντιδράσεις μας εκεί. Το "διαίρει και βασίλευε" θα έπρεπε να ήταν γραμμένο στη σημαία μας από πάντα, αλλά πλέον το βλέπεις στους δρόμους. Το βλέπεις στα ταμεία. Το βλέπεις στα περίπτερα. Όλοι μισούμε αλλήλους. Όλοι ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους άλλους να κάνουν θυσίες, αλλά ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να εξαιρεθούμε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να καταστρέψουμε ή έστω να δυσκολέψουμε τον άλλο προκειμένου να γίνει το δικό μας. Σαν κακομαθημένα πιτσιρίκια που είμαστε, χτυπάμε το πόδι κάτω και σκούζουμε μέχρι να γίνει το δικό μας. Ας πάρουμε τους φορτηγατζήδες π.χ. (και Δ.Χ.). Μπορεί να έχουν δίκιο. Μπορεί να έχουν χίλια δίκια. Αλλά να σου πω την αμαρτία μου, δε με ενδιαφέρει να μάθω. Ειδικά όταν βλέπω την αυτάρεσκη χαμογελαστή φάτσα του προέδρου να μιλάει στα κανάλια. Αυτό που ξέρω είναι κρατάνε τη χώρα όμηρο μέχρι να γίνει το δικό τους. Ο άνθρωπος που θέλει να κάνει τη δουλειά του τι φταίει; Ή ας αφήσω τον λαϊκισμο στα κανάλια και να το ρωτήσω προσωπικά. Τι σου φταίω εγώ ρε μαλάκα και θα μου πεις μην κάνεις τη δουλειά σου; Τι σου φταίω και θα μου πεις μην πας διακοπές; Τι σου φταίω και με αναγκάζεις, παρέα με τα δελτία ειδήσεων να τρέχω να βρω βενζίνη γιατί ακούσανε όλοι που μετακινούν το αυτοκίνητο κάθε Κυριακή για καφέ και πήγανε και φουλάρανε αυτοκίνητα, μηχανάκια, μπιτόνια και τεντζερέδες και άδειασαν τα πρατήρια το ίδιο απόγευμα; Θίγεσαι; Κάτσε στην άκρη του δρόμου και ψόφα. Δικαίωμα σου. Αλλά να μην αφήνεις ενναλακτική και να κυνηγάς όποιον μπαίνει στα διυλιστήρια, δεν έχεις δικαίωμα. Αλλά έλα όμως που έτσι δεν μπορείς να εκβιάσεις. Και μη μου πεις ότι η κυβέρνηση νοιάζεται για εμάς και τους επίταξε. Χέστηκε. Αλλά με τα δύο τρίτα της τιμής των καυσίμων να είναι φόροι, ε, τους νοιάζει όσο να πεις. Όχι επίταξη, όχι επιστράτευση, για σκηνάκια και βολές ήταν ικανοί να τους στείλουν. Είπα ικανοί; Λάθος λέξη. Αν ήταν ικανοί θα είχαμε βενζίνη. Γιατί όταν παίρνεις ακραία μέτρα, πρέπει να μπορείς και να τα εφαρμόσεις. Το πιστόλι και το μαχαίρι που λέγαμε. Αν σε πάρουν στο χαβαλέ τελείωσες. Σαν ανίκανος διαιτητής θα παρακολουθείς τον αγώνα και θα μοιράζεις κάρτες, αλλά θα είναι αργά. Ο έλεγχος έχει χαθεί. Προ πολλού. Και για πολύ...

Υ.Γ. Και μη μου πει κανείς, πάρε ποδήλατο. Με ποδήλατο κυκλοφορώ, βαριά με τη μηχανή. Αυτοκίνητο θα πάρω για τη δουλειά μου μόνο και από εκεί και πέρα στην ύστατη ανάγκη, κανένα γάμο και καμιά βάφτιση.

14 Ιουλ 2010

Εφ όλης της ύλης

Και έτσι περνάνε οι μέρες του καλοκαιριού. Το μουντιάλ τελείωσε, οι  βουβουζέλες σταμάτησαν και η ζωή γυρνάει στον κανονικό της ρυθμό. Κανονικό, λέμε τώρα, γίνονται διάφορα, αλλά αν δεν παρακολουθείς τηλεόραση μπορείς να είσαι τουλάχιστον ήρεμος. Και η αλήθεια είναι ότι βλέπω πολύ ηρεμία. Όχι τόσο από δουλειά που ήταν λίγο χαλαρά αυτές τις μέρες. Έτσι κι αλλιώς αυτό το έχω προσέξει κι άλλες φορές. Όταν υπάρχουν μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα τα πάντα ηρεμούν. Απόδειξη ότι αυτή τη βδομάδα έχουν αρχίσει και πάλι να χτυπάνε τα τηλέφωνα με τους παλιούς ρυθμούς. Η ηρεμία που βλέπω είναι γενική. Η πόλη έχει ψιλοαδειάσει. Δύο ενδεχόμενα υπάρχουν. Ή πήγαν διακοπές νωρίς για να τους έρθει φθηνότερα ή άρχισαν ήδη να μεταναστεύουν. Θα δείξει. Προς το παρόν έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ποδοσφαιρικό hangover και την επιστροφή στην πραγματικότητα. Δεν είναι ΔυΝαΤόν αυτό το πράγμα. Ευτυχώς έχουμε τα μεγάλα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο δρόμο για το Europa League από νωρίς φέτος. Και φυσικά τα καμώματα της ομάδας με σήμα τη ζωοτροφή για να γελάμε και λίγο. Μα καλά, πήγανε και βάλανε πρόεδρο τον Κωνσταντόπουλο;
Όχι αυτόν ρε! Αν ήταν αυτός θα ήταν καλά. Τέλος πάντων, υπήρχαν και χειρότερα ενδεχόμενα. Όπως ας πούμε... χμ... ε, όλο και θα υπάρχουν. Κατά τ' άλλα το καλοκαίρι συνεχίζει καυτό,  ο υπολογιστής εκπέμπει ζέστη, το πληκτρολόγιο απαιτεί να κάτσεις στη ζεστή καρέκλα για να γράψεις και η θάλασσα είναι αρκετά χιλιόμετρα μακρυά. Χρειάζεται κανείς τοπογραφικό σε παραθαλάσσιο μέρος; Αν ναι πείτε μου, μην ντρέπεστε! Δέχομαι και το παραθαλάσσιο μέρος μόνο του! Και οι διακοπές φέτος είναι αρκετά φλου από πλευράς μέρους και ημερομηνίας. Προς το παρόν πρέπει να τελειώσουμε μια διπλωματική για να τοποθετήσω χρονικά την πρώτη δόση τους! Ακούτε οι διπλωμάτες; Για την επικαιρότητα δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Ότι βρέξει θα κατεβάσει. Με το δρόμο που έχουν χαράξει οι πολιτικοί μας, πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε. Ας αρχίσουμε για εξάσκηση να τρώμε όλο και λιγότερο για να μη μας έρθει ξαφνική η νηστεία και πάθουμε σαν το γάϊδαρο του Χότζα, να περπατάμε περισσότερο για να είμαστε φιτ και να κάνουμε οικονομία στα καύσιμα (δύο σε ένα), και φυσικά να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Κυρίως σε ξένες γλώσσες και πολεμικές τέχνες. Για να τους δείρουμε και να φύγουμε. Και μια που το έφερε η κουβέντα αν ακολουθήσετε την τελευταία συμβουλή, να ξέρετε ότι δε μπορείτε να βρείτε σχολή νίντζα στο google. Αν βρείτε, δεν είναι πραγματική. Τη σχολή νίντζα, δε μπορείς να τη βρεις, σε βρίσκει αυτή. Και μην ξεχνάτε. Ο νίντζα δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα.