Writer's blo(g)ck

Ναι, με έπιασε πάλι! Το ξέρω ότι είμαι λίγο ασυνεπής στις υποχρεώσεις μου στο blog από καιρού εις καιρό, αλλά τι να περιμένει κανείς; Εδώ γίνεται χαμός, γάμοι, πρωτομαγιές, δουλειά, αγώνες μπάσκετ, ποδόσφαιρο, τελικοί, ημιτελικοί και τι αγώνες, οι περισσότεροι είναι για check-up! Βάλε αγαπητέ μου αναγνώστη ότι φτιάχνει και ο καιρός σιγά σιγά και έλα στη θέση μου, πότε να γράψω και εγώ ο κακομοίρης; Και τι να γράψω; Για τον Παυλίδη; Δε φτάνει που μας δουλεύουν όλοι μαζί, να ασχοληθώ κιόλας; Με τη Βέρντερ που μόλις έβαλε τρίτο γκολ; Ή με την προπονητολογία στην ομάδα μου που από ότι φαίνεται ο πρόεδρος προσπαθεί να κρατήσει το ισοζύγιο καραφλών σταθερό; Διαβάστε αθλητικά! Να ασχοληθώ με τη γρίπη των χοίρων νέα γρίπη; Το τι βρίσκουν κάθε τόσο να μας τρομάζουν δε λέγεται. Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά θέλω να αποφύγω τον κίνδυνο να θεωρηθεί το Blog μου σοβαρό. Φτάνει που έχουν αρχίσει οι υπόλοιποι να έχουν συναίσθηση της "αποστολής" μας σαν "bloggers", πρέπει κι εγώ; Ζε σέλω! Για πλάκα το ξεκίνησα, για πλάκα το συνεχίζω... Όχι ότι αδιαφορώ για τα σοβαρά, αλλά δε νιώθω την ανάγκη να εξορκίσω την ευθύνη μου για τα προβλήματα που μας περιτριγυρίζουν επειδή θα βγω να να γκρινιάξω σε όσους με διαβάζουν. Που από ότι δείχνουν τα στατιστικά μου, έχουν μεν αυξητικές τάσεις (οι αναγνώστες, όχι οι ευθύνες), αλλά τα σχόλια έχουν μειωθεί δραματικά. Αυτό δεν το βλέπω μόνο εδώ, αλλά και σε πιο "συνεπή" και θεματικά blog. Κρίση στα blogs ίσως θα το λέγανε οι δημοσιογράφοι. Ενηλικίωση θα το έλεγα εγώ και το έχω δει και παλιότερα και σε άλλα διαδικτυακά μέσα έκφρασης. Πλέον πέρασαν οι νεανικές τρέλες όπου σχολιάζανε όλοι παντού και τώρα πλέον διαβάζουν σιωπηλά. Ή άλλοι, σχολιάζουν τακτικά σε ξεκάρφωτα μέρη και θέματα με σκοπό να προσεγγίσουν κόσμο για το δικό τους blog. Το ότι σπάνια σχολιάζω στα περισσότερα blog εκτός αν έχω κάτι να πω (συνήθως όχι σοβαρό) δε βοηθάει στο να προσελκύσω σχολιαστές :-P . Άλλος παράγοντας της κρίσης είναι φυσικά το ότι αρκετοί πήρανε χαμπάρι ότι δε πρόκειται να πηδήξουν με το blog και προσπαθούν πλέον να πηδήξουν στο facebook! Περιμενω να δω που θα πάνε μετά. Που θέλω να καταλήξω; Πουθενά. Εϊπα να γράψω κάτι να περάσει η ώρα με την τηλεορασίτσα στη γωνία να δείχνει τον αγώνα. Πέρασε η Βέρντερ στον τελικό. Άσχετο. Να τα βλέπει ο πρόεδρος αυτά που το έκλασε το UEFA επειδή είχαμε μπροστά τη Μίλαν.

Και κάτι δυσάρεστο που με στεναχώρησε σήμερα. Ο Ευγένιος Σπαθάρης είναι στο νοσοκομείο σε δύσκολη κατάσταση. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό για εσάς, αλλά για μένα ο Σπαθάρης είναι από τα άτομα που αγαπάω και σέβομαι. Τώρα τα Νέα ας πούμε που πήρε το μάτι μου μια διαφήμιση πριν προλάβω να κλείσω την τηλεόραση μετά το τέλος του αγώνα, το ότι βγάζουν μια συλλογή με εργα του αύριο ή μεθαύριο, να το είχανε σχεδιασμό απο πιο πριν λες; Τόσο διαβολική σύμπτωση πια ή απλά είναι κοράκια που δε σέβονται τίποτα προκειμένου να πουλήσουν περισσότερα περιτυλίγματα για την ψαραγορά; Και με αυτό το βαθύτατα φιλοσοφημένο ερώτημα, θα σας αφήσω για απόψε.

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν το μάθατε, τη Θώδη τη μαζέψανε. Την πήραν κάτι τύποι με άσπρες μπλούζες, της κάνανε δώρο ένα λευκό δερμάτινο τζάκετ με τα μανίκια πίσω και την πήγανε για μεταπτυχιακό. Κρίμα η γυναίκα βέβαια, αλλά το θυμήθηκα με την κουβέντα για τα κοράκια. Αν και ευτούνης της κάνανε ζημιά οι κότες των μεσημεριανών. Άλλο πουλί, ίδιο αποτέλεσμα. Άντε, να παίρνουμε σειρά σιγά σιγά...