5 χρόνια cybergoulion

Σα σήμερα πριν από ακριβώς πέντε χρόνια γεννήθηκε το παρόν blog με την εξής λακωνική δήλωση: κλικ εδώ για τη δήλωση. Ο αναγνώστης στον οποίο αναφέρομαι και με είχε ζαλίσει να ασχοληθώ με αυτή τη νέα και φοβερή τεχνολογία είναι ο καλός μου φίλος ο mitsakos. Ένα blog είναι κατά βάση ένας πολύ εύκολος και άμεσος τρόπος να πεις σε πολλούς ανθρώπους που δε γνωρίζεις, ένα σωρό πράγματα για εσένα που δεν τους ενδιαφέρουν. Όσοι γνωρίζουν το mitsako θα βρουν αμέσως λογικό το να τον έχει συναρπάσει αυτό. Από τότε η συνήθεια αυτή πέρασε από διάφορες φάσεις με κοινό γνώρισμα πάντα το χαρακτηριστικό μου μπλογκογνώρισμα, μεγάλες περιόδους αδράνειας με εκλάμψεις δημιουργικότητας. Αυτό κράτησε ένα διάστημα μέχρι το 2005 με 2 συνεργάτες και με ελάχιστους αναγνώστες τους οποίους δεν αδικώ ως προς το πλήθος, διότι σαν εύκολη λύση για να κρατάω ζωντανό το blog, το μόνο που έγραφα ήταν ανέκδοτα, διαλεγμένα ένα κι ένα μεν, αλλά αθέμιτο δε. Το πιο ενδιαφέρον μέρος ίσως ήταν η συλογική με τον eevosko και το mitsako ιστορία του Τζακ (ατελής κι αυτή). Μέχρι που τις παραμονές του 2006 και αφού πέρασα στον υπέροχο κόσμο της ευρυζωνικότητας, άλλαξα όνομα στο παλιό blog και ξεκίνησα με τη δεύτερη εκδοχή του από το μηδέν με αυτή τη δήλωση. Από τότε και καθώς γενικά το ενδιαφέρον για τα blogs αυξανόταν γεωμετρικά και εξερευνώντας και σχολιάζοντας στην σχηματιζόμενη "μπλογκόσφαιρα", άρχισα να μαζεύω σιγά σιγά κόσμο που ταίριαζε με τα μυαλά μου και τη διάθεση μου. Άλλοι μείνανε, άλλοι φύγανε, αλλά αρκετοί περάσανε. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην αρχή παρακολουθώντας τα στατιστικά, είναι το πόσο μικρό ποσοστό από αυτούς που διαβάζουν σχολιάζουν. Βέβαια αναλογιζόμενος το πόσο σπάνια σχολιάζω ο ίδιος δε θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση, αλλά είναι γεγονός, ότι τα σχόλια δίνουν ζωή και διαδραστικότητα στο blog και τσιγκλάνε τον συγγραφεά να συνεχίσει. Μιά κάμψη που βλέπω γενικά στα ιστολόγια τελευταία, εχω την εντύπωση ότι οφείλεται στο facebook, αλλά η διαφορά μεταξύ τους είναι αυτή του fast food με το εστιατόριο (ή του πάρτυ με τη βραδιά ποίησης, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο). Εμένα μου αρέσει και συνεχίζω. Το να διαβάζει κάποιος ήταν πάντα δευτερεύων, αλλά βοηθάει! Εκεί που είδα συμμετοχή ήταν όταν άρχισα να βάζω τα πρώτα μου σκίτσα και σκέφτομαι να βρω μια φόρμουλα για να τα επαναφέρω με λιγότερο πρόχειρο τρόπο αυτή τη φορά. Θα δείξει.

Κλείνοντας μια έκπληξη. Ελάχιστοι από τους τωρινούς αναγνώστες πρέπει να έχουν δει τις ιστορικές πλέον σελίδες που είχα στον server egnatia του τμήματος ηλεκτρόγων από το 1994. Σε ελεύθερη απόδοση από τη γραμμική β' (σχεδόν) κάποια τμήματα από τις σελίδες μου, εκδόσεως του '96 πρίν την τελευταία μισή ανανέωση (απομεινάρι εδώ).

Πρώτη η αρχική σελίδα. Διακρίνονται καινοτομίες όπως εικόνες με διαφανές φόντο (μη γελάτε, ένα δυό προγράμματα ήταν που μπορούσαν να το κάνουν αυτό) και το τηλεκοντρόλ πλοήγησης (μου τη σπάγανε τα frames από τότε).

Ακολουθεί το "editorial". Το έβαλα επειδή αυτά που έλεγα τότε εξακολουθούν να με εκφράζουν. Τι ωραία να συμφωνείς με το νεότερο εαυτό σου... Ναι, αυτό στην αρχή του κειμένου είναι βραβείο, μου το στείλανε σε χαρτί μαζί με ένα μπλουζάκι, ένα mouse pad με εναέρια υποστήριξη του καλωδίου και κάτι στυλό :-P (η σελίδα είχε κι άλλο παρακάτω, αλλά δε χωρούσε στο screenshot).

Και λίγα λόγια για μένα... Μα πόσο ψωνισμένοι είναι αυτοί οι νέοι, μα πόσο! Το μοντάζ στη ζωγραφική των windows 3.1 παρακαλώ!

Αυτό που θέλω να πω είναι με τα παραπάνω είναι το εξής. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ όσους με διαβάζετε και όσους κάνουν τον κόπο να σχολιάζουν που και που. Δεν είμαι και ο πιο συνεπής blogger, αλλά είναι μια επαφή που αξίζει να έχεις με τον κόσμο... Δεν είναι;

Υ.Γ. Μη νομίσετε ότι σοβάρεψα ξαφνικά και χαρείτε. Σοβαρή ανάρτηση ξανά το 2013 το Σεπτέμβρη τώρα!