Αλόννησος παρτ ουάν

Γειά σας μικροί μου τοιχογράφοι. Όπως ίσως καταλάβατε από τη χθεσινοβραδινή μου εμφάνιση στο ιντερνέτ, επέστρεψα από την Αλόννησο, όπου επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα, ούμε, ούμε, ούμε σας ευχαριστούμε κι αν μας αγαπάτε θα μας ξαναπάτε. Ωραίο νησί, με πολύ γραφική χώρα, ήσυχο, με πολύ καλούς ανθρώπους και πεντακάθαρα νερά σε όλες τις παραλίες, ακόμη και στο Πατητήρι που είναι το λιμάνι. Δεν είναι βέβαια αναπτυγμένο όσο θα μπορούσε. Σε αυτό πιστεύω φταίνε κυρίως τα δρομολόγια, διότι αν το μόνο φέρυ που έχει από Βόλο φτάνει στις 9:30 το βράδυ δεν μπορείς να πας για βόλτα να το γυρίσεις και δε νομίζω ότι αξίζει να πάει κάποιος χωρίς να έχει μέσο να μετακινηθεί. Από παραλίες είχε πολλές και μικρές χωρίς πολλά κομφόρ, εκτός από ξαπλώστρες που είχε σχεδόν παντού. Το υλικό από το οποίο αποτελούνταν οι παραλίες κυμαινόταν από γαρμπιλάκι και βοτσαλάκι μέχρι κάτι κοτρώνια και αγκωνάρια. Υπήρχε βέβαια και μιάμιση ακρογιαλιά με άμμο, πάντως δε θα συνιστούσα το νησί σε όσους τους αρέσουν οι χρυσές ακρογιαλιές. Αλλά το ξαναλέω, τα νερά παντού πεντακάθαρα και οι αποστάσεις μικρές. 8 μέρες εκεί, 200 χμ έκανα με τη μηχανή. Μόνο σε μια παραλία που προσπάθησα να πάω δεν μπόρεσα, επειδή το τελευταίο μισό χιλιόμετρο ήταν κατσάβραχο του κερατά και να βγάλω την ανηφόρα με δυό άτομα και τη μηχανή στο στρώσιμο ήταν κρίμα. Άσε που το off στο on-off από ότι κατάλαβα το βάλανε για φιγούρα, ειδικά με αυτά τα λάστιχα που φοράει. Αχ, κάτι τέτοιες ώρες επιθυμώ το Africa με το οποίο έκανα μπαντιλίκια στους χωματόδρομους... Η χαριτωμένη φωτογραφία πάνω είναι από το τελευταίο σημείο με καλό χωματόδρομο πάνω από τη συγκεκριμέη παραλία. Τεσπά, η παραλία που ήθελα να βγω ήταν η λεγόμενη μεγάλη άμμος, αλλά από ότι έμαθα ούτε άμμος ήταν και τελικά ούτε και μεγάλη οπότε μικρό το κακό! Άσχετη συμβουλή για επίδοξους επενδυτές: Αν θέλετε να βγάλετε λεφτά το καλοκαίρι, μπορείτε να ανοίξετε περίπτερο ή ακόμη καλύτερα φούρνα στη χώρα της Αλοννήσου, διότι δεν έχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο! Όχι ότι με πείραζε ιδιαίτερα, εμείς στο Βότση μέναμε σε μια πολύ καλή πανσιόν, το όνειρο με ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ μπαλκόνι ακριβώς πάνω από την πολύ καλή παραλία που είχε στα 50 μέτρα. Και είχε και σούπερ μάρκετ και φούρνο στα 200 μέτρα. Η πανσιόν λεγόταν Όνειρο κι όποιος ενδιαφέρεται του δίνω τα τηλέφωνα. Παρακάτω η πρώτη δόση από τις φωτογραφίες που διάλεξα να μοιραστούμε.

Παραμονή της πανσελήνου στο πατητήρι

Η θέα από το μπαλκόνι με φεγγαράδα στις 2:00 το βράδυ.

Μεγάλος Μουρτιάς. Καφεδάκι (δε φαίνεται)
στις ξαπλώστρες κάτω από τις ελιές. Πολύ δροσά!

Άσχετα με το Χ που δε φαίνεται, εδώ είμαστε στο Χ-αγιάτι. Ζωντανή μουσική με ψόφια τραγούδια, αλλά ωραία ατμόσφαιρα, παρέα με το Μένιο και τη Αγγελική που ήρθανε δυό μέρες πριν φύγουμε. Φωτογραφία τους στο μέρος δύο!

Απογευματάκι, η θέα από τη χώρα. Στο βάθος η Σκόπελος.

Υ.Γ. Αν είναι να κάνετε τόσα σχόλια όταν λείπω, θα φεύγω συχνότερα να μη σας ενοχλώ κιόλας. Αφού το ρίξατε στα ανέκδοτα όσο έλειπα εγώ θα υποδείξω αυτό που πρέπει να είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ! Είναι από το παλιό μου μπλογκ το οποίο αν δεν έχετε δει να σας ενημερώσω ότι αποτελείται μεταξύ άλλων και από ανέκδοτα τα οποία είναι ένα κι ένα! Γι' αυτό και το έκλεισα και είπα στο καινούριο να μην ξαναγράψω ανέκδοτο, είναι πολύ φτηνό κόλπο όταν βαριέσαι να κάνεις post ;-P

Υ.Γ.2 Ελπίζω να με θυμηθηκατε τώρα!