Ας παίξουμε σκράτσμπολ

Ααα, τι ωραία που περνάω τον τελευταίο καιρό! Από τότε που γύρισα στα Τρίκαλα ξεκουράζομαι ανελέητα. Ο αγαπητός μου φίλος και συνεργάτης John Black είναι σε διακοπές με τα γυναικόπαιδα του στις ακτές της Χαλκιδικής και ενταύθα το παράδειγμα του ακολουθεί και μεγάλο μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού της περιοχής, με ή χωρίς τον άμαχο πλυθησμό. Στην πόλη έχουν μείνει μόνο όσοι δε φύγανε ακόμη, όσοι γυρίσανε κιόλας και όσοι χρωστάνε ακόμη το περσινό διακοποδάνειο. Α και οι "αθηναίοι" και "θεσσαλονικείς" που είπανε να έρθουν στον τόπο των προγόνων τους για διακοπές. Εννοείται ότι κόσμο σε δημόσια υπηρεσία δε βρίσκεις ούτε για δείγμα. Και στους διαδρόμους να βγεις και να φωνάξεις "ΕΠΙΔΟΜΑ!" δεν πρόκειται να κουνηθεί φύλλο Α4. Δε μιλάω δε για δασκάλους και καθηγητές (Νίκο), αυτοί το Σεπτέμβρη θα κλαίνε περισσότερο από τους μαθητές. Όλα ήσυχα και ωραία λοιπόν, στο γραφείο πήγα μερικά απογεύματα, κανόνισα κάτι εκκρεμότητες και μην τον είδατε. Όχι ότι με έψαξε και κανένας δηλαδή, έτσι κι αλλιώς όλοι αυτή την περίοδο είναι χαλαροί. Βέβαια αν ξυνόμουν να βρω δουλειά να κάνω όλο και κάποιος ξεχασμένος θα βρισκότανε, αλλά σιγα μην έχανα την ευκαιρία να κάνω διακοπές στο σπίτι μου και το γραφείο μου ενίοτε. Το blog όπως είδατε δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες μου ακόμη και αυτό έχει να κάνει με το ότι είμαι στους δρόμους όλη την ώρα, έχει ζέστη και γενικά δε νομίζω να έχουν μείνει και πολλοί μπροστά στον υπολογιστή που να τους ενδιαφέρει τόσο το τι κάνω. Από "αναρτήσεις ιστιολογίου" σας έχω έτοιμο το παρτ θρι με κάτι καλλιτεχνικές φωτογραφίες από την Αλόννησο (μη χαίρεστε, τοπία είναι) που θα το ανεβάσω μόλις αραιώσουν οι πολλές εικόνες γιατί έτσι όπως είναι πρέπει να θέλει ένα τέταρτο να σηκωθεί η σελίδα σε dial-up. Επίσης έχω μισό το παιχνίδι που με έβαλε να παίξω η freecat. Μια που δεν είμαι πολύ των μπλογκοπαίχνιδων το άλλο μισό προσεχώς! Δεν ξέρω εσείς που θα τη βγάλετε (ποιά;) στη γιορτή της Παναγίας, αλλά εγώ θα είμαι πάλι στη θάλασσα. Πάλι; Ναι πάλι, γιατί παιδάκι δεν είμαι κι εγώ να κάνω κανένα μπάνιο να μαυρίσει το κορμάκι μου; Ψυχούλα δεν έχω; Ήδη θα ήμουν στη θάλασσα δηλαδή όπου έχω παρατήσει το έτερον, αλλά ας όψεται ότι ήθελα να δω τον αδερφό μου με τη γυναίκα του και το ανίψι που μου ετοιμάζουνε. Έτσι, για να μπορεί ο καλός.. τρίκαλος να με φωνάζει μπάρμπα επιτέλους! Τι άλλο συγκλονιστικό; Α, σήμερα έπλυνα το αυτοκίνητο μέσα-έξω μετά από πόσο καιρό δεν ξέρω κι εγώ. Το τι μπομπονιέρα έβγαλα από μέσα δεν περιγράφεται! Αφού ως επί των πλείντων για να πηγαίνω σε γάμους το έπαιρνα μόνο τελευταία. Άντε και στα δικά σας οι λεύτερες (ψηλέ, για σένα χτυπάει η καμπάνα). Ευτυχώς που τελειώνω το στρώσιμο με τη μηχανή, γιατί άρχισε να μου τη βαράει η στρωτή οδήγηση απ'ότι φάνηκε από το πως πήγαινα με το αυτοκίνητο σήμερα. Είχα να το δω και πάνω από μήνα τώρα που το σκέφτομαι, στο γκαράζ είχε πιάσει αράχνες. Αυτά από εμένα λοιπόν, χαιρετώ όσους έχουν ξεμείνει στα κομπιούτερς και θα τα πούμε μετά τις 15 που θα πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Υπόψη πως θα έχω ίντερνετ αυτή τη φορά, αν και της υπομονής, οπότε θα παίρνω μάτι τι γίνεται (βοσκέ)...

Φιλάκια, Σταύρος.
Μπλούμ!