3 Φεβ 2009

Ωδή στο νίντζα Σου Κου Πάι


Είναι το βλέμα βλοσυρό και το σκοτάδι σκίζει
κι από το κρύο το πολύ το αίμα του να πήζει.
Σφίγγει στα χέρια το σπαθί στο στήθος του τ'αστέρι
στην τσέπη τα μπιλάκια του χτυπούν στο κωλομέρι.

Δυο βήματα και στη σκεπή, ανέβηκε για πλάκα,
με το φεγγίτη ανοιχτό, κοιμήθηκε... το βλάκα!
Είναι το βήμα σταθερό, πόδι το πόδι πάτα
μα έλα που ο ανίδεος, δεν πρόσεξε τη γάτα.

Του αίλουρου η ιαχή τον κόσμο όλο ξυπνάει,
μα μια πατούσα στην ουρά, τόσο πια να πονάει;
Φωτιά, φωτιά! Συναγερμός! Σηκώθηκαν οι πάντες!
Κι ο νίντζα απ' το ξάφνιασμα, έκλασε από τις μπάντες...

Και ας μου το είπε ο δάσκαλος το βασικό πως είναι
πριν πας για την αποστολή καλά τη μάσκα πλύνε.
Τώρα που τον κατάλαβαν πρέπει να τους γλυτώσει
αλλιώς με το μαστίγωμα τη φάρα θα προδώσει...

Και ξάφνου βλέπει στη γωνιά το μαύρο σαμουράι
στη γλάστρα με τον ύανθο αργά να κατουράει.
Δάκτυλα πλέκουν τη λαβή, με λάμα γίνεται ένα
η σκέψη τρέχει στην Ου Λι την όμορφη παρθένα.

Λάμψη, φωτιά και δύναμη τον έλεγχο δε χάνει,
μα πίσω του η μαγείρισα πετάει το τηγάνι.
Γυρνάει όπως σφύριξε το σκεύος στον αέρα,
ξέχασα συλλογίστηκε τη φάτσα του πατέρα.

Πετάει την εξάρτυση, πετάει την κατάνα
τρέχει στο δάσος των μπαμπού με το σκατό στην κλάνα.
Με τοση αυτοσυγκέντρωση που πήδηξε τη μάντρα,
αν είχε στην εκπαίδευση ίσως γινόταν άντρα!

Εδώ τελειώνει η ωδή στο νίντζα Σου Κου Πάι
που τώρα από την πόλη σας τρέχοντας θα περνάει.
Θα ανεμίζει στη στολή το σήμα με την κότα
και μένει το περίγραμμα περνώντας απ' την πόρτα...


Για να μην ψάχνεστε, το έγραψα μόνος μου σε μια υπέρτατη στιγμή έμπνευσης σε χαρτί υγείας, προσπαθώντας να αποδείξω αυτό που είπε ο Κάφκα:
In science one tries to tell people, in such a way as to be understood by everyone, something that no one ever knew before. But in poetry, it's the exact opposite.
Μιλάμε ποίηση βγαλμένη από τη ζωή, όχι αστεία!


21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

sthn polh mou ekathise ligo na ksapostasei
kai gia tou cybergoulion mou elege thn fash
"elalhse o filos mou, den kserw ti na kanw,
kai exei gemisei ena blog, me krazei ton roufiano!"

Cybergoulion είπε...

Μωρέ ας μη σταματήσει να βρέχει και την Οδύσσεια θα γράψω!

Venia είπε...

eimai poli perifani to diavasa ston Rouli
itane sti Laiki kai dialege marouli.

Dike moy...oti ki an pairneis synexise to!

ma na sou i porta akoustike nai gyrise i Roula
8a tis to diavaza alla ... mazi tis 2 manoulia
(=synadelfisses i mia filologos den lei as'to 8a kanei analysi gia to metro,syntaktiko...)

Cybergoulion είπε...

Μην κάνεις κανα έγκλημα και πας τους το διαβάσεις...
Θα με αποκυρήξουνε, στο λέω θα με χάσεις!

Rami είπε...

Ήταν το βλέμμα βλοσυρό επάνω στην λεκάνη,
βιαζότανε να σηκωθεί να φύγει μάνι-μάνι...

Απ΄έξω όμως η βροχή δεν σταματά να πέφτει
πιάνει στυλό, πιάνει χαρτί, κοιτάει στον καθρέφτη...

Και σύντομα αποφάσισε να γράψει ένα ποίμα,
μιας και την σκέψη της στιγμής να χάσει θα 'ταν κρίμα!

Ας μου πιαστούν τα πόδια μου, ας μου κοπεί το αίμα,
μα τι να πρωτοθυμηθώ, την Ου Λι την παρθένα;

Την γάτα πάνω στην σκεπή που την τρομάρα πήρα
πού είναι τα τσιγάρα μου, δεν έχω αναπτήρα...

Ξάφνου το ζόρι φούντωσε, ξάφνου ξαναθυμήθη
πως του 'κανε τέτχια ζημεία, ένα κιλο ρεβύθι...

Είναι 2 μέρες καθιστός στην άσπρη τούτη θέση
κι όσο κι αν μάταια προσπαθεί, ποτέ του δεν θα χιέσει...

Τελείωσε και το χαρτί, τό κάνε όλο ποίμα
Για έναν νίντζα σούργελο, για έναν νίντζα θύμα.

Το μόνο που του έμενε, ήταν να τον βαφτίσει
έλα που όμως στέρεψε και πώς θα συνεχίσει;

Είναι 2 μέρες καθίστος, δεν θέλει πια να φάει
πάει το σαββατοκύριακο, πάει το σουκού του, πάει!

Για κάτσε, για περίμενε, αυτό είναι, το βρήκε!
Ο "Σου Κου Πάι" γεννήθηκε και ντο χαράν επήκε!

Εδώ τελειώνει η ωδή στον φίλο μας τον Στάθη
τούτη την έρμη την στιγμή που βρήκε να το πάθει...
Καλά κρατούσε ο καιρός, μα ξαφνικά βροχούλα
κι εφύσαε και δυνάμωνε, μας το ΄πε κι η Πετρούλα!

Cybergoulion είπε...

Κι όταν αποπάτησε και κοίταξε τον ρόλο,
διαπίστωσε πως το χαρτί το είχε γράψει όλο!

holyme είπε...

:-) Δεν έχω λόγια:-) Θα το πώ στους μαθητές μου να μπούν;-)

Cybergoulion είπε...

Με όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γάματα θα πάθεις...

Ανώνυμος είπε...

as yphrxe mia andikh koubenta pou den katalhgei se skata...
breite mou mia!

Cybergoulion είπε...

Το "Μη χέσω..."

Rami είπε...

@ she smiles: Ποδόσφαιρο! (Δεν λέω γυναίκες, γιατί πάλι εκεί καταλήγουμε...)

Ανώνυμος είπε...

mits oi gynaikes einai skatosyzhthsh?
den se eixa gia tetoio!

Rami είπε...

Ούτε κι εγώ...

αλλά οι περισσότεροι είναι με το παράπονο στο στόμα, όλο γλυκόλογα...

she smiles είπε...

telika oloi krybete enan poihth mesa sas...

skotwste ton ton lapa! sas sampotarei!

Angeliki είπε...

Και το συμπέρασμα είναι:

1) Τελικά ο κόσμος έχει φοβερή έμπνευση στο χέσιμο.

2) Τα αρσενικά περνάνε το 1/3 της ζωής τους καθισμένοι στον "θρόνο".

3)Βρωμίσαμε....

:):):):)

Cybergoulion είπε...

Τσ τσ τσ... από όλο αυτό το απαύγασμα της λογοτεχνίας, το χέσιμο τους έμεινε!

holyme είπε...

Πού να ήσουν και δυσκοίλιος δηλαδή...νέο νόμπελ λογοτεχνίας θα είχε η Ελλάδα;-)

Angeliki είπε...

Cybergoulion έχεις απόλυτο δίκιο να παραπονίεσαι...
Δυστυχώς το πνευματικό μας επίπεδο φτάνει ως εκεί...
Εγώ προσωπικά, η ταπεινή και τιποτένια, την επόμενη φορά,θα προσπαθήσω να καταλάβω την υπεροχή της λογοτεχνικής σου φύσης!!!!!!
Keep going!!!

Dokimos είπε...

Sigana k tapeina, respect! Min paradwseis ta opla (k to k@loxarto), se xreiazetai i elliniki poihsh.. ;)

Cybergoulion είπε...

Αν ήξερα ότι θα είχε τόσο σουξέ, θα το έριχνα στην ποίηση νωρίτερα, είναι και πιο εύκολο από το σκίτσο!

Rami είπε...

Έτσι είναι φίλε μου, τι νόμιζες, ο Καβάφης και ο Ρίτσος δεν ήξεραν να ζωγραφίζουν;