Disco Inferno

Τι κάνετε συνήθως την Κυριακή το απόγευμα; Καμιά βόλτα, κανένα καφεδάκι; Κανένα μπάνιο; Εμείς βρεθήκαμε με κάτι φίλους και σβήναμε φωτιές. Εντάξει, μπορεί να κάνω πλάκα τώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση ήταν αρκετά σοβαρή, ήταν η μεγαλύτερη φωτιά που έχω δει στην περιοχή. Για να κάνω και λίγο ρεπορτάζ, η φωτιά άναψε κατά τις 6 το απόγευμα, από έναν πανέξυπνο αγρότη ο οποίος θεώρησε ότι μια μέρα με ντάλα ήλιο και δροσερό αεράκι που φυσούσε προς το διπλανό εργοστάσιο ξυλείας ήταν κατάλληλη για να κάψει τις καλαμιές στο χωράφι του. Με το που είδε την ΠΡΟΠΑΛΕΤ να τυλίγεται στις φλόγες έτρεξε αμέσως να ειδοποιήσει την πυροσβεστική. Το κακό είναι ότι από την τρεχάλα ξέχασε να σταματήσει να πάρει τηλέφωνο και μάλλον έφτασε δυό τρεις νομούς πιο δίπλα για να μην τον πιάσουν οι άνθρωποι του εργοστασίου που στο μεταξύ είχαν αρχίσει να φτάνουν ειδοποιημένοι από τρίτους. Η πυροσβεστική έσπευσε βραδέως με ένα όχημα από το οποίο κατεβηκαν όλοι οι πυροσβέστες και κατουρούσαν μαζί για να τη σβήσουν. Αυτό που πραγματικά δείχνει το επίπεδο ετοιμότητας της υπηρεσίας, είναι ότι από το μεσημέρι πίνανε μπύρες για να έχουνε περισσότερο υλικό για την κατάσβεση. Το προσεκτικά καταστρωμένο σχέδιο τους όμως απέτυχε επειδή μάλλον κάποιος ασυνείδητος προφανώς έπινε τεκίλα με αποτέλεσμα να υπάρξει αναζωπύρωση. Στο μεταξύ εκείνη την ώρα έφτασα κι εγώ με το Βασίλη, πηγαίνοντας στο φίλο μας τον Κώστα που έχει μαρμαράδικο ακριβώς από δίπλα και που ήταν ήδη εκεί μαζί με τον Πάνο, Μάρμαρα Χαχάμης για να κάνουμε και λίγο διαφήμιση, για να δούμε τι γίνεται και να βοηθήσουμε. Η κατάσταση εκείνη την ώρα, είχε κάπως έτσι:

Όπως είναι προφανές, αυτή η φωτιά δε σβήνει εύκολα, ειδικά από τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου που είχαν πάθει τα ίδια και παλιότερα, είχαν φροντίσει να μην έχουν τα ξύλα πεταμένα όπου να'ναι, αλλά τα συγκέντρωσαν γύρω από τους τοίχους του εργοστασίου για σιγουριά. Τελικά για να μιλήσω και λίγο σοβαρά επιτέλους, για να μπορέσει να ελεγχθεί η φωτιά χρειάστηκε να έρθουν όλα τα πυροσβεστικά οχήματα των Τρικάλων, της Πύλης, της Καλαμπάκας, της Καρδίτσας, της Ελασσώνας και του Βόλου που υπήρχαν διαθέσιμα, ενώ κάποιες μικρές ύπουλες εστίες που υπήρχαν στο εργοστάσιο του Κώστα αναγκαστήκαμε να τις σβήσουμε μόνοι μας, ευτυχώς πριν επεκταθούν. Και πάλι ευτυχώς που δίπλα ακριβώς ήταν το μαρμαράδικο με αρκετά μέτρα μαρμάρινων όγκων μπροστά από το μέτωπο της φωτιάς, αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ που θα είχε φτάσει με τον αέρα που φυσούσε.

Το βασικό είναι ότι έστω και με τις κατόπιν εορτής υπεράνθρωπες προσπάθειες όλων των πυροσβεστικών και άλλων δυνάμεων που βρέθηκαν εκεί, κατάφεραν να σωθεί το μεγαλύτερο μέρος της επιχείρησης, ενώ τα κι εγώ δεν ξέρω πόσα κυβικά ξυλείας που υπήρχαν έκαιγαν μέχρι το μεσημέρι της επόμενης ημέρας.

Στην περιοχή εκτός των άλλων βρέθηκαν ο Δήμαρχος και ο Νομάρχης που για να πω τη μαύρη αλήθεια προσπάθησαν όσο ήταν δυνατό να βοηθήσουν την κατάσταση, με όλα τα μέσα που είχαν διαθέσιμα, ενώ αισθητή ήταν η απουσία του παπά, του ενωματάρχη και του δάσκαλου.

Εδώ πρόλαβα να τραβήξω τον καπνό που άφησε μια έκρηξη μάλλον σε δεξαμενή καυσίμου.

'Εστω κι έτσι τέλος καλό λοιπόν και όπως έλεγαν και την επόμενη ημέρα στα ραδιόφωνα της πόλης, όλοι έκαναν άψογα τη δουλειά τους. Ποιός είμαι εγώ να διαφωνήσω; Μυαλό να δούμε πότε θα βάλουμε για να αποφεύγουμε τέτοια post στο μέλλον...