Αχ, το ρίτσι μου!

Σαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη μια βδομάδα πριν, ορκίστηκε άλλο ένα από τα ξαδερφάκια μου ο Στράτος (δεν πα να γίνετε μαντράχαλοι όλοι, εγώ είμαι ο πιο μεγάλος, είστε όλοι ξαδερφάκια ρε!) ηλεκτρολόγος μηχανικός. Αυτός είναι ο λόγος που γράφω σήμερα και όχι νωρίτερα Ναταλία, ήθελα να είναι επαιτειακό το post, μη φανταστείς ότι βαριόμουν! Θα ήθελα και από το ιερό τούτο βήμα να δώσω λοιπόν τις ευχές μου για επιτυχία, ευημερία, προσωπική ευτυχία και επαγγελματική αποκατάσταση όπως την επιθυμούν, τόσο ο ίδιος, όσο και ο φίλος/συνεργάτης/αδερφός του (άρα τον έχω κι αυτόν ξάδερφο; μπερδεύτηκα) ο Παναγιώτης. Με λίγα λόγια καλή υγεία και πολλά λεφτά, διότι όπως είναι γνωστό, καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος! Για να μην το φιλοσοφώ πολύ το θέμα καθώς είναι μεσημέρι και κάνει και πείνα, ορίστε και μια φωτογραφία από την ορκομωσία των νέων μηχανικών παρέα με γνωστό παλιό μηχανικό. Ιδιαίτερη προσοχή παρακαλώ στο βραβείο της χρυσής μπρίζας (με "μ" όπως στο μπριντζόλα) που τους απένειμαν οι φίλοι και συγγενείς τους!

Ωραία περάσαμε όλη τη μέρα, πρώτα η ορκομωσία, μετά καφέ στο chicken bar (ή κάπως έτσι), μετά φαΐ στο Μόλυβο (με κυνηγάει το νησί...) και κατόπιν ελεύθερο πρόγραμμα μέχρι το βράδυ που είχε μπουζούκια. Φουλ πανσιόν δηλαδή. Και κάπου κατά τις 11 το βράδυ άρχισε το κατά άλλους (τους περισσότερους) καλύτερο μέρος της βραδυάς, κατά άλλους (ποιόν άραγε) το τραγικότερο μέρος της ημέρας. Διότι τα παιδιά επέλεξαν να γλεντήσουν στον Πλούταρχο (αυτό δεν είναι που λένε σχήμα οξύμωρο;) στον οποίο έχω δεδηλωμένη συμπάθεια. Καλά λένε ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύεις τίποτα σ' αυτή τη ζωη γιατί το λούζεσαι μετά! Τέλως πάντων επειδή υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κρατηθώ και να μην κράξω στη συγκεκριμμένη ανάρτηση κάτι το οποίο οι άλλο προφανώς ευχαριστήθηκαν, σταματάω και πάμε κατευθείαν στο τέλος της βραδιάς όπου ο δείκτης ευτυχίας αντιστράφηκε για διάφορους λόγους όπως το ότι κάποιοι είχαν επιθυμήσει το πάρκιν του καταστήματος και για κάποιους άλλους το ότι ήρθε ο λογαριασμός! Πάντως δε μπορείς να πεις αξά, το δέχτηκα το χτύπημα σαν άντρα (όχι σαν κάτι τραγουδιστές). Όχι για να δεις τι κάνω για σένα! Πάντως πέρα από την πλάκα, αν εξαιρέσεις τη μουσική, καλά πέρασα κι εγώ. Παρακάτω φωτογραφία των ποτών του καταστήματος.

Πάει κι αυτό... Την επόμενη μέρα όταν με το καλό ξύπνησα, αφού με το καλό κοιμήθηκα πήγα μια βολτίτσα από τον Imagine να γνωρίσω κι από κοντά τον γνωστό ραδιοφωνικό προαγωγό Στάθη - Σκύλο - Βάνα - Τριχάχαλο - Παναγιωτόπουλο, τον οποίο γνώριζα εκ του μακρώθεν από το blog του και την εκπομπή του, αλλά όχι εκ του κοντώθεν. Για να καταλάβετε σε τι χαρακτήρα κινήθηκε η συνάντηση λάβετε υπόψη την ερώτηση και μόνο στο τηλέφωνο για να βρω το σταθμό : "Έλα Βάνα, εδώ Αυλακιώτης, που είναι η Κομποθέκλας"; Όσοι ακούνε Σκύλο καταλάβανε, οι άλλοι αφήστε καλύτερα! Να σημειωθεί ότι μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και ο ίδιος ο Στάθης που με υποδέχτηκε σα να κάναμε παρέα χρόνια, όπως και οι υπόλοιποι του σταθμού με τους οποίους ένιωσα πολύ άνετα. Φωτογραφικό ντοκουμέντο απκάτ:

Αφού την έκανε ο Σκύλος άρον άρον για να προλάβει την πτήση προς Montreux για να δει τους Deep Purple live για 82η φορά, την κοπάνησα κι εγώ με σκοπό να βρω κανένα παλιόφιλο στην άδεια Θεσσαλονίκη. Η προσπάθεια είχε μερική επιτυχία, αφού βρήκα τον Δρ. Αντώνη σε μια από τις σπάνιες φορές που βρεθήκαμε στην ίδια πόλη την ίδια στιγμή! Ας μην περίμενε να ξαναγίνει μπαμπάς και θα σου έλεγα σε ποιά παραλία θα ήτανε κι αυτός! Λίγο η ερημιά, λίγο το ότι δεν είχα συνέλθει ακόμη από τον Ζαν Πλο (που λέει και η Γωγό), δεν είχα και πολύ όρεξη να κάτσω ακόμη μια μέρα για να παστωθώ την επόμενη με τους Σαλονικιούς στη Χαλκιδική, οπότε το βραδάκι καβαλήσαμε ξανά τον ThunderJohn III και γυρίσαμε στη βάση. Καλή η βόλτα, αλλά και σαν το σπίτι δεν έχει αν θες να κάνεις απομπουζούκωση (ή αποκλαρίνωση αν ήσουν σε γάμο)... Α ρε Κουστώ!

Υ.Γ. Πολύ hypertext ρε παιδί μου!