Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα, από το να σηκωθείς το πρωί, να πιεις το καφεδάκι σου και να βγεις έξω στη μουντή, ήσυχη, συνεφιασμένη ατμόσφαιρα να κάνεις ένα χαλαρό τοπογραφικό. Είναι η ωρα που ο τοπογράφος, αυτό το παιδί της γης και της γεωμετρίας, επιστρέφει στις ρίζες του και γίνεται ένα με τη φύση. Σε κάτι τέτοιες στιγμές γεννιούνται μεγάλα ερωτήματα, όπως ας πούμε το εξής: γιατί πρέπει σχεδόν πάντα να βρίσκεται από δίπλα κι ένα γαμημένο τρακτέρ/ κομπίνα/ μπουλντόζα/ τσάπα/ μαρκότσι/ παλιατζής/ ντάτσουν με τηλεβόα/ κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο που να σου χαλάει την ησυχία; Ε; Γιατί;
4 σχόλια:
...γιατί;ε;
γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα; ποιός έβαλε το πέναλτυ και μού΄κλεισε το σπίτι;
δεν κάνει να ερωτάς τον καλλιτέχνη τέτοια πράματα ,είναι αμαρτία.
ασε τον καφέ και πιες γάλα :) μπορεί να μην ξυπνήσεις αλλα θα γίνεις σίγουρα ένα με τη φύση χαχαχαχααχ.Αυτά
Κατάλαβα..πάλι δεν σε άφησαν να χέσεις ε;
η κανα φίδι που περνάει απο τα βάτα που βρίσκεσαι...
Τουλάχιστον τα φίδια κάνουν ησυχία!
Δημοσίευση σχολίου