Τα κεφάλια μέσα

Σήμερα το απογευματάκι γύρισα από την Καστοριά όπου είχα πάει για το τριήμερο με την Έλενα και κάτι φίλους μας μεταξύ των οποίων ο Γιώργος και η Κατερίνα (για τους άλλους δύο όσοι τους ξέρετε τους ξέρετε, παραμονεύει και ο Δαφέρμος :). Περάσαμε πολύ ωραία, ρίξαμε πολύ γέλιο, είδαμε επιτέλους μια άσπρη μέρα -για την ακρίβεια δύο μια που κάθε πρωί χιόνιζε εκεί που μέναμε- και το βασικότερο πήραμε δυνάμεις μέχρι την επόμενη εξόρμηση που θα είναι ποιος ξέρει πότε! Μείναμε σε ένα χωριό τον Πολυκέρασο πάνω στο βουνό κάπου είκοσι χιλιόμετρα από την Καστορια, εμείς ένας παππούς δίπλα και κάτι φαντάσματα. Ο Άρης ο οποίος είχε τον ξενώνα που μέναμε, όχι μόνο δε μας έσφαξε όπως αρχικά φοβόντουσαν όσοι είδανε το scream πρόσφατα αλλά ήταν πολύ καλός, εξυπηρετικός και έφτιαχνε και νόστιμο πρωινό. Πάντως βίτσιο κι εμείς να πάμε εθελοντικά να μείνουμε στο Βίτσι(-ο), εδώ οι φαντάροι (σχήμα λόγου, για αεροπορία μιλάμε) παραπάνω βάζουν βύσμα μπας και φύγουνε! Και τώρα αναλογιζόμενος τη σκληρή πραγματικότητα σας αφήνω και πάω για ύπνο γιατί από αύριο επιστρέφουμε στη δουλειά...

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το εστιατόριο που κάναμε κούλουμα και ήτανε το μισό πάνω στη λίμνη.