Αγαπητό μου ημερολόγιο

Τί έγραφα προχθές; Για το χαμένο ημερολόγιο από την αποστολή στο νησί του Κλαπανάρα. Μετά από ανασκαφές που έκανα στα αρχεία μου, ανακάλυψα το ιερό αυτό κειμήλιο γραμμένο σε τετράδιον "ANSON" μπλε 40 φύλλων με γραμμές και απλά περιθώρια. Δεν είναι πολύ μεγάλο σε μήκος αφού από τις 2 βδομάδες στο νησί περιγράφει μόνο πέντε μέρες, αλλά πιστέψτε με, φτάνουν! Διαβάζοντας το ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι από τότε που έγραφα τις γραμμές αυτές έχουν περάσει 10 χρόνια γεμάτα! Ο συγγραφέας τους δεν ήμουν εγώ, αλλά ένας τύπος 22 χρονών. Ευτυχώς η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη, το ίδιο νούμερο που είμαι τώρα ήμουν και τότε, απλώς τότε δεν χρειαζόταν να το κρύβω όσο τώρα. Τότε βέβαια δε σκεφτόμουν ότι θα τα διαβάζω κάποτε στο μέλλον και θα γελάω. Απλώς είχα όρεξη να πω αυτά που σκεφτόμουν σε κάποιον, τα άλλα δύο γομάρια ο Βένος με το Διονύση κοιμότανε και κινητά δεν είχαμε (τι καλά!). Δεν τους αδικώ βέβαια, ήταν αρκετά κουραστικά αλλά τουλάχιστον το μόνο που είχε η διπλωματική μας ήτανε χαμαλίκι, μετά τη δώσαμε και την παραδώσαμε με το πάσο μας. Ακόμη θυμάμαι το διάλογο με τον καθηγητή μας τον υπέρτατο Τοκ, όταν τον ρώτησα "Τι θα γίνει με αυτή τη διπλωματική δε θα την παραδώσουμε κάποτε;" και μου λέει "Για να την παρουσιάσετε πρέπει κάποιος από εσάς να ορκίζεται". "Ε καλά" του λέω, "μα την Παναγία, θα την παρουσιάσουμε"! Και ορίστε η βασική αξία του ημερολογίου, ξυπνάει αναμνήσεις. Επίσης το συγκεκριμένο δείχνει και κάποια διαχρονικά πράγματα για τον υποφαινόμενο (αυτό είναι μια σκάλα κάτω από το φαινόμενο νομίζω). Πρώτα απ' όλα ότι γράφω με ορνιθοσκαλίσματα. Δεύτερον ότι είμαι αθυρόστομος. Τρίτον ότι μιλάω με υπονοούμενα. Τέταρτον ότι είμαι πειραχτήρι. Και πέμπτον ότι μου αρέσει να μοιράζομαι τις πιο πάνω ιδιότητες με άλλους. Αυτή δεν είναι και η κεντρική ιδέα στα blogs; Ε, πιο κάτω σας έχω απόσπασμα από το αρχαίο αυτό (b)log γραμμένο σε χαρτί με στυλό και δύο αναγνώστες για να δείτε τι προϊστορικός blogger που είμαι. Αν και πλάκα πλάκα και το πρώτο post που έχω εδώ, χρονολογείται από το 2003, τη χρονιά που πήρε τον blogger η google! Μήπως να αρχίσω να στέλνω το βιογραφικό μου σε μουσεία; Για ραδιοχρονολόγηση! :-P

Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα, εντελώς τυχαία σχετικό με το θέμα. Ημερομηνία 25 Ιουλίου 1997...

Veno Vidi Mintsi

Γάμος Βένου, δύο βδομάδες πριν. Ήθελα να τα γράψω νωρίτερα, αλλά δεν είχα ιντερνέτι. Ελπίζω να αντισταθμίζω την καθυστέρηση με το μήκος! Φοράω την κουκουλιτσα μου και αρχίζω την ιστορία μου. Εδώ θα τα πούμε όλα. Πρίν 10 χρόνια και κάτι ψιλά, λίγο καιρό πριν σαλπάρουμε για να κάνουμε τη διπλωματική μας στη Σκιάθο μαζί με το Βένο και το Διονύση, ο ψηλός ο οποίος είναι και το τιμώμενο πρόσωπο της ιστορίας μας, τα έφτιαξε με την Κική. Από την πρώτη στιγμή το είχαμε καταλάβει ότι του την είχε βαρέσει κατακούτελα, αλλά δεν είχαμε καταλάβει τότε πόσο! Τα βράδια που ξαπλώναμε τα κουρασμένα μας κορμάκια να κοιμηθούμε ακούγαμε τη σπαρακτική φωνή του Βένου στο ρόλο της μάνας που ψάχνει το μωρό της (στο ρόλο του μωρού η Κική). Αυτά όλα είναι αλήθεια και μάρτυς μου το ημερολόγιο που κρατούσα τα βράδυα πριν κοιμηθώ. Αν το βρώ δηλαδή που το έχω καταχωνιάσει. Τι νομίζατε, τώρα με έπιασε και κρατάω blog; Είχα και αναλογικό log πιο πριν. Γράφει και για τον Καραμουχτάρη και το φάντασμα του Κλαπανάρα και όλα. Τέλος πάντων εκεί που καταλάβαμε ότι σοβαρεύουν τα πράγματα ήταν στην επόμενη εκδρομή που πήγαμε με τη σχολή στη Μύκονο. Η μεγάλη των τοπογράφων σχολή είχε μια παράδοση να απονέμει όσκαρ σε μια υπέρλαμπρη τελετή στο τέλος κάθε εκδρομής στα άτομα τα οποία με τις πράξεις τους ξεχώρισαν κατά την παραμονή στην περιοχή της εκπαιδευτικής μας εκδρομής (κυρίως Μύκονο και Σαντορίνη δηλαδή). Με άλλα λόγια στα μεγαλύτερα νούμερα. Περιτό να σας πω ότι έχω σαρώσει με 3 (ή 4;) προσωπικά, 1 κοινό με άλλους 5 και στην τελευταία εκδρομή της καριέρας μου τα παρουσίασα κιόλας (έχω και βίντεο). Στην εκδρομή του θέματος λοιπόν, ανεβαίνει ο ψηλός (2 μέτρα ακριβώς με σαγιονάρα ξώφτερνη) στο τραπέζι της επιτροπής να παραλάβει το όσκαρ του και φωνάζει "Ευχαριστώ πολύ και θέλω να δηλώσω ότι ΑΓΑΠΑΩ ΤΗΝ ΚΙΚΗ!". Όλοι χειροκροτούσανε, εμείς τον μουτζώναμε, φοβερή ατμόσφαιρα. Μετά ανέβηκα εγώ, ευχαρίστησα τον Τζόνι Γουόκερ, τον Τζάκ Ντάνιελς και το Χοσέ Κουέρβο που με βοήθησαν να φτάσω εκεί που είμαι σήμερα και έπειτα ανέβηκε ο Καναράς και απήγγειλε τον "Δεκαπενταύγουστο" από την ποιητική συλογή "Παπαρουνομαζέματα" και μας αποτελείωσε. Όσοι δεν ξέρουν το συγκεκριμένο ποίημα μπορούν να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό, αν το βαθμολογούσαμε στην κλίμακα του Πρίτσαρντ θα αυτοκτονούσε η κλίμακα. Αυτά να τα βλέπεις Κική όταν γυρίσετε από το Μαυρακάκιο και να ξέρεις πόσο βαθιά είναι τα αισθήματα του ψηλού αγοριού. Επίσης επειδή αυτή η σχέση έχει εκτός από βάθος αισθημάτων και βάθος χρόνου, η Κική τυχαίνει να είναι η μόνη από τις γυναίκες των παλιών συμφοιτητών μου που πρόλαβα να γνωριστώ καλά από τότε που ήμουν φοιτητής. Είδες ψηλέ για να είσαι αισθηματίας; Επειδή συγκινήθηκε το πληκτρολόγιο μου, περνάω στο πλούσιο φωτορεπορτάζ από το ιβέντ. Παιδιά, να ζήσετε, σας αγαπάω πολύ!

Ο ψηλός γαμπρός. Αυτό για αρκετά χρόνια αποτελούσε ανέκδοτο. Από την άλλη πάλι για αρκετά χρόνια το ίδιο ίσχυε και για το αλβανός τουρίστας.

Ποιό είναι το κύριο προϊόν των γάμων; Τα κουτσούβελα! Εδώ βλέπετε τον Δημήτρη, περσινό γαμπρό για τον οποίο φτάσαμε στα σύνορα, αγκαλιά με εκκολαπτόμενο θηλυκό νίντζα.

Δημήτρης - Βένος - Σταύρος. Βασικός πυρήνας σε όλες σχεδόν τις ομαδές για εργασία που είχα στη σχολή. Έτσι εξηγείται και το γιατί κρατούσανε χρόνια οι ομάδες...

Φόρης - Σταύρος - Δημήτρης. Ο Φόρης ήταν κολητός του Βένου και πλεόν και κουμπάρος του. Είχα να τον δω από πριν τελειώσω τη σχολή. Ότι και να πω είναι λίγο. Ο άνθρωπος είναι τσόντα. Απλώς παλιότερα ήταν RTL, τώρα έγινε filmnet μεταμεσονύκτιο!

Τι κάνεις όταν δεν φεύγει ο κόσμος να πάει σπίτι του και προσπαθείς να τον πείσεις;

Ο γαμπρός συνειδητοποιεί τι έκανε και παίρνει φόρα να βαρέσει το κεφάλι του στον τοίχο.

Διονύσης. Η ήρεμη δύναμη, ο κρυφός κυνηγός. Στο πλάι του το ταίρι του η Χριστιάνα.

Εδώ προσπαθώντας να απαγάγω την υπέροχη νύφη. Α ρε ψηλέ, μπουμπούκι τη γνώρισες, λουλούδι την παντρεύτηκες! Εύγε!

Οχι ότι είχα κανένα λόγο να απαγάγω τη νύφη. ;-)
Η Έλενα σε ένα χαριτωμένο ενσταντανέ...

Κική - Μαρία - Δημήτρης - Βενέδικτος - Δημήτρης - Τζούλη. Στο βάθος αριστερά ο Γιάννης.

Ένα φοβερό κολάζ. Αν είχε έρθει και ο Γιώργος που έμεινε για ιατρικούς λόγους στη Χαλκίδα, θα είχαμε επανένωση της θρυλικής ομάδας της Κριθιάς...

Είμαστε στον αέρα

Κυριολεκτικά!

Χάρη στη βοήθεια ενός access point της level one, μιας μπαλαντέζας, 5 μέτρων καλωδίου UTP, μιας σακούλας ως μέσου αδιαβροχοποίησης και φυσικά της ευγενικής παραχώρησης τμήματος του εύρους ζώνης του καλού μου φίλου και μετά από πολλά χρόνια και πάλι γείτονα mitsakou, είμαι και πάλι κοντά σας από (όχι υπό) νέα διεύθυνση και με μικρότερα διαστήματα ανάμεσα σε δύο αναρτήσεις ελπίζω! Όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστό στο mitsako λοιπόν, ο οποίος έκανε προσφάτως το χρέος του για τη διαιώνιση του είδους, αποκτώντας ένα μικρό μιτσακοκόριτσο. Να του ζήσει και από αέρος! Ας τον ζαλίσουμε όλοι μαζί να βάλει φωτογραφία της κόρης στο παρατημένο blog του!

Αντίο Colin

Πριν μερικές ημέρες έφυγε από κοντά μας άλλος ένας μεγάλος οδηγός o Colin McRae, σε δυστύχημα με ελικόπτερο παρέα με τον γιό του και άλλα δύο άτομα. Σε όλους όσους αρέσει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι σίγουρο ότι θα λείψει, όποια ομάδα και οδηγό και να υποστηρίζουν. Το παραπάνω βίντεο το βρήκα στο youtube και είπα να το μοιραστούμε. Όσοι θέλουν να γράψουν κάτι στην οικογένεια του μπορούν να το κάνουν στην επίσημη ιστοσελίδα του εδώ.

Υ.Γ. Κι όμως, τίποτα δεν ξεπερνάει ακόμη τη λύπη τον Μάιο του '94... Κι ελπίζω να μην συμβεί κάτι στο μέλλον που να την ξεπεράσει.

Το βρακί του Φρόντο

Η ετήσια εμποροπανήγυρης των Τρικάλων ή κοινώς πανήγυρη ή πιο κοινώς ακόμη πανγύρ' είναι ένα μέρος που έχει στη μια μεριά αστυνομία που "ρυθμίζει " την κυκλοφορία και στην άλλη μετά από 1.5 χιλιόμετρο σουβλάκια, λουκάνικα, χαλβά και τη μπαλαρίνα. Όπως είπε και γνωστός φίλος που πήγε προσφάτως στην Αθήνα όταν του είπανε ότι μια κοπέλα σπουδάζει μπαλαρίνα "δηλαδή τι κάνει, γυρνάει στα πανηγύρια και φέρνει τον κόσμο γύρω γύρω;" (κουίζ: ποιός είναι;). Στο διάστημα από την είσοδο μέχρι το φαί υπάρχουν διάφοροι πάγκοι με πράγματα τα οποία κυμαίνονται από άχρηστα εώς μή χρήσιμα, από μαϊμού μέχρι γορίλα και από ζάφτηνα μέχρι κωλονοσκόπηση. Ενίοτε υπάρχουν και κάποια προϊόντα τα οποία είναι να απορείς σε ποιόν απευθύνονται. Για το παραπάνω δε σηκώνει συζήτηση, είναι σίγουρα το βρακί που φορούσε ο Φρόντο στο ταξίδι του προς τη Μόρντορ. Το αυθεντικό... (μπλιάχ!). Κατά τ'άλλα ίντερνετ ακόμη δεν έχω στο σπίτι, οπότε και το βρακί καλό είναι από το τίποτα!

Τι με πάτησε;

...σκεφτόταν οι Σλοβένοι χθές μετά τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Ας πρόσεχαν! Προγνωστικά κανείς για τον επόμενο αγώνα; Ελπίζω να παίξουμε καλύτερα. Πάντως περάσαμε το κρίσιμο σημείο από πλευράς αυτοπεπείθησης, οπότε περιμένω αν μη τι άλλο να γίνει μεγάλη μάχη σήμερα. Κατά τ'αλλα δεν ξέρω αν το έχετε προσέξυ αλλά αύριο είναι οι εκλογές. Μεγάλη μάχη και αύριο. Θα παλέψουν οι δυνάμεις της συντήρησης και της κατάψυξης. Αν πιστέψω όλα σχεδόν τα blog που διαβάζω, τα δύο μεγάλα κόμματα δε θα τα ψηφίσει κανείς συγγραφέας ιστιολογίου. Με τόσα blogs που υπάρχουν, αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι θα βγεί με πανυγηρικά το κόμμα ελλήνων κυνηγών πρώτο στη βουλή (ούτε καν αν υπάρχει ακόμη δεν ξέρω btw) ή ότι η ιδεολογία κρατάει μέχρι να περάσουμε στο παραβάν. Παρακάτω ένα φοβερό διαφημιστικό panel που μου έστειλε ανταποκριτής μου από την Αθήνα. Αν και μάλλον δεν πέτυχε, έτυχε! Έτσι λοιπόν, με τις διακοπές, τις φωτιές, τους αγώνες και τα λοιπά, αυτές ήταν από τις πιο ανώδυνες εκλογές που θυμάμαι. Από πλευράς πρηξίματος. Από τις άλλες πλευρές θα δείξει τη Δευτέρα...

14 / 9 / 1975 - 2007

14 / 9 / 1975

On the day I was born, the nurses all gathered 'round
And they gazed in wide wonder, at the joy they had found
The head nurse spoke up, and she said leave this one alone
She could tell right away, that I was bad to the bone

Τα γενέθλια συνήθως είναι μέρα εγωισμού ή αυτολύπησης, ανάλογα. Διαλέγω το πρώτο. Ψωνάρα θα μου πεις βέβαια, αλλά δεν είναι ωραία να νιώθεις badass στα 32 σου; Στο κάτω κάτω τι είναι καλύτερο να έχεις αυτογνωσία ή αυτοπεπείθηση; Κοιτάω πίσω μου όπως κάνει ο καθένας τέτοια μέρα και αυτό που μου αρέσει είναι ότι είμαι ο άνθρωπος που ήθελα να γίνω όταν ήμουν μικρός. Δεν έχει τόσο σημασία αν συμφωνούν και όλοι οι άλλοι, φτάνει που το νιώθω εγώ. Να σας ζήσω να με χαίρεστε!

Κούκου!

Για να μη ψάχνετε που χάθηκα, να σας πω εγώ. Πρώτα απ' όλα ο Σταύρος το κορμί που μεταφέρει τον Cybergoulion, το διαδυκτιακό μου είναι, μετακομίζει με αποτέλεσμα αυτό να έχει διαταράξει την πρόσβαση του στο internet κατά τις ώρες που δεν είναι στο γραφείο. Το κακό είναι ότι όταν είναι στο γραφείο πρέπει να δουλέψει για να πληρώνει την ως άνω σύνδεση και αυτό έχει διαταράξει τη σχέση του με το blog του. Κοινώς γάμησε τα. Πέρα από αυτό, την Κυριακή ήμουν στις Σέρρες στο γάμο των πολύ καλών μου φίλων Βενέδικτου (πως;) κοινώς Βένου και Κυριακής (όχι η μέρα, το κορίτσι!), κοινώς Κικής. Δε θα το περάσω αυτό το τόσο μεγάλο κοσμικό γεγονός έτσι, με μία φωτογραφία, αλλά όπως λέει και ο Μιτσάκος απ'τη Λιόταινα καλή κι η Παναγιώταινα. Περισσότερα όταν θα έχω περισσότερο ίντερνετ!

Τα παιδία παίζει

Αν και είχα δηλώσει και πιο παλιά ότι δεν πολυγουστάρω τα παιχνίδια που σούρνονται στα blogs στο στυλ πυραμίδων πωλήσεων κατά βάση για τον ίδιο σχεδόν λόγο που δεν κάνω forward εκτός εκπληκτικά σπανίων περιπτώσεων τα σαβουροmail που μου στέλνουν, παρόλα αυτά δεν είναι ευγενικό να αγνοήσω εντελώς τη freecat που με προσκάλεσε να παίξω (πριν 2-3 βδομάδες είναι η αλήθεια), οπότε θα κάνω ότι έκανα και στο πρώτο τέτοιο είδους παιχνίδι που με είχε καλέσει η bluesmartoulis. (<-Πρώτη τελεία μετά από 90 λέξεις. Και γαμώ τα συντακτικά). Θα απαντήσω αλλά δεν το συνεχίζω! Ξενέρωτος τελείως, ε; Το στυλ "παίρνω τη μπάλα μου και φεύγω"! Τέλως πάντων το παραμύθι πάει ως εξής: Σχολιάζω δυό φράσεις που διάλεξε ο προηγούμενος και μετά σχολιάζω δύο που διαλέγω έγω, τη μια ενός διασήμου και την άλλη ενός ασήμου, τις οποίες σχολιάζουν και οι επόμενοι πέντε που θα διάλεγα! Λοιπόν η γάτα διάλεξε να σχολιάσουμε τα εξής:

1. "Έρωτας είναι η συγκέντρωση του σύμπαντος σε ένα ον" (Hugo)

Θα απαντήσω με τα λόγια του Σταυρίδη (έχουν και Ουγκώ και πάλι):

Να πας Ρένα, να πας.
Τι να γίνει;
Ο έρως είναι ένα από τα ισχυρότερα πάθη του ανθρώπου γιατί υποδουλώνει συγχρόνως και το νου, και την καρδιά και το σώμα
(Βολταίρος, μουστάκια)
Αλλά είναι έρως;
Χμ μ
Είναι έρως, ή επιπολαιότης; Για την οποία μια μέρα θα μετανοιώσεις, θα ξεπέσεις, θα δυστυχήσεις. Αλλά και αν δυστυχήσεις, την πόρτα μου έλα να χτυπήσεις!
(Αττίκ, μουστάκια)

Ορέστη μου, Ορέστη μου σύνελθε, τι έπαθες παιδί μου;

Να πας, να πας Ρένα, δεν σε κρατώ, πάρ' την βαλίτσα σου και φύγε.

....
[μετά την λήξη της παρεξήγησης]

Να πάτε από την Όθωνος απ' τα πλατάνια.
Έτσι είν' ο έρωτας. Ξέρεις τι είν' ο έρωτας; Ο έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα.
Ουγκό μουστάκια. Σ' έφαγα μουστάκια, χα χα χα!

2. Μου είπε: "Προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τις προθέσεις σου". Της είπα: "Μη σε απασχολούν οι προθέσεις μου-δεν τις πραγματοποιώ ποτέ." paraxenos

Ποιός είπε ότι η παραπάνω φράση έχει να κάνει με την αντρική παράνεια; Θα σχολιάσω με ανέκδοτο αυτή τη φορά:

1. Aπόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΗΣ:

Το Σάββατο το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο.
Είχαμε πει να συναντηθούμε στο μπαρ για ένα ποτό.
Επειδή όλο το απόγευμα είχα βγει για ψώνια με τις φίλες μου, νόμιζα ότι ήταν εξ αιτίας μου…επειδή έφτασα στο ραντεβού λίγο καθυστερημένα.
Αυτός, όμως, δεν είπε τίποτα.
Η συζήτησή μας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο και τότε του πρότεινα να πάμε σ’ένα μέρος πιο ήσυχο και πιο ρομαντικό.
Ξεκινήσαμε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι παράξενος.
Έδειχνε να είναι απών.
Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσμα.
Αναρωτιόμουν επίμονα αν ήταν δικό μου το φταίξιμο.
Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας μου και μου απάντησε πως εγώ δεν είχα να κάνω, αλλά δεν πείστηκα.
Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι αυτός με αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του, δεν είπε τίποτα,δε μου είπε ότι με αγαπάει κι αυτός…δεν ξέρω τι να πω, είμαι πολύ ανήσυχη!
Επιτέλους, φτάσαμε σπίτι. Τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη πως ήθελε να με αφήσει.
Προσπάθησα να του μιλήσω, εκείνος, όμως, άναψε την τηλεόραση κι άρχισε να παρακολουθεί αφηρημένα, βυθισμένος σε σκέψεις, σα να ήθελε να μου πει ότι όλα είχαν τελειώσει.
Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο.
Δε θα ‘χαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρεβάτι και με μεγάλη μου έκπληξη τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια μου και κάναμε έρωτα αν και εξακολουθούσε να είναι απόμακρος.
Προσπάθησα να του μιλήσω για τη σχέση μας ακόμη μια φορά, για όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη πάρει ο ύπνος.
Έβαλα τα κλάματα.
Έκλαιγα όλη νύχτα μέχρι που με πήρε και μένα ο ύπνος.
Είμαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη.
Η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο.

2.. Απόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΟΥ:

Έχασε ο θρύλος … αλλά τουλάχιστον γάμησα.

3. "Ποτέ μην αφήνεις το σχολείο να επεμβεί στην εκπαιδευσή σου." - Mark Twain

Τι να σχολιάσω εδώ; Δε φτάνει η διαμάχη για το βιβλίο της έκτης δημοτικού; Δε φτάνει ότι τη μία ώρα κάνεις θρησκευτικά και την επόμενη βιολογία; Δε φτάνουν οι φυσικοί που ανατινάζουν το εργαστήριο και δεν ξέρουν να συνδέσουν ένα καθοδικό σωλήνα; Δε φτάνουν οι γυμναστές που τη βγάζουν στα τσιπουράδικα; Δε φτάνουν οι εξετάσεις από το γυμνάσιο; Πέρα από αυτό, δεν είναι πολύ άτομο ο Μαρκ Τουέιν; Μπορούσα να βάλω άλλες 10 ατάκες του που να με βρίσκουν σύμφωνο για πλάκα!

4. "Αν ήταν το βιολί ψωλή θα το παίζανε πολλοί" - Μιτσάκος, επικαλούμενος τη λαϊκή σοφία.

Πριν βιαστείτε να με κατηγορήσετε ως βρωμόστωμο και να μου βάλετε πιπέρι στα πλήκτρα, να μην ξεχνάμε ότι η λαϊκή σοφία ένα βασικό πλεονέκτημα έχει: ότι είναι λαϊκή και ότι ο λαός έτσι εκφράζεται. Άλλα τέτοια παραδείγματα είναι τα "της κοντής ....... της φταίνε οι τρίχες", "τρίχα από ....... σέρνει καράβι", "μάθανε ότι ........ πλακώσανε κι οι γύφτοι" και "δουλειά δεν είχε ο διάολος ....... τα παιδιά του". Σαν άσκηση έχει αφήσει κάποιες λέξεις κενές που μπορείτε να συμπληρώσετε, αλλά δεν έχει σημασία, είναι τόσο γνωστές οι φράσεις που μπορούσα να βγάλω κι άλλες λέξεις και πάλι να είναι αναγνωρίσιμες. Μπορώ να γράφω τέτοια μέχρι αύριο το πρωί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει τουλάχιστον μια παροιμία ή ατάκα κάποιου που να ταιριάζει σχεδόν σε οποιαδήποτε περίπτωση. Αυτό είναι το καλό και το κακό με τα ρητά, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σαν/αντί για επιχειρήματα όταν θέλουμε να ενισχύσουμε τη θέση μας στη συζήτηση. Γι'αυτό και είναι καλό να ξέρεις όσο το δυνατόν περισσότερα ρητά, παροιμίες και ανέκδοτα, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σαν όπλα εναντίον ενός κακού συζητητή. Ότι και να πεις σε κάποιον, όσο σωστό και να είναι, μπορεί να σου φέρει αντίρηση. Κανένας όμως δεν τα βγάζει πέρα με τη λαϊκή σοφία, εκτός αν ξέρει τη φράση-αντίμετρο σε αυτό που του είπες!

Παρ' όλο που είπα ότι δε θα ορίσω κανένα να συνεχίσει, αν σε κάποιον άρεσε το παιχνίδι, είστε ελεύθεροι να συνεχίσετε με πρόσκληση μου!

Βρείτε τις ομοιότητες

Οι αθλητικές εφημερίδες δεν είναι και ιδιαίτερα αντικειμενικές έτσι κι αλλιώς, αλλά το "Derby" έχει χάσει τη μπάλα! Ή το τηλεκοντρόλ και βλέπανε άλλον αγώνα. Αλλά θα μου πεις εδώ δεν έβλεπε ο Πεσέιρο τι γινότανε που ήταν και δίπλα. Όπως και να έχει παρατηρώ σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στο παρακάτω βίντεο και την ακόμη πιο παρακάτω εικόνα. Μπορείτε να τις βρείτε;

Οι περιπέτειες του πράσινου ιππότη.

Έτσι γίνεται αν το έχεις μεγάλο, τον πατάς!

Για όσους κακοήθεις πάνε να κάνουν σχόλια για τον Ολυμπιακό, ναι, το γνωρίζουμε ότι αντί για άλογο έχουμε καρύδες. Το άλογο έρχεται, το φέρνουνε χελιδόνια, αφρικανικά, από το Κονγκό...

Τα υπόλοιπα πρωτοσέλιδα εδώ για όσους δεν έχουν ιδία άποψη για τον αγώνα...