27 Απρ 2010

Dr. StrangeSpread (Ή πως σταμάτησα να ανησυχώ και έμαθα να αγαπάω το ΔΝΤ)


Ξεκίνησα να γράφω αυτή την ανάρτηση, με σκοπό να ειρωνευτώ λίγο τη διαχείριση του ξεμπροστιάσματος της οικονομίας μας από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που μας οδηγήσανε εκεί. Μου βγήκε λίγο σεντόνι αλλά κάπου στο δρόμο, το έχασα και μου παραβγήκε σοβαρό. Το έσβησα πάραυτα. Δε θέλω να κάνω σαν τους άλλους εξυπνάκηδες. Θέλετε να μάθετε τι γίνεται και τι συμβαίνει; Κάντε ότι προσπαθώ κι εγώ. Ξεστραβωθείτε να διαβάσετε. Διαβάστε τα πάντα. Μέχρι και ειδήσεις να βλέπετε. Αλλά φιλτράρετε αυτά που ακούτε. Η αλήθεια υπάρχει και είναι χαμένη κάτω από τόνους παρλαπίπας. Όσο για μένα, αρνούμαι να φοβηθώ. Δε θέλω ρε παιδί μου, κουράστηκα. Βαρέθηκα. Πως το λένε; Δε γουστάρω. Τι να φοβηθώ δηλαδή; Που ήρθε το ΔΝΤ; Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο πρωθυπουργός μας αρμενίζει (με το κανό), αυτό θα μας πειράξει; Η εναλλακτική μας ήταν η χρεοκοπία και δε νομίζω να το θέλατε αυτό. Το μόνο που ελπίζω, είναι να εκμεταλευτούμε αυτή την πρώτης τάξης ευκαιρία να καθαρίσουμε τη χώρα και να γυρίσουμε μπας και μάθουμε ποτέ στην τι είναι ανάπτυξη. Και αν είμαστε τόσο κορόιδα και εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμαστε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ, έ τι να πω. Σταματήστε να κατέβω. Θα αποδεχτώ το γεγονός ότι είμαστε κανίβαλοι και θα δω τι θα κάνω. Αλλά μέχρι τότε, είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει. Θα πέσει ξύλο; Αν ναι, ποιός θα το φάει; Θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα μας απασχολήσουν. Μέχρι τότε να θυμάστε το εξής. Μιλάμε για λεφτά. Δε θα μας πάρουν το ψωμί, θα μας πάρουν τα iPhone και τις louis vuitton. Όταν αρχίσουν φεύγουν οι λαθρομετανάστες, για να γυρίσουν στις χώρες τους μπας και δούνε μια άσπρη μέρα, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν και δουλειές για όλους. Γιατί θα αναγκασούμε να χτίσουμε μόνοι μας, να οργώσουμε μόνοι, να δουλέψουμε γενικά. Φτάνει να ξεπεράσουμε το κόμπλεξ ότι δουλεία είναι μόνο το να κάθεσαι και να σε πληρώνουν. Και για τους δημοσίους υπαλλήλους που μπήκαν από το παράθυρο και περισσεύουν, κρίμα είναι, γιατί να απολυθούνε; Ξέρετε τι ελλείψεις υπάρχουνε σε προσωπικό καθαριότητας; Σε ακριτικά νησιά; Ας πάνε εκεί! Εγώ πάντως δε φοβάμαι. Μπορεί η αγορά να πάει σκατά, μπορεί η κατάσταση να είναι περίεργη, αλλά όπως έλεγε και ο Βέγγος, γερός είμαι, και τα χέρια μου βαστάνε και τα πόδια μου βαστάνε και τα μυαλό μου κόβει εμένανε. Και τα γράμματα τα ξέρω όλα, όχι όπως ο Βέγγος που ήξερε τα 12. Για καλό και για κακό όμως, όσο περιμένουμε να δούμε πως θα πάει, ας μάθουμε καμιά καινούρια γλώσσα... Και μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό. Την υγειά μας να έχουμε και να βρίσκουμε που και που κάποιο λόγο να είμαστε χαρούμενοι. Γιατί αν τα χάσουμε κι αυτά και να μας τα χαρίζανε τα δανεικά, τι θα τα κάναμε;

13 σχόλια:

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Έχεις δίκιο Σταύρο αλλά το θέμα είναι αν θα αλλάξει αυτή η χώρα ή απλά θα γίνει μια ακόμα αναδιανομή που θα ευνοήσει πάλι τους ίδιους και τους ίδιους...
Εγώ πάντως νομίζω ότι έχω πάθει κατάθλιψη και λέω να κόψω τις ειδήσεις και να στρουθουκαμηλισω ενσυνείδητα!

Rami είπε...

Κι εγώ χαμογελάω και μέσα απ' αυτό χαίρομαι, γιατί είμαστε η χώρα της βιτρίνας, των "εκμεταλλευτών" και όχι των "εκμεταλλευόμενων", αυτών που έμαθαν στις αρπαχτές και στο εύκολο χρήμα, στα εύκολα δανεικά από τις ευρώπες και την μίζερη ζωή τους...

Δουλεύω σαν τον σκύλο και δεν φοβάμαι κανέναν, δεν χρωστάω σε κανέναν... Αύριο αν χρειαστεί, τα πουλάω όλα και πάω να βρω την τύχη μου έξω. Αυτοί που τα θέλουν έτοιμα, ας μείνουν εδώ να δουν την γλύκα.

offshade είπε...

Συνυπογράφω και συγχαίρω.
Ευτυχώς και δυστυχώς ταυτόχρονα έχουμε ιδιαιτερότητες σαν λαός που είτε πρέπει να αποβάλλουμε, είτε να προσαρμόσουμε σε συνθήκες συμπόρευσης με άλλους λαούς. Δεν μπορούμε να γίνουμε Σουηδοί μέσα σε μια μέρα, μπορούμε όμως να κάνουμε πράξη την αγάπη μας προς την πατρίδα που τόσο ευαγγελιζόμαστε. Και όταν μιλάμε για πατρίδα, πρέπει να αντιληφθούμε επιτέλους ότι δεν μιλάμε για κάτι ακαθόριστο ή ιδεώδες, αλλά για τον συνοδοιπόρο μας σε αυτό το κομμάτι γης. Όταν κλέβω τους φόρους, όταν κλείνω τους δρόμους, όταν σταματώ την παραγωγή, όταν κωλοβαράω στο γραφείο, δε ζημιώνω το κράτος, ζημιώνω τον συνάνθρωπό μου, τη μάνα μου που θα της κόψουν τη σύνταξη, τον κολλητό μου που θα χάσει τον 14ο του μισθό, τον εαυτό μου κατ' επέκταση. Η λογική του "μ**κας είμαι εγώ" ή του "αφού το κάνουν όλοι" με έχει κουράσει. Πότε θα πάψουμε να κοιτάμε την καμπούρα του άλλου για να καθορίσουμε το μέγεθος της δικής μας; Όταν πάψουμε να είμαστε τόσο εγωιστές, όταν αρχίσουμε να επιβραβεύουμε ό,τι γίνεται με καλή πρόθεση χωρίς να ψάχνουμε σκοτεινά κυκλώματα και συμφέροντα πίσω τους, ίσως μπορέσουμε να στήσουμε μια κοινωνία που θα λειτουργεί λιγάκι πιο εύρυθμα.

Πολλές οι σκέψεις μου και λίγος ο χώρος. Να 'σαι καλά για το υπέροχο κείμενο.

Cybergoulion είπε...

Στάθη, αυτό είναι που περιμένω να δω. Η δική σου κατάθλιψη μάλλον οφείλεται στο ότι έχεις συναίσθηση της κατάστασης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που νομίζουν ότι οι μισθοί τους δέχονται επίθεση από ξένα κέντρα. Δες το όπως θες, αλλά δε μπορώ να λυπηθώ κανένα στο δημόσιο. Όχι όταν τόσο καιρό που όλοι οι υπόλοιποι παλεύαμε με τα προεόρτια της κρίσης μας κοιτούσαν αφ' υψηλού και γελούσαν. Σαφώς και θα την πληρώσουν και άνθρωποι που δε φταίνε, θα την πληρώσουν και άνθρωποι δικοί μου, αλλά εδώ αρνούμαι να λυπηθώ εμένα, θα λυπηθώ τους συμαβασιούχους, τους βυσματικά αποσπασμένους και τα stage; Ε όχι, όλοι εδώ, στο καζάνι με τους υπόλοιπους!

Δημήτρη, συμφωνώ απολύτως. Έτσι το βλέπω κι εγώ. Υπομονή λίγο ακόμη όμως μπας και γίνει κανένα θαύμα και συμορφωθούμε την ύστατη ώρα σα χώρα, αλλιώς πάρε τηλέφωνο να δούμε για που θα την κάνουμε!

she smiles είπε...

egw oso fovithika fovithika...

aytoi pou exasan pragmatika apo thn krish (thn genikh alla kai aythn ths xwras) apla kanoun ypomonh.

oi alloi exoun xrono(kai xrhma profanws) na filosofoun, na tromokratoun kai na tromokratountai gia meiwseis 10-15%...

Cybergoulion είπε...

Offshade, ο καθένας κοιτάει τον κώλο του. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει και κανένας στην πολιτκή για να μας οδηγήσει. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, τη δημοσιογραφία που μας αξίζει και τη σάτιρα που μας αξίζει. Όχι άλλο λαϊκισμό, να βγεί ένας πούστης τέλως πάντων να μας τα πει κατάμουτρα, όχι να μας χαϊδεύει τ'αυτιά!

Cybergoulion είπε...

She smiles, όπως ξέρεις ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Εγώ προς το παρόν προσωπικά δεν έχω πρόβλημα από δουλειά, αλλά με τον Καλικράτη και τη διαφαινόμενη μείωση της ρευστότητας ακόμη περισσότερο, δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει. Αλλά όπως είπα αρνούμαι να φοβηθώ. Να δουλεύω ξέρω, ότι και να γίνει, κάτι θα βρω να κάνω...

she smiles είπε...

xasame th douleia mas
xasame thn epaggelmatikh mas aksioprepeia
ti menei? to spiti mas?

den me xalaei katholou aytos o seismos sto kratos, sto dhmosio k.l.p.

"to megalo ellhniko oneiro"

an den gremiseis, den xtizeis...

offshade είπε...

Πού το θυμήθηκες αυτό του Χάρρυ; Κορυφαίο... Και επικροτώ την οπτική της she smiles. Αν δεν γκρεμίσεις, δεν χτίζεις. Εκτός και αν εκ των προτέρων δεν έχεις χτίσει τίποτα, οπότε χτίζεις ακόμα πιο εύκολα.

Cybergoulion είπε...

Η ειρωνεία είναι ότι εδώ δεν είναι το δύσκολο να χτίσεις. Το δύσκολο είναι να βγάλεις άδεια! Από τη μια επειδή κωλοβαράνε στις υπηρεσίες (όσοι είναι εκεί) και από την άλλη επειδή εσύ θες να χτίσεις σε ρέμα/δάσος/στου γείτονα/στον αιγιαλό κλπ... Κι έτσι κάπως φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα!

apos είπε...

Προσωπικά έχω δει τις εικόνες να σπάνε τράπεζες, στην Αργεντινή πριν από 10 χρόνια και έλεγα ότι εμείς -ευτυχώς- δεν θα φτάσουμε ποτέ σε τέτοια κατάσταση. Δεν έλεγα τίποτε άλλο;
Συνυπογράφω, γιατί έχω μάθει να ζω και με λίγα.
Πιο πολύ όμως στεναχωριέμαι για τα παιδιά που σήμερα είναι γύρω στα 25 και ψάχνονται. Θα βρεθεί κάποιος να τους βοηθήσει να αλλάξουν πρότυπο;

Cybergoulion είπε...

Apos, ειλικρινά δεν ξέρω τι εικόνες περιμένω να δω. Και δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κάποιος που να ξέρει. Έχουμε φτάσει κοντά στον πάτο, αλλά δεν ξέρω πόσο κοντά. Ελπίζω για το καλύτερο αλλά έχω στην άκρη του μυαλού μου και το χειρότερο. Τα παιδιά που είναι γύρω στα 25 σήμερα έτσι κι αλλιώς ήταν σε αδιέξοδο, δε μπορεί να μην το νιώθανε. Αυτοί θα βρούνε το δρόμο τους πιστεύω -ή την έξοδο κινδύνου. Αλίμονο όμως σε αυτούς που δε μάθανε ποτέ να δουλεύουν και είναι αργά για να αρχίσουν....

AGH είπε...

Το πρόβλημα είναι ότι οι φελλοί πάντα επιπλέουν (και κάτι άλλο), και τελικά μάλλον θα την πληρώσουν όλες οι ασθενείς τάξεις συμπεριλαμβανομένου και της μεσαίας, αγαπητέ μου.
Όσο για τον κωπηλάτη μας η παροιμία "εδώ καράβια πνίγονται, βαρκούλες αρμενίζουν" του ταιριάζει απόλυτα...