Ο τελευταίος blogger

Κάθε φορά η ίδια ιστορία! Για κάποιο λόγο κάνω καιρό να γράψω και μετά ψάχνω να βρω έναν έξυπνο τρόπο να επιστρέψω, με αποτέλεσμα μέχρι να το κάνω να περνάει ακόμη περισσότερος καιρός! Ε λοιπόν, μετά από μισό μήνα γύρισα και αυτή είναι η ιστορία, οπότε ας το ρίξουμε λιγάκι στο metablogging. Στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στο προηγούμενο post και το σημερινό, ο CyberGoulion απέκτησε και CyberGoulionita! Αυτό νομίζω είναι αρκετή αναφορά για το κοσμικό αυτό υπεργεγονότο στο blog. Τα υπόλοιπα στα μεσημεριανά! Επίσης ανακάλυψα που πήγανε όλοι αυτοί που σχολιάζανε συνεχώς από το πρωί μέχρι το βράδυ (αν και κυρίως μέχρι την ώρα που σχολάνε οι Δ.Υ.) σε όλα τα ιστιολόγια. Στο Facebook! Ναι, υπέκυψα και πάλι και επέστρεψα σε αυτό το ηλεκτρονικό χασομέρι, όμως αυτή τη φορά μόνο και μόνο για να έχω επαφή με γνωστούς που βρίσκω πλέον σπάνια. Ούτε κουνέλια, ούτε χωράφια, ούτε πόκα, ούτε μπαρμπούτι, ούτε καφενέδες ούτε τίποτα. Κανένα chat, κανένα μήνυμα, άντε και καμιά ενημέρωση στο status μου. Άσε που για το chat δε χρειάζεται καν να έχω ανοιχτή τη σελίδα, υπάρχει ένα ωραιότατο plugin για το pidgin, οπότε εξακολουθώ να έχω και γι' αυτό τον ίδιο messenger (Στη μάνα σου το είπες;). Όπως και να έχει καλό είναι να ξέρω που καταλήξανε όλοι οι bloggers, οι spammers και οι κάτοχοι ECDL του ελληνικού ιντερνέτ! Αυτό για το οποίο δεν μπόρεσα να βρω λόγο ύπαρξης, είναι το twitter. Οι twitters ή θα βάζουν παραπομπές στο blog τους ή σε άλλα blog ή θα γράφουν ότι και στο facebook ή θα μας λένε αντριχιαστικές λεπτομέρειες για την καθημερινή τους ζωή. Oooook φιλαράκι ότι πεις! Μετά από αυτή τη σύντομη βόλτα στο υπόλοιπο social networking, αποφάσισα ότι το μόνο που με εκφράζει ακόμη είναι αυτό το καημένο, και αραιά ενημερωμένο blog. Πάρτε το απόφαση λοιπόν... Μπορεί να μην είμαι ο πρώτος έλλην blogger (πρέπει να είμαι ο δέκατος έβδομος ή κάπου εκεί), μπορεί να μην είμαι ο πιο τακτικός, αλλά παίζει να είμαι ο τελευταίος!